Bιώνουμε τη μεγαλύτερη κρίση στη μακραίωνη ιστορία του ελληνισμού. Κρίση όχι πρωτίστως οικονομική, όπως διατυμπανίζεται από πολιτικούς και δημοσιογραφικούς κύκλους, αλλά αξιών, κρίση πνευματική. Βέβαια μεταξύ των άλλων στρεβλώσεων έχει επέλθει και αυτή της γλώσσας μας, ώστε να μην κατανοούμε τον όρο πνευματικός, όπως και άλλους βέβαια. Βιώνοντας άκρως αντιπνευματικά, υποταγμένοι χωρίς αντίσταση στον καταναλωτικό τρόπο βίου με βάση πρότυπα εισαχθέντα από την Εσπερία, όπου ως μοναδική αξία αναγνωρίζεται το χρήμα, έχουμε αναλάβει τον οδυνηρό ρόλο να ξεθεμελιώσουμε κάτι τι το ωραίο και υψηλό που οικοδόμησαν οι πρόγονοί μας! Προς τούτο έχουν εισαχθεί διάφορες μέθοδοι από τους κρατούντες, οι οποίοι έχουν ισχυρούς προστάτες εκτός της χώρας μας. Πρώτη και πλέον σημαντική είναι η καταβαράθρωση της παιδείας μας, η οποία έχει ευτελιστεί σε χρησιμοθηρική εκπαίδευση με κατάφωρη την καταπάτηση του Συντάγματος της χώρας. Πολλοί λυσσομανούν μη αρκούμενοι στην καταπάτησή του, γι’ αυτό και επείγονται να αναθεωρήσουν τα άρθρα εκείνα που αποκαλύπτουν την ενοχή τους για την περιφρόνηση της πίστης και των ιδεωδών εκείνων που έχυσαν το αίμα τους, για να ασχημονούμε ελεύθερα σε βάρος των θυσιασθέντων και της ιστορικής αλήθειας.

Στα πλαίσια της γενικής αποδόμησης κατεβλήθη  έντονη προσπάθεια να απολέσει το μάθημα των θρησκευτικών τον ομολογιακό του χαρακτήρα, ώστε στους μαθητές του δημοτικού σχολείου να επέλθει σύγχυση και σκοτασμός! Για να ολοκληρωθεί η αποδόμηση επιχειρείται η διαστρέβλωση της ιστορίας από εθνομηδενιστές, οι οποίοι καταγγέλλουν τους μεγάλους ιστορικούς μας ως μεροληπτούντες και εθνοκεντρικούς! Η επίθεση άρχισε με τη κατασυκοφάντηση του κλήρου, τον οποίο ταύτισαν τεχνηέντως με την Εκκλησία, διαχωρίζοντας τον πονεμένο λαό απ’  αυτήν. Πόσα και πόσα ανιστόρητα και συκοφαντικά ειπώθηκαν και γράφηκαν για τη στάση του κλήρου κατά την τουρκοκρατία και την επανάσταση του 1821! Δεν αρκέστηκαν όμως σ’ αυτά οι εμπαθείς. Επιχείρησαν στη συνέχεια να αμαυρώσουν τους λαϊκούς πρωταγωνιστές της εποποιίας, κατά την οποία το έθνος απώλεσε τον μισό πληθυσμό στις επαναστατημένες περιοχές! Τους πρόβαλαν ως αγριάνθρωπους, οι οποίοι διέπραξαν ειδεχθή εγκλήματα κατά των κατακτητών, των οποίων ο ζυγός προβάλλεται ως ανεκτός, παρά την πληθώρα των μαρτυριών περί του αντιθέτου. Και όλα αυτά γίνονται από πανεπιστημιακούς δασκάλους, διανοούμενους και πολιτικούς, οι οποίοι αμείβονται από το χρήμα του λαού μας, τον οποίο διαφθείρουν.

Και η διαφθορά επιχειρείται με συνέργεια του εντόπιου κεφαλαίου, το οποίο ελέγχει τους τηλεοπτικούς σταθμούς και έχει απαξιώσει στο έπακρο τις εθνικές επετείους, ώστε κατά την ημέρα τους να μην προβάλλεται τίποτε σχετικό μ’  αυτές! Εκείνο που τονίζουν πάντως κατά κόρον είναι ότι δεν απελευθερωθήκαμε, αλλά μας απελευθέρωσαν οι ξένοι. Και αυτό βέβαια είναι ιστορικά αληθές. Περιορίζονται όμως στο να τονίζουν εμμέσως πλην σαφώς ότι τους οφείλουμε χάριτες και αποφεύγουν να τονίσουν ότι μας απελευθέρωσαν για να μας καταστήσουν προτεκτοράτο τους. Γι’  αυτό άλλωστε και μας υποκίνησαν στη δολοφονία του Καποδίστρια, του ανδρός που αποτελεί κάρφος στα μάτια όλων των προσκυνημένων, οι οποίοι ουτιδανοί όντες, αντλούν δύναμη από την υποστήριξη των ξένων. Προσθέτουν τέλος οι παραχαράκτες ότι οι επαναστατημένοι πρόγονοί μας δεν είχαν εθνική συνείδηση, αλλά τους την πρόσφεραν ως δώρο οι «φωτισμένοι προστάτες» μας!

Μη αρκούμενοι στη στρέβλωση της ιστορίας της Επανάστασης επιχειρούν να καλύψουν με πέπλος λήθης και το νεότερα έπη. Ο Μακεδονικός αγώνας έχει εξοβελιστεί από τη διδακτέα στο γυμνάσιο ύλη. Ο πρωτοήρωας Παύλος Μελάς κατασυκοφαντείται από σκοτεινούς ως προς τις διασυνδέσεις τους δημοσιογραφίσκους! Θέλουν να ετοιμάσουν γενιά που θα τονίζει αδιάντροπα ότι και οι Έλληνες διέπραξαν εγκλήματα εξ ίσου ειδεχθή με εκείνα των κομιτατζήδων και των τσετών. Θέλουν να επιβάλουν την άποψη ότι ο ελληνικός στρατός δεν απελευθέρωσε, αλλά κατέκτησε τη Θεσσαλονίκη, η οποία πρέπει να καταστεί εκ νέου πολυεθνική, όπως το επιθυμεί το ίδρυμα των «Ανοικτών κοινωνιών» του πανάθλιου κερδοσκόπου, ο οποίος, όπως και άλλοι «ομοϊδεάτες» του, απομυζούν το αίμα των λαών και στη συνέχεια τρέφουν αρκετούς νενέκους και κουϊσλιγκς! Η συμφωνία των Πρεσπών είναι φάση του σχεδίου τους, το οποίο επικροτεί σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός μας κόσμος! Κάποιοι έχουν το θράσος να απαξιώσουν και το σχετικά πρόσφατο έπος του 1940. Οι κινηματογραφικές παραγωγές, οι περισσότερες από τις οποίες είναι της περιόδου της δικτατορίας και όχι πολύ αξιόλογες, έχουν παύσει να προβάλλονται, επειδή δήθεν έχουν «χουντικό άρωμα». Σε αγαστή συμφωνία οι «ιδεολόγοι» ποικίλων αποχρώσεων, απόγονοι των ολετήρων, ένθεν και ένθεν, που μας οδήγησαν στον εμφύλιο πόλεμο, στρεβλώνουν ή απαξιώνουν τα έπη με την πρόφαση ότι, δημοκράτες όντες, απεχθάνονται τη δικτατορία. Φυσικά δεν έχουν την εντιμότητα να αποδεχθούν ότι τόσο οι δικτάτορες, όσο και οι «δημοκράτες» πολιτικοί, υπήρξαν όργανα κατά καιρούς ξένου παράγοντα, του αγγλικού, του γερμανικού, του αμερικανικού. Ίσως να εξαιρείται μόνον ο Πλαστήρας. Οι νικητές του εμφυλίου έχουν απαξιώσει ακόμη και τις λαμπρές σελίδες της αντίστασης δικών τους ηρώων, επειδή αθώωσαν τους δοσίλογους της κατοχής.

Λυσσομανούν ακόμη και για το πλέον πρόσφατο έπος, αυτό της ΕΟΚΑ λαμβάνοντας ως αφορμή άστοχες ενέργειες του πρωταγωνιστή του, πριν και μετά από αυτό, για να αμαυρώσουν τον θαυμαστό, ακόμη και για τον Φιντέλ Κάστρο, αγώνα των Κυπρίων αδελφών μας. Αυτοί που εγκωμίασαν το σχέδιο Ανάν σήμερα επιχειρούν τον αφελληνισμό των Κυπρίων στη βάση του ιδεολογήματος Κράτος- έθνος!

Τι απομένει; Το «έπος» του Πολυτεχνείου! Αυτό και μόνον αυτό πρέπει να πανηγυρίζεται με τριήμερες εκδηλώσεις στις σχολικές αίθουσες και σε ανοικτούς χώρους! Αυτό και μόνο αυτό πρέπει να γνωρίζουν τα τρυφερά μαθητούδια, που οδηγούνται από τους γονείς τους να καταθέσουν λουλούδι μπροστά στο μνημείο με την υπερμεγέθη κεφαλή στον αύλειο χώρο του Πολυτεχνείου. Εκεί θα ακούσουν την ιστορία για το φοβερό άρμα μάχης, που συνέτριψε τη μεταλλική εξώθυρα και καταπλάκωσε τους αγωνιστές φοιτητές, που ζητούσαν, ψωμί, παιδεία και ελευθερία. Δεν έχουν ακόμη την κρίση αυτά να ερωτήσουν: «Γιατί δεν γράφονται και επώνυμα στο πλάι των ονομάτων στην πλάκα του μνημείου;  Στο μνημείο του χωριού σου, πατέρα, είναι γραμμένα τα επώνυμα εκείνων που τους σκότωσαν τα θηρία, οι Γερμανοί, που μας έχουν στραγγίσει με τα μνημόνια. Δεν κατάφερε η δημοκρατική μεταπολίτευση να ερευνήσει και καταγράψει τους ήρωες του νεότερου έπους;». Και όταν μεγαλώσει θα αναρωτηθεί: Με την εξέγερση του Πολυτεχνείου καταλύθηκε η δικτατορία ή έγινε σκληρότερη; Τελικά την ανέτρεψε ο λαός ή οι πάτρωνές της, όταν ολοκλήρωσε το έργο της με την προδοσία της Κύπρου; Ερευνώντας για τους νεκρούς, τους 24 βεβαιωμένους από την εισαγγελική έρευνα, θα διαπιστώσει έκπληκτος ότι κανένας από αυτούς δεν έφερε όνομα γραμμένο στην πλάκα του μνημείου! Θα προχωρήσει στο τελευταίο και πλέον ουσιώδες ερώτημα: Ήταν αυθόρμητο το κίνημα ή υποκινημένο από τους ισχυρούς διαφεντευτές της χώρας μας; Όχι βέβαια πως δεν υπήρξαν αποφασισμένοι νέοι, ήρωες που αψήφησαν κάθε κίνδυνο! Όχι πως δεν βασανίστηκαν δημοκράτες, τους οποίους γνωρίζουμε, άσχετα αν κάποιοι πιο «δημοκράτες» στη θέση του Ανδρέα που βασανίστηκε τοποθέτησαν κάποιον άλλο Ανδρέα! Όχι πως δεν υπάρχουν και σήμερα «έντιμοι» πολίτες του καναπέ νοσταλγοί της χούντας, που αναμένουν τη σωτηρία από νέο Παπαδόπουλο!

Βιώνουμε παρακμή και πληρώνουμε την απεμπόληση των ιδανικών μας πολύ ακριβά. Όμως, όπως λέει και ο λαός, το ψέμα έχει κοντά πόδια. Η αλήθεια κάποτε θα λάμψει, καθώς ως λέξη προέρχεται από την πρόταξη του στερητικού άλφα στη λέξη λήθη.                                                                             « ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»