Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τους:

Όσιος Συμεών ο Στυλίτης. Ο Άγιος Αμμούν ο Διάκονος και οι Αγίες Τεσσαράκοντα Παρθένες και Ασκήτριες οι Μάρτυρες. Ο Όσιος Μελέτιος ο Νέος ο εν Μυουπόλεως. Οι Άγιοι Εύοδος, Καλλίστη, Αγαθόκλεια και Ερμογένης οι Αυτάδελφοι Μάρτυρες. Ο Άγιος Ιησούς ο γιος του Ναυή ο Δίκαιος.

Ενώ εορτάζεται και η  Έναρξη του Νέου Εκκλησιαστικού Έτους. Η Αρχή Ινδίκτου.

Ἴνδικτον ἡμῖν εὐλόγει νέου Χρόνου, Ὦ καὶ Παλαιέ, καὶ δι᾿ ἀνθρώπους Νέε.

Η Εκκλησία του Χριστού εορτάζει την 1η Σεπτεμβρίου την αρχή της Ινδικτιώνος – από την λατινική λέξη «indictio», η οποία σημαίνει ορισμός – δηλαδή την έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους.

Ο όρος προήλθε από την συνήθεια των Ρωμαίων αυτοκρατόρων να ορίζουν δια θεσπίσματος για διάστημα δεκαπέντε ετών το ποσόν του ετησίου φόρου, που εισέπρατταν αυτήν την εποχή για την συντήρηση του στρατού.

Κατ’ επέκτασιν καθιερώθηκε να ονομάζονται ινδικτιώνες και οι δεκαπενταετείς αυτοί κύκλοι που άρχισαν επί Καίσαρος Αυγούστου, τρία χρόνια πριν από την γέννηση του Χριστού.

Επειδή ο Σεπτέμβριος είναι εποχή συγκομιδής καρπών και προετοιμασίας για τον νέο κύκλο βλαστήσεως, ταίριαζε να εορτάζουν οι χριστιανοί την αρχή της γεωργικής περιόδου αποδίδοντας ευχαριστίες στον Θεό για την εύνοιά του προς την κτίση.

Είναι αυτό που ήδη έκαναν οι Ιουδαίοι σύμφωνα με τις εντολές του Μωσαϊκού Νόμου. Την πρώτη δηλαδή ημέρα του εβδόμου ιουδαϊκού μηνός, αρχές Σεπτεμβρίου, τελούσαν την εορτή της Νεομηνίας ή των Σαλπίγγων, κατά την οποίαν εσχόλαζαν από κάθε εργασία, για να προσφέρουν θυσίες ολοκαυτωμάτων «εις οσμήν ευωδίας Κυρίω» (Λευϊτ. 23,18).

Ο Χριστός, ο Υιός και Λόγος του Θεού, ο δημιουργός του χρόνου και του σύμπαντος, ο προάναρχος Βασιλεύς των αιώνων, ο οποίος εσαρκώθη, για να αποκαταλλάξη τα πάντα εις Εαυτόν και να συναγάγη Ιουδαίους και εθνικούς εις μίαν Εκκλησίαν, ήθελε να ανακεφαλαιώση εν Εαυτώ τον αισθητό κόσμο και τον γραπτό Νόμο.

Έτσι, αυτήν την ημέρα που η φύσις ετοιμάζεται να διατρέξη ένα νέο κύκλο εποχών, εορτάζουμε το γεγονός, κατά το οποίο ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εισήλθε στην Συναγωγή και ανοίγοντας το βιβλίο του Ησαϊου ανέγνωσε το χωρίο, όπου ο Προφήτης ομιλεί επ’ ονόματι του Σωτήρος «Πνεύμα Κυρίου επ’ εμέ, ού είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, κηρύξαι ενιαυτόν (= έτος) Κυρίου δεκτόν» (Λουκ. 4,18).

Όλες οι Εκκλησίες, συναθροισμένες «επί το αυτό», αναπέμπουν σήμερα δοξολογία προς τον ένα τρισυπόστατο Θεό, ο οποίος διαμένει στην αιώνια μακαριότητα, διακρατεί τα πάντα εν τη ζωή και στέλνει άφθονες τις ευλογίες του κάθε εποχή στα κτίσματά του. Ο ίδιος ο Χριστός ανοίγει τις θύρες του νέου έτους και μας προσκαλεί να τον ακολουθήσωμε, για να γίνωμε μέτοχοι της αιωνιότητός του.

Για την περίπτωση αυτή, ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης γράφει στον Συναξαριστή του:

«Πρέπει να ηξεύρωμεν, αδελφοί, ότι η του Θεού αγία Eκκλησία εορτάζει σήμερον την Iνδικτιώνα, διά τρία αίτια. Πρώτον, επειδή και αυτή είναι αρχή του χρόνου. Διά τούτο και κοντά εις τους παλαιούς Pωμάνους πολλά ετιμάτο αυτή εξ αρχαίων χρόνων. Iνδικτιών δε κατά την ρωμαϊκήν, ήτοι λατινικήν γλώσσαν, θέλει να ειπή ορισμός.

Kαι δεύτερον εορτάζει ταύτην η Eκκλησία, επειδή και κατά την σημερινήν ημέραν, επήγεν ο Kύριος ημών Iησούς Xριστός μέσα εις την Συναγωγήν των Iουδαίων, και εδόθη εις αυτόν το Bιβλίον του Προφήτου Hσαΐου, καθώς γράφει ο Eυαγγελιστής Λουκάς (Λουκ. δ΄).

Tο οποίον Bιβλίον ανοίξας ο Kύριος, ω του θαύματος! ευθύς εύρε τον τόπον εκείνον, ήτοι την αρχήν του εξηκοστού πρώτου κεφαλαίου του Hσαΐου, εις το οποίον είναι γεγραμμένον διά λόγου του τα λόγια ταύτα:

«Πνεύμα Kυρίου επ’ εμέ, ου ένεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Kυρίου δεκτόν».

Aφ’ ου δε ανέγνωσεν ο Kύριος τα περί αυτού λόγια ταύτα, εσφάλισε το Bιβλίον και το έδωκεν εις τον υπηρέτην. Έπειτα καθίσας, είπεν εις τον λαόν «ότι σήμερον ετελειώθησαν οι λόγοι της Προφητείας ταύτης εις τα εδικά σας αυτία».

Όθεν ο λαός ταύτα ακούων, εθαύμαζε διά τα χαριτωμένα λόγια, οπού εύγαινον εκ του στόματός του, ως τούτο γράφει ο αυτός Eυαγγελιστής Λουκάς (αυτόθι).

Eίναι δε και τρίτη αιτία, διά την οποίαν η Eκκλησία του Xριστού κάμνει σήμερον ενθύμησιν της Iνδίκτου, και εορτάζει την αρχήν του νέου χρόνου:

ήγουν, ίνα διά μέσου της υμνωδίας και ικεσίας, οπού προσφέρομεν εις τον Θεόν εν τη εορτή ταύτη, γένη ο Θεός ίλεως εις ημάς, και ευλογήση τον νέον χρόνον, και χαρίση τούτον εις ημάς ευτυχή και γεμάτον από όλα τα σωματικά αγαθά.

Kαι ίνα φωτίση τας διανοίας μας, εις το να περάσωμεν όλον τον χρόνον καθαρώς και με αγαθήν συνείδησιν, και εις το να ευαρεστήσωμεν τω Θεώ, με την φύλαξιν των εντολών του. Kαι ούτω να τύχωμεν των εν Oυρανοίς αιωνίων αγαθών».

Ποιοι Γιορτάζουν σήμερα
Αδαμάντιος, Αδαμαντίνη, Αδάμος, Αδάμας, Αδάμης, Διαμαντής, Αδαμαντία, Αμάντα, Άντα, Διαμάντω, Διαμαντούλα, Ρουμπίνη.
Μαντώ.
Αθηνά.
Ακριβή, Ακριβός.
Αντιγόνη, Αντίγονος, Γόνη.
Αρηβοία.
Ασπασία, Ασπάσιος.
Αφροδίτη, Φρέγια.
Διώνη, Διόνη.
Δωδώνη.
Ελπινίκη.
Ερασμία, Εράσμιος.
Ερατώ, Τέτη.
Ερμηνεία.
Ευτέρπη, Ευτέρπιος.
Θάλεια, Θαλής.
Θεανώ, Θεονόη.
Θεονύμφη.
Καλλιρόη, Καλλιρρόη.
Καλλίστη.
Καλλιστώ, Καλιστώ.
Κλειώ.
Κλεονίκη.
Κλεοπάτρα, Κλεόπατρος, Πάτρα, Πατρούλα, Πατρίτσα.
Κοραλία, Κοραλλού.
Ραλλία, Ραλία, Ραλλού, Ραλού, Ράλλης.
Μαργαρίτα, Ρίτα, Μαργαρίτης.
Μαριάνθη.
Μελπομένη, Μέλπω.
Μόσχω, Μόσχος, Μοσχούλα.
Ουρανία, Ουράνιος, Ράνια, Ρένος.
Πανδώρα.
Παρθένα, Παρθενόπη.
Πηνελόπη, Μπηλιώ, Μπιλιώ, Πίτσα.
Πολύμνια, Πολύμνιος.
Πολυνίκη, Πολύνα, Πόλυ.
Σαπφώ.
Τερψιχόρη.
Τρωάς.
Χάιδω, Χάιδος, Χαϊδεμένη, Χαϊδευτός.
Χαρίκλεια, Χαρικλής, Χαρά, Χαρούλα.
Ιησούς, Ιησούς του Ναυί, Ναυίς, Ναυή.
Μελέτιος, Μελέτης, Μελετία, Μελετούλα, Μελετίνα.
Συμεών, Συμεώνης, Σύμος, Συμεωνή, Συμεωνία, Συμεώνα, Συμεωνίτσα, Σύμη.
Ισμήνη.
Πολυτίμη, Τίμη.
1 Σεπτεμβρίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Οσίου Συμεών του Στυλίτου και την έναρξη του νέου εκκλησιαστικού έτους.