Η επίσημη αγαπημένη των Ελλήνων, ρίχνεται στη μάχη του Mundobasket την Κυριακή στις 15.00, με αντίπαλο το Μαυροβούνιο. Οι προσδοκίες των φιλάθλων είναι μεγάλες, κυρίως λόγω της παρουσίας του MVP  του NBA  Γιάννη Αντετοκούμπο.

Φτάνει  όμως μόνος του ο Γιάννης για να διεκδικήσουμε ένα μετάλλιο; Σίγουρα όχι. Εδώ είναι Mundobasket , δεν είναι παίξε- γέλασε !!!

Η αλήθεια είναι ότι με μία πρόχειρη ματιά το ρόστερ μας μοιάζει δυνατό και επαρκές. Από την άλλη όμως, είναι το ίδιο ρόστερ που απέτυχε να κάνει κάτι σπουδαίο εδώ και 10 χρόνια τώρα. Ας δούμε όμως τα θετικά και τα αρνητικά.

Καταρχήν, υπάρχει ο Giannis. Ο καλύτερος παίχτης του κόσμου στο ανοιχτό γήπεδο, ένας πραγματικός οδοστρωτήρας.

Υπάρχει επίσης το καλύτερο τεσσάρι στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία, ο αγαπημένος μου Γ. Πρίντεζης. Ο καλύτερος center του Ισπανικού πρωταθλήματος προ τριετίας, ο ακούραστος εργάτης της Εθνικής, Γ. Μπουρούσης.

Διαθέτουμε μία γραμμή πολύ αθλητικών forward με Παπαπέτρου, Θ. Αντεντοκούμπο και τον δικό μας Γρεβενιώτη Κ. Παπανικολάου.

Γενικά, έχουμε μία πολύ γρήγορη ομάδα που στις θέσεις 3,4 και 5 μπορεί να παίξει εξοντωτική άμυνα.

Πάμε όμως και στα αρνητικά τώρα. Δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑΝ σουτέρ.

Το σύγχρονο μπάσκετ έχει πολύ τρίποντο και εμείς είμαστε απελπιστικά άστοχοι. Έτσι δεν μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα προσόντα του Gianni σε παιχνίδι 5 εναντίον 5.

Στους Bucks κάνει συνέχεια split out στην περιφέρεια και βρίσκει μόνιμα ανοιχτούς συμπαίκτες. Το Milwaukie όμως βάζει γύρω του τέσσερις δεινούς σουτέρ που το εκμεταλλεύονται αυτό και γράφουν ανενόχλητοι. Εμείς σημαδεύουμε σίδερο.

Και γενικά στο σετ παιχνίδι έχουμε θέματα.. Δεν μπορεί να στηρίζεις το πλάνο σου πάνω στον αιφνιδιασμό. Γιατί στο Mundobasket δεν θα βρίσκονται πάντα οι προϋποθέσεις για ανοιχτό γήπεδο. Και γενικά το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι που παίζεται 5 εναντίον 5.

Ελπίζω ότι θα βρούμε τις λύσεις σε αυτό γιατί έχοντας και ένα πρόβλημα στον έλεγχο των ριμπάουντ , δεν θα μπορέσουμε να τρέξουμε όσο θέλουμε με κίνδυνο να κολλήσουμε στο σκορ.

Πάμε τώρα να δούμε τους πρώτους αντιπάλους μας. Ο όμιλος μας είναι πολύ δύσκολος. Δεν κατάλαβα τον ενθουσιασμό που προέκυψε από την κλήρωση και φοβάμαι πολύ το γεγονός ότι σκεφτόμαστε ήδη το σταύρωμα με την Team USA στην επόμενη φάση.

Για να πάμε εκεί πρέπει να αποκλείσουμε είτε την παγκόσμια δύναμη Βραζιλία, είτε το πολύ σοβαρό Μαυροβούνιο. Ότι είμαστε καλύτεροι στα χαρτιά ούτε λόγος. Πρέπει όμως να το αποδείξουμε και στο γήπεδο.

Οι Βραζιλιάνοι είναι πολύ οργανωμένη ομάδα, με σωστές αποστάσεις και καλές συνεργασίες. Διαθέτει πολύ έμπειρους παίχτες που μπορούν να κάνουν ζημιά ( Βαρεχάο- Μπαρμπόσα- Ουέρτας ).

Πρώτα όμως έχουμε μπροστά μας το Μαυροβούνιο. Που έχει μία από τις καλύτερες δυάδες ψηλών με το Ντουμπλιεβιτς και τον φοβερό Βούτσεβιτς των Orlando Magic.

Θα ρίξουν τον ρυθμό , θα παίξουν ξύλο θα βρούνε αρκετά τρίποντα κι εμείς για όλα αυτά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι.

Το εύχομαι , γιατί 10 χρόνια αποτυχιών είναι πολλά για μία μπασκετική υπερδύναμη σαν την Εθνικάρα μας.

Γιατί μόνο αυτή μπορεί να εμφυσήσει ένα θετικό αεράκι και να διαλύσει την αρνητική τοξικότητα που αποπνέει τον τελευταίο καιρό το αγαπημένο μας μπάσκετ.

Καλή τύχη !