Είναι γνωστό, ότι οι βασικές πηγές της οικονομίας στη χώρα μας, είναι ο τουρισμός και η ναυτιλία. Με δεδομένη αυτήν την πραγματικότητα, επιβάλλεται να διατηρήσουμε τη χώρα μας, σε ζηλευτή πάντα θέση και εμφάνιση, ώστε να προσελκύει τους τουρίστες, στην Ελλάδα.

Πρέπει να επαληθεύουμε πάντα τους στίχους, που εξυμνώντας τη χώρα μας, λέει ο ποιητής:

Καθαρότατον επρομηνούσε της αυγής το ύστερο αστέρι.

Σύγνεφο, καταχνιά δεν επερνούσε του ουρανού σε κανένα από τα μέρη και από εκεί κινήμενο αργοφυσούσε, που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα.

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Μας έρχονται οι τουρίστες, απολαμβάνουν την όμορφη πατρίδα μας και φορτωμένοι εντυπώσεις από τις ομορφιές της, ομολογούν τον τελευταίο στίχο του ποιητή.

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Εμείς βέβαια πάντα μένουμε με τη σκέψη αυτή του ποιητή μας και πρέπει, να αναλογισθούμε τι πρέπει να κάνουμε εμείς σαν άτομα, ώστε να συμβάλουμε στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας.

Στο σημείο αυτό θυμήθηκα την προτροπή, την οποία έκανε προς τους Αμερικάνους, ο πρόεδρός τους Νίξον. Έλεγε: Μην περιμένετε τι θα κάνει η κυβέρνηση για εσάς, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για την πατρίδα. Εγώ εδώ θα συμπλήρωνα, ότι όλοι, πολλά μπορούμε να κάνουμε για την πατρίδα, προκειμένου, να την κρατάμε πάντα ζηλευτή κι ελκυστική για τους επισκέπτες.

Ας διαφυλάξουμε τις ομορφιές της Ελλάδος αμετάβλητες, από αλόγιστες ενέργειες και προπαντός, να πραγματοποιούμε την φιλοξενία όπως πρέπει και όπως την πραγματοποιούσαν και την εφάρμοζαν οι πρόγονοί μας, από καταβολής Ελλάδος, δεδομένου, ότι το φιλόξενο υπήρχε πάντα στο DNA του Έλληνα. Είχαν θεό φιλοξενίας τον Ξένιο Δία, όπως τον αποκαλούσαν.

Να καταπολεμηθούν πρέπει οι παραβάτες της φιλοξενίας, όπως σε ένα χωριό του χιονοδρομικού κέντρου της Πίνδου, που ζήτησαν και εισέπραξαν για μια τηγανιά πέντε αυγών, ποσό, ίσο με την αξία ενός κιλού ψητού.

Χρίστος Παπαδόπουλος