Οι πολυάριθμοι πολέμιοι της χριστιανικής πίστης στον δυτικό κόσμο παραμυθιάζουν τους λαούς με το ψευδολόγημα ότι αυτή βρίσκεται διαχρονικά στην υπηρεσία των κρατούντων. Απαξιώνοντας να μελετήσουν τη διδασκαλία του Χριστού και τους βίους των αγίων εδράζουν τα επιχειρήματά τους στις ανθρώπινες αδυναμίες θρησκευτικών ηγητόρων, τις οποίες προβάλλουν κατά κόρον , ώστε να αυτοδικαιωθούν για τη δική τους αποστασία από το θέλημα του Θεού. Στην προκατάληψη και εμπάθεια έναντι οποιουδήποτε χριστιανικού αποφεύγουν να αναφερθούν ακόμη και σε κραυγαλέα εγκλήματα σε βάρος αθώων χριστιανών, ενώ υπερτονίζουν την παραμικρή αδικία που «χριστιανοί» διαπράττουν σε βάρος συνανθρώπων τους. Ίσως τα περί διωγμού της χριστιανικής πίστης να θεωρούνται μυθεύματα στους απληροφόρητους, γι’ αυτό καλό είναι να παρουσιάσουμε κάποια στοιχεία.

Το καθεστώς του Σαντάμ στο Ιράκ ήταν από τα πλέον ανεκτικά ισλαμικά σε θέματα θρησκευτικής πίστης. Βέβαια οι ένα εκατομμύριο και πλέον χριστιανοί της χώρας δεν απολάμβαναν τα ίδια δικαιώματα με τους μουσουλμάνους, όμως δεν αισθάνονταν καθημερινή ανασφάλεια για την ίδια τους τη ζωή. Η κατάσταση άλλαξε μετά την αμερικανική εισβολή. Στη σύγχυση που επικράτησε και την αναστάτωση, καθώς οι «χριστιανοί» Αμερικανοί έθεσαν ως κυρίαρχο στόχο την άγρια εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας, οι χριστιανοί ζούσαν με διαρκώς εντεινόμενη την αγωνία για το μέλλον τους. Η κατάσταση εκτραχύνθηκε, όταν εισέβαλε από τη Συρία στο ιρακινό έδαφος ο ΙΚΙΛ (ISIS), ο μισθοφορικός στρατός των δολοφόνων, ο οποίος εξήγγειλε άγριο διωγμό κατά των χριστιανών και των γεζίτζι. Έντιμοι και γενναίοι δημοσιογράφοι με προσωπικό κίνδυνο έλαβαν τότε και απέστειλαν στις δυτικές χώρες φωτογραφίες σταυρωμένων χριστιανών και άλλων, οι οποίοι διαπομπεύθηκαν πριν από την εκτέλεση. Οι φωτογραφίες δεν έγιναν ευρέως γνωστές, καθώς οι τηλεοπτικοί σταθμοί των «χριστιανικών» χωρών δεν έκριναν αυτές άξιες προβολής. Με τους χριστιανούς θα ασχοληθεί η μεταχριστιανική Δύση; Απεναντίας πρόβαλαν κατά κόρο τις εκτελέσεις των ελαχίστων «χριστιανών» δημοσιογράφων, που έπεσαν θύματα των χωρών τους, που αρνήθηκαν να διαπραγματευθούν την απελευθέρωσή τους έναντι λύτρων! Το θλιβερό είναι ότι ούτε και οι θρησκευτικοί ηγέτες κινήθηκαν προς ενημέρωση των λίγων θρησκευομένων ακόμη για το δράμα ομοπίστων τους σε κάποια χώρα, την οποία ρήμαξαν για άθλια συμφέροντα οι πέραν του Ατλαντικού «χριστιανοί» και κάποιοι Ευρωπαίοι! Και ήταν γνωστό στους πάντες ότι στην οργάνωση του στρατού των δολοφόνων πρωτοστάτησαν οι ΗΠΑ! Κάτω από τον απηνή διωγμό, τις αρπαγές και τις πωλήσεις ως δούλων, τους βιασμούς και τις σφαγές οι περισσότεροι χριστιανοί του Ιράκ εγκατέλειψαν την πατρίδα τους και κατέφυγαν σε περιοχές ελεγχόμενες από Κούρδους ή σε άλλες χώρες. Δεν απόμειναν παρά λίγες δεκάδες χιλιάδες!

Στη γειτονική Συρία, στην οποία άρχισε το δολοφονικό του έργο ο στρατός των μισθοφόρων, οι χριστιανοί ήσαν πολυπληθέστεροι φθάνοντας το 15% περίπου του πληθυσμού της χώρας. Το καθεστώς του Άσαντ, αλεβίτη στο θρήσκευμα, είναι το πλέον ανεκτικό χώρας με κυρίαρχο το μουσουλμανικό στοιχείο (σουνίτες 70%). Εκεί οι χριστιανοί και οι επίσης διωκόμενοι αλεβίτες έσπευσαν να προστατευθούν σε περιοχές, που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο κυβερνητικών δυνάμεων. Όσοι έπεσαν στα χέρια του στρατού των δολοφόνων είχαν την ίδια τύχη με τους ομοθρήσκους τους του Ιράκ. Μεταξύ των θυμάτων και δύο μητροπολίτες του Χαλεπίου, της Βέροιας των ελληνιστικών χρόνων, οι οποίοι απήχθησαν και έκτοτε αγνοείται η τύχη τους, αν και θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι εμαρτύρησαν. Και ενώ για κάποια γυναίκα, η οποία τιμωρείται σκληρά από τον απάνθρωπο ισλαμικό νόμο, κινητοποιούνται πληθώρα οργανώσεων υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συλλέγονται υπογραφές, οι οποίες αποστέλλονται σε ισχυρούς, προκειμένου να επέμβουν, για τους δύο επισκόπους ελάχιστο ενδιαφέρον έδειξαν οι κοπτόμενοι υπέρ της ελευθερίας και των δικαιωμάτων. Δύο χριστιανοί επίσκοποι λιγότεροι καλά ακούγεται! Δεν τήρησαν πολύ διαφορετική στάση και οι χριστιανοί θρησκευτικοί ηγέτες, οι οποίοι μας καθησυχάζουν κατά καιρούς με τους δήθεν καρπούς, που αποφέρουν οι διαθρησκειακές συνάξεις. Δεν έχω αντιληφθεί να έχει καταγγείλει τα εγκλήματα κατά των χριστιανών κάποιος μουσουλμάνος θρησκευτικός ηγέτης είτε επειδή όλοι τους φοβούνται είτε, το πιθανότερο, επειδή επικροτούν! Οι διεθνείς εξελίξεις συνέβαλαν στο να εστιάσουν τα μέσα ενημέρωσης την προσοχή τους σε άλλες περιοχές και σε άλλα θέματα, με συνέπεια να σχηματίσει ο πολίτης των δυτικών χωρών ότι στη Μέση Ανατολή έχει επικρατήσει ειρήνη! Πρόσφατα όμως οι δολοφόνοι επιτέθηκαν σε σχολείο της Συρίας και φόνευσαν 12 χριστιανούς μαθητές.

Θα λάμβανε μεγάλη έκταση το άρθρο, αν γινόταν αναφορά σε διωγμούς χριστιανών σε άλλες χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό, όπως η Αίγυπτος, η Νιγηρία, ο Νίγηρας, Η Κεντραφρικανική Δημοκρατία, το Σουδάν (προ του διαχωρισμού), η Σομαλία, το Πακιστάν, η Ινδονησία. Στις περισσότερες από αυτές την κύρια ευθύνη φέρουν οι πρώην αποικιοκτητικές χώρες, οι οποίες εξακολουθούν να ελέγχουν τις κυβερνήσεις των χωρών προς εξυπηρέτηση των αθλίων συμφερόντων τους ή κάποιοι άμυαλοι, οι οποίοι κάνοντας κατάχρηση του δικαιώματος της ελευθερίας, του ευρωπαϊκού κεκτημένου, διασκεδάζουν την πλήξη τους εκ του υπαρξιακού κενού προσβάλλοντας τον Μωάμεθ, τον θεωρούμενο προφήτη από τους μουσουλμάνους. Και ναι μεν κάποιοι έχουν υποστεί τις συνέπειες της αφροσύνης τους, καθώς οι μουσουλμάνοι δεν αστειεύονται, πολλαπλάσιοι όμως είναι οι αθώοι χριστιανοί που μαρτύρησαν σε χώρες με μουσουλμανικό πληθυσμό, επειδή «ομόθρησκοί» τους σε «χριστιανικές» χώρες βλασφήμησαν τον προφήτη του ισλάμ!

Στις δυτικές χώρες έχουν πάψει οι διωγμοί κατά των πιστών στα πλαίσια του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Εδώ διώκεται διαφοροτρόπως η χριστιανική πίστη. Όχι μόνο με τη σιωπή έναντι της εξόντωσης χριστιανών σε άλλες ηπείρους, αλλά και με την πολεμική κατά της χριστιανικής πίστης μέσω της ψήφισης αντιευαγγελικών νόμων και του εκμαυλισμού των συνειδήσεων. Οι αδύναμες φωνές διαμαρτυρίας φανερώνουν την άνευ όρων υποταγή των χριστιανών στο αστικό καθεστώς, το οποίο απέφυγε να διαπράξει το σφάλμα των κομμουνιστών, να κινηθεί δηλαδή με άγριο διωγμό κατά της πίστης, ώστε να αναδειχθούν πλήθος νεομαρτύρων! Οι δυτικές κοινωνίες έχουν περιέλθει σε τέτοια κατάπτωση, ώστε να μην είναι υπερβολικό να γράψουμε ότι έχουμε περάσει στη μεταχριστιανική εποχή!

Ίσως στο μέλλον, και όχι στο απώτερο, οι ανερμάτιστες ηθικά δυτικές κοινωνίες (και η δική μας περιλαμβάνεται σ’ αυτές), οι βυθισμένες στο υπαρξιακό κενό, αλωθούν από το σφριγηλό, δημογραφικά και με νόημα βίου, εισβάλλον ισλάμ, ώστε να απομείνει σ’ αυτές λείμμα πραγματικών χριστιανών. Ίσως στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική ανθίσει και πάλι η χριστιανική πίστη, καθώς ολοένα και περισσότεροι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι θα ελκυσθούν σ’ αυτήν από το νέφος των νεομαρτύρων της πίστης και θα εγκαταλείψουν την αιμοσταγή σημερινή τους πίστη.

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»