Εχθροί της Εκκλησίας: Ο Χιλιασμός (μέρος Δ΄)
Σε σημερινή συνέχεια του προηγούμενου άρθρου μας παρακολουθούμε το φίλο μας συγγραφέα, που, αποσκιρτώντας ύστερα από 25 χρόνια στην οργάνωση ”Σκοπιά”, καταθέτει:
”Στο έργο της περιοχής μου είχα καλύψει τους περισσότερους τομείς κι όλοι γνώριζαν πως ήμουν ”μάρτυρας του Ιεχωβά”.
Θυμάμαι πολλές φορές, όταν περπατούσα στο δρόμο, άκουγα μέσα από κλειστά παράθυρα να λένε: ”Να περνά ο χιλιαστής”.
Αυτό με έκανε να αισθάνομαι περήφανος, επειδή πίστευα πως αναγνωριζόμουν ως ”δούλος του Θεού”.
Παράλληλα προόδευα και σε υπερηφάνεια, κατάκριση και φανατισμό.
Έβλεπα τους συνανθρώπους μου, που δεν ήταν στη δική μου θρησκεία, σαν ”όχλο άξιο καταστροφής”.
………………………. Ενδεικτικό του φανατισμού μου είναι το παρακάτω περιστατικό: Κάποια μέρα η μητέρα μου άνοιξε συζήτηση με κάποιον ”ευαγγελικό”, ο οποίος τής είπε πως ήταν λάθος η πίστη της, και στην πραγματικότητα ”θα πήγαιναν στον ουρανό όλοι οι χριστιανοί” κι όχι μόνο οι 144.000, όπως πιστεύαμε…
Της έδειξε μάλιστα και κάποια εδάφια που την προβλημάτισαν.
Όταν γύρισε στο σπίτι, μου είπε τι συνέβη και μου εξέφρασε κάποιες αμφιβολίες για το δόγμα της θρησκείας μας.
Η αντίδρασή μου ήταν άμεση και εκρηκτική:……………….. …………Αν μου ξαναπείς πως διαφωνείς με την ”οργάνωση του Θεού”, θα το πω στους ”πρεσβυτέρους” να σε αποκόψουν για αποστασία! τη διέκοψα.
Αυτό που της είπα τη συγκλόνισε.
Αμέσως άρχισε τρέμοντας να κλαίει.
–Θα καταδώσεις τη μητέρα; έλεγε κλαίοντας.
Εγώ όμως ήμουν ανένδοτος.
Δε συγχωρούσα σε κανένα να αμφισβητήσει την Οργάνωση, ”τον αγωγό του Θεού”, όπως πίστευα………………….. ……”.
—————————— ————————-
Δεν ξέρουμε αν υπάρχει ακριβώς η ίδια αντιστοιχία, αλλά πιστεύω ότι την τελευταία διετία θα έχει υποπέσει σ΄όλων μας την αντίληψη η δραστηριότητα που είχαν αναπτύξει στην πόλη μας, τα Γρεβενά, ορισμένα ζευγάρια μαρτύρων του Ιεχωβά.
Θαύμασα σ΄ένα απ΄αυτά — που το γνώρισα πολύ προσωπικά — την καλόπιστη αφοσίωσή του στην οργάνωση στο στυλ ακριβώς του συγγραφέα του βιβλίου στο οποίο κάνουμε αναφορές.
Τα συμπάθησα ιδιαίτερα τα παιδιά αυτά και λυπήθηκα πολύ, γιατί ήταν παγιδευμένα σε μια Οργάνωση, απ΄την οποία, για να βγεις, ρισκάρεις τα πάντα.
Σε συζήτησή μας, όταν ειπώθηκε ότι ανήκουν σε Οργάνωση που δημιουργήθηκε το !9 αι. κι όχι στην Εκκλησία του Χριστού, που ιδρύθηκε τη μέρα της Πεντηκοστής, δεν είδα να έχουν επιχείρημα που να έπειθε πρώτα τους ίδιους.
Το επιχείρημά τους είναι ότι υπήρξε κάποτε μια διακοπή της ζωής της Εκκλησίας των Αποστόλων κι ότι δεν υπήρχε για αιώνες πραγματική κοινωνία της με το Χριστό.
Αυτό συνέβη, λένε, από τα σκάνδαλα, που κατά καιρούς αναφύονταν στην Εκκλησία.
Έτσι προσπαθούν να αποδείξουν τον ισχυρισμό τους ότι ” Η Εκκλησία αποστάτησε, επειδή έχει μεγάλο ποσοστό αναξίων πρεσβυτέρων και απίστου λαού κι έπαψε να υπάρχει”.
Μ΄αυτό το πιστεύω δικαιολογούν και την πίστη τους στην Οργάνωση, την οποία θεωρούν επανεμφάνιση και συνέχεια της Εκκλησίας των Αποστόλων και η οποία όμως είναι — αν δεν το έχουν καταλάβει — υποκατάστατο της Εκκλησίας και ποτέ Εκκλησία, γιατί της λείπει το Πνεύμα το Άγιο, το οποίο αρνούνται οι μάρτυρες του Ιεχωβά και το οποίο τη μέρα της Πεντηκοστής, που είναι η γενετήσια μέρα της Εκκλησίας, κατέβηκε με τη μορφή πυρίνων γλωσσών στο κεφάλι κάθε Αποστόλου.
Έξω όμως από την Εκκλησία σωτηρία σίγουρη δεν υπάρχει.
Extra ecclesiam nulla salus (έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία), όπως λέει — νομίζω — ο Άγιος Κυπριανός.
Ξεχνούν βέβαια κι ότι ο Χριστός μάς δίδαξε πως τα σκάνδαλα είναι αναπόφευκτα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας κι ότι λειτουργούν καθαρτικά για το χώρο της, γιατί έτσι φαίνονται οι δόκιμοι, όπως συμπληρώνει και ο απόστολος Παύλος.
Ποιοι δηλ. είναι ετοιμόρροποι και επιφανειακοί χριστιανοί και επομένως πρέπει να σταθεροποιηθούν και ποιοι είναι δοκιμασμένα μέλη στην πίστη του Χριστού.
Ο Κύριος μάλιστα είπε και την παραβολή των ζιζανίων , σύμφωνα με την οποία σύμφυτα και συναυξανόμενα με τον καλό σπόρο, που έσπειρε ο Χριστός στον κόσμο, θα είναι και τα ζιζάνια, τα οποία θα θερίσουν και θα τα κατακάψουν οι άγγελοι του Θεού την ώρα της κρίσεως.
Ή μήπως από τότε που εμφανίστηκε η οργάνωση της ”Σκοπιάς τους” έπαψαν να υπάρχουν και μέσα στους κόλπους της τα σκάνδαλα;
Πιστεύω ότι αυτό το διαπιστώνουν καθημερινά και οι ίδιοι οι χιλιαστές, αλλά είναι τρομερά δύσκολο, απ΄ό,τι φάνηκε και από τη γνωριμία μας μαζί τους, να μπορούν να βγαίνουν από τα πλοκάμια της Οργάνωσης αμφισβητώντας την.
Είναι ίδιον των οργανώσεων γενικά να μην τολμάς να φέρεις ουδεμία αντίρρηση σ΄ό,τι σου λένε κι αν επιμένεις να διαμαρτύρεσαι για ό,τι άτοπο σ΄ενοχλεί, σου κολλάνε τον τίτλο του αποστάτη και λιποτάκτη, σου δημιουργούν ενοχικά συμπλέγματα με σκληρά διλήμματα και συνειδησιακό πρόβλημα.
Και τελικά σε αποκόβουν από κοντά τους με όλα τα επακόλουθα.
Να τι καταθέτει ο φίλος μας συγγραφέας σχετικά:
”…Κατάλαβα αμέσως ότι οι ”αδελφοί” προετοίμαζαν κάτι κακό για μένα, γιατί διαισθανόμουν καθαρά από τη διάθεσή τους και τον τρόπο που χειρίζονταν τα πράγματα ότι με είχαν προδιαγράψει, μ΄ετοίμαζαν για…αποκοπή”.
”Στο τέλος της ακροαματικής συζήτησης με την τριμελή επιτροπή, τους παρακάλεσα να…σεβαστούν όχι τους φιλικούς και ”αδελφικούς δεσμούς, που για χρόνια μας συνέδεαν, αλλά στο ελάχιστο τους κανονισμούς της ”οργανώσεως του Θεού”, να φοβηθούν το Θεό και να μη βιαστούν στην έκδοση κάποιας βεβιασμένης αποφάσεως, για την οποία κάποτε ίσως να μεταμεληθούν πικρά ενώπιον της θείας Κρίσεως.
Διότι δεν ήταν καθόλου διατεθειμένοι να σεβαστούν τις θείες αρχές δικαιοσύνης και ελέους.
Ήταν σκληροί και άκαμπτοι, τελείως ανίλεοι…”.
Κι όλα αυτά, γιατί τόλμησε να αμφισβητήσει το αλάθητο και την αυθεντία της Οργάνωσης σ΄ορισμένες θέσεις της.
—————————— —————————— ———-
Το πρόβλημα με τους χιλιαστές και για την τοπική μας Εκκλησία εδώ στα Γρεβενά είναι σοβαρό, γιατί από χρόνια τώρα έχουν αναπτύξει δράση υπονομευτική και υποχθόνια και προσπαθούν να αποσπάσουν αστήρικτους χριστιανούς στην Οργάνωσή τους.
Το πώς εργάζονται γι΄αυτό, αλλά και το πόσο κίβδηλοι και αναιμικοί χριστιανοί καταντήσαμε οι ορθόδοξοι Ελλαδίτες — πράγμα που εκμεταλλεύονται οι μάρτυρες του Ιεχωβά — φαίνεται από αυτά που καταθέτει ο φίλος μας παρακάτω:
”Κύριε καθηγητά, είπα, λυπάμαι, μα είμαι υποχρεωμένος να διαψεύσω τα λεγόμενα του βιβλίου σας για τους μάρτυρες τους Ιεχωβά…και είναι ακόμα ψέμα πως παρασύρουν τους αγράμματους και τις γυναίκες.
Και το λέω αυτό, επειδή ούτε αγράμματος είμαι, ούτε γυναίκα κι όμως είμαι μάρτυς του Ιεχωβά.
Στα τελευταία λόγια έπεσε σιγή στην αίθουσα.
Όλοι περίμεναν την απάντηση του καθηγητή,ο οποίος βρισκόταν κι αυτός σε αμηχανία.
Ο φίλος μου ο Γιώργος είχε γουρλώσει τα μάτια και με κοίταζε με ανοιχτό το στόμα, σχολίασε δε με τον εαυτό του τα εξής και τελικά βέβαια έγινε και χιλιαστής:
”Εγώ δεν είχα πάει ποτέ στο κατηχητικό κι ούτε οι γονείς μου φρόντισαν ποτέ να με διδάξουν την ορθόδοξη πίστη.
Στην εκκλησία πήγαινα σπανιότατα κι όχι για τον εκκλησιασμό, μα για τα πυροτεχνήματα του Πάσχα.
Ούτε ο νονός μου με δίδαξε.
Αυτός θεωρούσε ως μόνη του υποχρέωση ένα δωράκι στη γιορτή μου κάθε χρόνο και μια λαμπάδα του Πάσχα…
…έτσι βρισκόμουν άοπλος μπροστά σε κάποιον άνθρωπο, που μ΄εκανε να ομολογώ άγνοια για το Σωτήρα μου.
Ήξερα καλά να ψάχνω όμορφα στέκια και κορίτσια.
Ποτέ όμως δεν ενδιαφέρθηκα να ψάξω το Θεό μου!
Ποτέ δεν αναρωτήθηκα γι΄Αυτόν και για την πίστη, στην οποία με πληροφόρησαν ότι ανήκω.
Σε μένα ήταν δεδομένο πως η θρησκεία στην οποία γεννήθηκα, ήταν η μόνη αληθινή, όπως θα πίστευα αν γεννιόμουν σε κάποια άλλη θρησκεία.
Και τώρα αυτό το δεδομένο ανατρεπόταν.
Μπροστά μου είχα έναν άνθρωπο, που ήταν πανέτοιμος να καταρρίψει ό,τι ως τώρα θεωρούσα σίγουρο”.
Και αλλού πάλι αφηγείται ο συγγραφέας:
”Φτάνοντας στη μεγάλη εργατική πολυκατοικία που είχα αναλάβει, σταθήκαμε έξω από την κλειστή πόρτα και υποκριθήκαμε πως χτυπάμε κάποιο κουδούνι…κάποιος μας άνοιξε…κι ώσπου να φτάσουμε στο δέκατο όροφο της πολυκατοικίας, σχεδιάσαμε σ΄ένα πλαίσιο γρήγορα τη θέση των είκοσι διαμερισμάτων της πολυκατοικίας, ώστε σε κάθε κουτάκι να σημειώσουμε μετά τις επιδόσεις μας, δηλ. αν ο άνθρωπος έλειπε, αν συζητήσαμε, αν πήρε το φυλλάδιο, βιβλίο ή περιοδικό, αν ήταν φιλικός ή εχθρικός, το όνομά του ή ό,τι στοιχείο μαζέψαμε γι΄αυτόν.
Κατόπιν θα κρατούσαμε αυτές τις πληροφορίες σε μονιμότερο αρχείο, το”αρχείο έργου κατ΄οίκον”.
Αυτό το δελτίο θα μας θύμιζε την επόμενη φορά τι είχαμε συναντήσει εκεί, ώστε να έχουμε αποτελεσματικότερες ”επανεπισκέψεις”.
Καθώς χτυπούσαμε δε τις πόρτες, διαπιστώναμε ότι ορισμένοι ήταν εντελώς αδιάφοροι.
Θυμάμαι σε κάποια πόρτα, καθώς μιλούσα, με ρώτησε ο οικοδεσπότης:
-Εάν κάποιος σου έδειχνε με αποδείξεις πως η θρησκεία σου είναι λάθος, τι θα έκανες;
-Φυσικά και θα την εγκατέλειπα, είπα με αυτοπεποίθηση. Μήπως εσείς έχετε κάποια τέτοια απόδειξη;
Ο άνθρωπος δε γνώριζε ούτε καν τη δική του θρησκεία κι έτσι τον προκάλεσα:
-Αν σας αποδείξω εγώ πως έχετε λάθος θρησκεία, θα την εγκαταλείπατε;
-Δεν ενδιαφέρομαι για όλα αυτά, μου είπε κι έτσι τον αφήσαμε.
Κάποια άλλη φορά σε κάποιο σπίτι μού είπαν:
-Γιατί ν΄ ακούσουμε εμείς εσάς και να μην ακούσετε εσείς εμάς;
-Εντάξει, σας ακούω λοιπόν. Τι έχετε να μας πείτε; απάντησα.
Όμως οι συνομιλητές μου έμειναν άναυδοι…Προφανώς δεν είχαν τίποτα να πουν (γιατί δυστυχώς δεν ήξεραν να υπερασπιστούν την πίστη τους).
Όλα αυτά, καθώς και ο κακός τρόπος κάποιων θερμόαιμων φανατικών στα σπίτια με έπειθαν πως δεν υπήρχε άλλη θρησκεία σωστή σαν τη δική μου.
Στα χρόνια που υπήρξα μέλος αυτής της οργάνωσης χτύπησα χιλιάδες πόρτες και συνάντησα κάθε είδους ανθρώπους.
Αυτοί όμως που δε συνάντησα ήταν άνθρωποι που θα μπορούσαν να απαντήσουν στις προκλήσεις μου και να μου δώσουν μαθήματα ”αλήθειας” και ”πνευματικότητας” ”.
—————————— ————
Ολοκληρώνουμε εδώ το σημερινό μας άρθρο, χωρίς άλλα σχόλια.
Αφήνουμε στον αναγνώστη να βγάλει τα συμπεράσματά του.
(συνεχίζεται)
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός
- Προηγούμενο Ποιοι δηλητηρίασαν 3 τσοπανόσκυλα στο 2χλμ Γρεβενών – Ελάτου;
- Επόμενο Εξιχνιάστηκε κλοπή σε περιοχή των Γρεβενών – Συνελήφθη 39χρονος