Εκλογές στην Γαλλία, εκλογές στην Βρετανία τον Ιούνιο, στη Γερμανία το Φθινόπωρο…
Προηγήθηκαν στην Αυστρία και Ολλανδία…
Μια Ευρώπη που αντιμετωπίζει εγγενείς δυσκολίες και εξαιτίας αυτών άνοδο της ακροδεξιάς, του ρατσισμού, της ξενοφοβίας και των διακρίσεων…
Μια Ευρώπη που από το Κοινωνικό Συμβόλαιο περνά στην σκληρή πολιτική λιτότητας, περιορισμού της σύγκλισης και της μεταφοράς πόρων από τον πλούσιο Βορρά στον φτωχότερο Νότο, επιλέγοντας  μια ιδιότυπη ανάπτυξη στον παγκόσμιο ανταγωνισμό και καταμερισμό εργασίας που ευνοεί την…διάσπαση ή μια ενότητα Πατρικίων και Πληβείων που δεν οδηγεί πουθενά παρά σε ένα φαύλο κύκλο αποδυνάμωσης, ανελευθερίας, συγκρούσεων και αιματηρής διάλυσης!
Το όνειρο της Ευρώπης των λαών απομακρύνεται ενώ το όνειρο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας ρηγματώνεται επικίνδυνα με τον Γερμανικό ευτροφισμό!
Μπορεί η Γαλλία  του Ουμανισμού, των  πεφωτισμένων Αρχών και Αξιών, να αποκτήσει την σημαίνουσα θέση δυναμικής μετεξέλιξης της Ε.Ε ή θα παραμείνει ένας ουδέτερος παρατηρητής και παρασιτικός ωφελιμιστής του υπερφίαλου αγοραίου γερμανικού ηγεμονισμού;
Μπορεί ως ένα σταθερό δίπολο να οδηγήσει την Ευρώπη σε ένα περιβάλλον ασφάλειας, ειρήνης, κοινωνικής δικαιοσύνης, ευημερίας και ανάπτυξης που θα σέβεται το περιβάλλον, τις παραδόσεις, τον πολιτισμό με επίκεντρο τον άνθρωπο;
Περιμέναμε περισσότερα από τον σοσιαλιστή Ολάντ.
Μας απογοήτευσε όπως και τους Γάλλους…
Τι φταίει;
Η νεοφιλελεύθερη στροφή ή οι συνεργασίες σοσιαλιστών και συντηρητικών στα χρόνια της κρίσης προκάλεσαν ισχυρό σόκ και σύγχυση στην κεντροαριστερά.
Ίδια ανάγνωση και κοινές λύσεις ανεξάρτητες των αιτίων έφεραν τις παταγώδεις αποτυχίες…
Η κρίση του καπιταλισμού και η απουσία μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου δεν έφερε μόνο κρίση ταυτότητας στους ψηφοφόρους και στα μέλη των κομμάτων και δυσμενή αποτελέσματα στην οικονομία αλλά και στην Δημοκρατία….
Δεν μπορείς να σταθείς απέναντι στα προβλήματα που λόγω της παγκοσμιοποίησης μας επηρεάζουν άμεσα, κλειστοφοβικά και απλώνοντας τείχη ασφαλείας.
Τα γενεσιουργά αίτια, η λιγότερη δημοκρατία, η ληστρική εκμετάλλευση, η ανισομερής κατανομή πόρων και πλούτου χρειάζονται άλλες λύσεις…
Περισσότερη δημοκρατία, κοινωνική συμμετοχή και έλεγχο, διάλογο, σεβασμό σε αρχές και αξίες, αναγκαίες μεταρρυθμίσεις…
Εμείς οι ίδιοι υποσκάπτουμε τα θεμέλια της δημοκρατίας…
Ισοπεδωτικά τα βάζουμε με τα κόμματα και τους θεσμούς.
Αντί να αλλάξουμε τα κόμματα, να γίνουν πιο ανοιχτά, συμμετοχικά και δημοκρατικά δεν θέλουμε καθόλου κόμματα…
Αντί για αναβάθμιση του Κοινοβουλίου και του ρόλου των Βουλευτών δεν θέλουμε Κοινοβούλιο και Βουλευτές!
Άλλους σκανδαλίζουν οι μισθοί και τα λεγόμενα “προνόμια”…
Το “όλοι το ίδιο είναι” είναι μια ακόμα επικίνδυνη καραμέλα ισοπέδωσης…
Αντί για αποκέντρωση, αποφασιστικά ή συμβουλευτικά δημοψηφίσματα σε τοπικό, εθνικό ή ευρωπαϊκό επίπεδο, αντί για την κινηματική δύναμη, τη δύναμη υπογραφών και το άνοιγμα και την θεσμική αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πρέπει να πάμε σε πρόσωπα και σωτήρες;
Αυτή η οπισθοδρόμηση δεν μοιάζει καθόλου σαν το παλιό καλό κρασί!
Είναι μια έντεχνη ομιχλώδης προπαγάνδα που στόχο έχει μόνο την διάσπαση, την χειραγώγηση των λαών και την πιότερη εκμετάλλευσή τους.
Θα τα καταφέρει ο Μακρόν απέναντι στην Λεπέν;
Ένα ερώτημα που θα μας απασχολήσει σύντομα και θα θέλαμε να έχει καταφατική απάντηση.
Μέχρι τώρα περισσότερο απασχολεί την κοινή γνώμη η ηλικία της συζύγου του παρά οι θέσεις και οι προτάσεις του για τα προβλήματα…
Κι αν κερδίσει στην Γαλλία, τον λαϊκισμό των άκρων, θα μπορέσει στην Ευρώπη;
Θα γίνει η Ευρώπη μια ενιαία παγκόσμια δύναμη ειρήνης και προόδου ή θα μείνει ουραγός των ΗΠΑ;
Θα ξανανιώσει ή θα παραμείνει “γηραιά” και φθίνουσα;
Αυτό είναι το στοίχημα όλων των ευρωπαϊκών προοδευτικών δυνάμεων, συλλογικοτήτων και προσωπικοτήτων.
Η Ευρώπη είναι το κοινό μας σπίτι.
Για μας τους Έλληνες που δώσαμε τον πολιτισμό, τις αξίες και τη δημοκρατία είναι οι ανοιχτοί ορίζοντες και δρόμοι της μεγαλουργίας!
Κι όμως…
Ακόμα τη βλέπουμε με μισό μάτι!
Βολεμένοι στο ιστορικό βάρος, στον ήλιο, στη θάλασσα, στον εφησυχασμό!
Για την Ευρώπη τα πράγματα γίνονται λίγο θολά για τους περισσότερους συμπατριώτες μας που είναι δεμένοι στα μεσιανά κατάρτια των μύθων, των παιχνιδιών συνωμοσίας και της ημιμάθειας, Φανταστείτε ότι αυτό είναι πιο έντονο  στο εσωτερικό μας όχι μόνο για τα τωρινά αλλά και για ιστορικές φάσεις που τις βιώσαμε και υπάρχει αρκετή χρονική απόσταση.
Δεν είναι μόνο αυτοί που ενώ υπέγραψαν δύο σκληρότατα μνημόνια δηλώνουν “αντιμνημονιακοί”, ή αυτοί που τους φταίνε ο “πυροσβέστης” Παπανδρέου και το “λεφτά υπάρχουν” και όχι οι “εμπρηστές” του 2004-2009…
Υπάρχουν ακόμα κάποιοι εδώ στην Ελλάδα  που προβάλλουν ψεύτικους μύθους ως ατράνταχτα επιχειρήματα!
Ακόμα “βολτάρουν” σε ΜΜΕ και κοινωνικά δίκτυα οι “μύθοι” της  εφτάχρονης χούντας των συνταγματαρχών περί ασφάλειας, ανυπαρξίας σκανδάλων και χρέους..
Είναι γνωστό ότι με ανοιχτά παράθυρα κοιμόταν όσοι δεν ήταν στα ξερονήσια και στις φυλακές και κυρίως όσοι είχαν κλειστό το…στόμα!
Τα σκάνδαλα έδιναν κι έπαιρναν στα τραπέζια σαν τα σάπια κρέατα του Μπαλόπουλου,
Από τα διαζύγια της μιας νύχτας,τη χλιδάτη ζωή των χουντικών, τις τακτοποιήσεις ημετέρων με θέσεις και θαλασσοδάνεια, το Τάμα, τη σύμβαση Litton έως τις παραχωρήσεις διυλιστηρίων (Esso Pappas, Λάτσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης ) ή την άδεια της Coca Cola  κ.α
Επίσης σύµφωνα µε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, το 1974 το δηµόσιο χρέος είχε ανέβει στο 20,8% επί του ΑΕΠ, στα 114 δισ. δρχ. εκείνη τη χρονιά, µε τον εσωτερικό κι εξωτερικό δανεισµό να γιγαντώνονται. Το χρέος ξεκίνησε από 37,8 δισ. δρχ. το 1967, ενώ το 1973 ήταν ήδη στα 87 δισ., µε το έλλειµµα στο εµπορικό ισοζύγιο να είναι 4,5 φορές ψηλότερο και τις καταθέσεις, παρά τις διαρκείς τονωτικές ενέσεις των Ελλήνων µεταναστών, να µειώνονται δραµατικά µετά το 1970. Ο πληθωρισµός κάλπαζε, το πραγµατικό εισόδηµα µειωνόταν, οι φόροι έκαναν επέλαση, το ίδιο και η ακρίβεια!
Έτσι είμαστε επί μακρόν:
Πορευόμαστε με το βλέμμα στραμμένο προς τα πίσω…
Ευθύνονται μόνο οι άλλοι που μας ” φθονούν, μας μισούν και μας υπονομεύουν”…
Δεν πάμε μπροστά εθελοτυφλούντες!

Δημήτρης Ψευτογκάς