Προκειμένου να στοιχειοθετήσω κάποιες βασικές σκέψεις μου για τη συγγραφή του παρόντος άρθρου μου θα αναφερθώ με δέος και ευλάβεια στο ιερό Ευαγγέλιο της εκκλησίας μας και συγκεκριμένα στη γνωστή παραβολή του Ασώτου υιού (Λουκ. Κεφ. 15, στίχοι 11-19). Η παραβολή αυτή λόγω του περιεχομένου της χαρακτηρίζεται ως το Ευαγγέλιο των Ευαγγελίων.

Υπηρετώντας τη στρατιωτική μου θητεία στο στρατόπεδο πυροβολικού της Θήβας, έμεινε ανεξάλειπτο στη μνήμη μου το εξής περιστατικό. Το χειμώνα του 1961-62 και κάτω από δριμύ ψύχος μου ανατέθηκε η υπηρεσία να φυλάξω ημερήσια σκοπιά. Επειδή η υπηρεσία μου αυτή είχε μεγάλη χρονική διάρκεια και προκειμένου να καλύψω δημιουργικά αυτό το χρόνο έβγαλα από την τσέπη μου τη μικρή σε μέγεθος Καινή Διαθήκη και ξεφυλλίζοντάς την βρέθηκα στη σελίδα που αναφερόταν στη γνωστή παραβολή του Ασώτου υιού. Μέσα στο πεντάωρο της υπηρεσίας, διάβασα αυτή την παραβολή πολλές φορές γιατί μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Ιδιαίτερα στάθηκα στο σημείο εκείνο, όπου ο νεότερος, άσωτος γιος της παραβολής εξουθενωμένος και καταρρακωμένος από τις επώδυνες περιπέτειές του, αποφάσισε να επιστρέψει μετανιωμένος πικρά στο στοργικό πατέρα του, λέγοντας τα εξής δραματικά λόγια: «Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ: πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου ουκέτι ειμί άξιος κληθήναι υιός σου…»

Τα παραπάνω λόγια θυμήθηκα ακούγοντας πριν από λίγες ημέρες τη νέα Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Φώφη Γεννηματά να κάνει έκκληση προς τους φίλους και μέλη του κινήματος να γυρίσουν στο σπίτι τους, δηλαδή στο κόμμα όπου κάποτε ανήκαν. Πιστεύω ότι θα τους δεχτεί με θερμή αγκαλιά και κατανόηση όπως και ο στοργικός πατέρας της προαναφερθείσης παραβολής. Προσωπικά πιστεύω ότι πολλοί από τους παραπλανηθέντες, πρώην οπαδοί του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν με γνωστό αρραβωνιασμένο νεαρό, που για πολλούς και διάφορους λόγους διέκοψε τις επισκέψεις του στο σπίτι της αρραβωνιαστικιάς του, παρόλο που η πεθερά του τον περιποιόταν πολύ καλά, σφάζοντας κάθε εβδομάδα και από ένα κόκορα. Όμως ο πεθερός του γαμπρού βλέποντας τα κοτόπουλα να λιγοστεύουν στο κοτέτσι στράφηκε στη γυναίκα του και της είπε: «καλά βρε γυναίκα τι πάθανε τα κοτόπουλα και μείνανε τόσα λίγα;» και η σύζυγός του απάντησε: «να ξέρεις του γαμπρού του αρέσουν τα κοτόπουλα και γι αυτό σφάζω που και που κανένα». Και τότε ο πεθερός συμπληρώνει «καλά ρε γυναίκα γαμπρό αποκτήσαμε ή αλεπού;» Βέβαια τα παραπάνω γεγονότα δεν στάθηκαν εμπόδιο στο νεαρό αρραβωνιαστικό να διακόψει τις επισκέψεις του στα πεθερικά του, δεδομένου ότι δεν υπήρξε κάποιος σοβαρός και ουσιαστικός λόγος να το πράξει.

Αναφέρω το παραπάνω περιστατικό και πιστεύω ότι κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους πρώην οπαδούς και μέλη του ΠΑΣΟΚ. Αφού γεύτηκαν τα ξυλοκέρατα των άλλων κομμάτων, αισθάνονται σαν το γαμπρό του παραπάνω παραδείγματος για να γυρίσουν πίσω. Όμως υπάρχει και ο εύσπλαχνος πατέρας που τα συγχωρεί όλα και δέχεται στην αγκαλιά του όχι μόνο τα υπάκουα παιδιά, αλλά και τα παραστρατημένα που έτρεχαν εδώ κι εκεί για να γεμίσουν την κοιλιά τους με τα ξυλοκέρατα που έτρωγαν και τα γουρούνια.

Ας έλθουμε όλοι μαζί στα καλά μας και ας πούμε αυτό που μνημονεύω παραπάνω: «Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου…» και ας αγωνιστούμε όλοι μαζί για ένα ήρεμο και αγαπημένο μέλλον, τόσο για εμάς, όσο και για τα παιδιά μας.

Με αγάπη και πόνο, ένας αναγνώστης σας

Ναπολέων Γρ. Κοντός

Κοζάνη, 10/09/2015