Από: Mάκης Λιοσάτος

Είναι από αυτά τα νέα που σε χτυπάνε σαν κεραυνός. Ίσως γιατί δεν περίμενες ότι θα συμβεί ποτέ. Πεθαίνει ο ” Θεός ” ; Κι όμως ναι. Ο ” Θεός της μπάλας ” έφυγε από ανάμεσα μας από ανακοπή καρδιάς. Πήγε να πάρει την κανονική θέση του. Αφού εδώ, στον ταπεινό μας κόσμο, τον είχαμε ως δανεικό 60 χρόνια. Είναι από τις περιπτώσεις όπου τα στατιστικά και τα ιστορικά στοιχεία λένε μόνο τη μισή αλήθεια. Το ποιος ήτανε πραγματικά ο Ντιέγκο έπρεπε να το βιώσεις για να το καταλάβεις. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που οι πρώτες μου ποδοσφαιρικές αναμνήσεις προέρχονται από τη μεγαλειότητα του. Νομίζω ότι δεν κάνει νόημα να αραδιάσω ένα ένα τα κατορθώματα του στο γήπεδο. Θέλω απλά να απευθύνω ένα χαίρε. Κι ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Ελπίζω κάποτε ο ποδοσφαιρικός πλανήτης να καταλάβει το απόλυτο μεγαλείο σου. Γιατί όταν ακόμα και σήμερα, απευθύνονται σε σένα γράφοντας ” Ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές του πλανήτη..”, για μένα αποτελεί ύβρις. Δεν μπορεί να τεθεί καν σύγκριση. Υπάρχει ο Ντιέγκο και μετά όλοι οι άλλοι..

Ο άνθρωπος που πήγε το άθλημα δύο δεκαετίες μπροστά. Ο Μάγος που σε κάθε παιχνίδι του, περνούσε όλη την αντίπαλη ομάδα, μια και δύο φορές. Γιατί το έκανε πάντα, όχι μόνο απέναντι στην Αγγλία και το Βέλγιο στο Μουντιάλ του 1986. Σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια της καριέρας του, από την αγαπημένη του Μπόκα, μέχρι το Καμπιονάτο. Όταν αυτό ήταν με διαφορά το δυσκολότερο πρωτάθλημα στο πλανήτη. Oι ενέργειες και οι επινοήσεις του Μαραντόνα σε κάθε μα κάθε παιχνίδι του, είναι αδιανόητες για τον ανθρώπινο νου. Και όπως κάθε ιδιοφυία, θα αναγνωριστεί πλήρως το μέγεθος της, όταν περάσει η εποχή του. Οι πάσες που έβγαζε, πρέπει να διδάσκονται σε όλα τα παιδιά όταν ξεκινάνε να παίζουν ποδόσφαιρο. Ότι και να πω είναι λίγο, για τον άνθρωπο που πήρε πρωτάθλημα και ευρωπαϊκό με την Νάπολι των Φτωχών του Ιταλικού Νότου.

Θα έπαιρνε και τέσσερα μουντιάλ, αν δεν εναντιωνότανε στο σύστημα. Το ’78 τον κόψανε από την αποστολή με κυβερνητική εντολή. Το ’86 το σήκωσε μαγεύοντας τον πλανήτη. Το ’90 του το στέρησαν οι διαιτητές, καθώς έπρεπε να το δώσουν στους Γερμανούς.  Το ’94, απλά τον αποκλείσανε για να σταματήσει να τους ξευτιλίζει..

Πέρα όμως από το αθλητικό κομμάτι, ο Ντιέγκο έμεινε στην ιστορία και για τη γνήσια στάση του απέναντι στο παγκόσμιο σύστημα της Φίφα. Οι Δηλώσεις και οι αντιδράσεις του στην ομοσπονδία, τον έφεραν αντιμέτωπο  με όλους και όλα. Θα μου μείνει αξέχαστο το ξύλο που έφαγε στους δύο τελικούς Παγκοσμίου Πρωταθλήματος, απέναντι στην συστημική Γερμανία. Ξύλο που τα ” γατάκια ” του σύγχρονου ποδοσφαίρου, δεν θα αντέχανε ούτε λεπτό. Την επαναστατική στάση του την πλήρωσε πολλές φορές. Επί της ουσίας, η Φίφα του έκοψε πρόωρα το ποδόσφαιρο. Ότι το τελευταίο του παιχνίδι με τη φανέλα της Εθνικής Αργεντινής, ήταν απέναντι στην Εθνική μας ομάδα, είναι κάτι που θα μνημονεύεται για χρόνια.

Είναι πολύ μικρό ένα άρθρο για να χωρέσει το μεγαλείο σου. Ευχαριστώ για τις στιγμές που μου πρόσφερες και που θα δείχνω και στο γιο μου…

Λιοσάτος Δ. Θωμάς