Είναι λέει δημοσιογράφος και με την ιδιότητα αυτή βάζει κάτω από την πείνα του τους πάντες και τα πάντα .Προχθές είχε σειρά ο Ευάγγελος Βενιζέλος στη ροή της πείνας του Δημοσιογράφου.

Έφτασε σε τέτοιο σημείο θρασύτητας ο δημοσιογράφος αυτός, ώστε βρήκε σημεία τρωτά και στον Ευάγγελο Βενιζέλο. Εμένα μου είναι περιττό να πάρω σήμερα το μέρος του Βενιζέλου.

Όλοι οι αναγνώστες των εφημερίδων και γενικά οι ασχολούμενοι με τα τεκταινόμενα στην πολιτική γνωρίζουν το μέγεθος και την έκταση της δυνατότητας που έχει ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε ό,τι αφορά τη γνώση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής.

Γνωρίζει την πολιτική, οικονομική και πολιτιστική διάσταση, η οποία υφίσταται όχι μόνον εντός της Ελλάδος, αλλά και παγκόσμια.

Το μέγεθος της αξίας που αναγνωρίζουν και πολλοί ξένοι , οι οποίοι έλαχε να τον γνωρίσουν καθ’ οιονδήποτε τρόπο.

Eγώ πιστεύω ακράδαντα ότι δημοσιογραφική πράξη δεν σημαίνει να πυροβολείς προς πάντας, οι οποίοι δεν έχουν τις ίδιες πολιτικές και κομματικές απόψεις με τον δημοσιογραφούντα.

Όλα τα δημοσιογραφικά κείμενα αναφέρονται πάντα στην κρατούσα κατάσταση, την οποία κρίνουν με απαραίτητο μέτρο το δέον, το πρέπον δηλαδή και αρμόζον στην συνολική παραδοχή της κοινωνίας και του κόσμου .

Οι ενέργειες του εν λόγω δημοσιογράφου θυμίζουν την άποψη του μπάρμπα Θύμιου, ο οποίος έλεγε τη φράση:

Έχω δέκα πρόβατα, θέλω τα σφάζω θέλω τα πουλώ. Ο δημοσιογράφος μας μόνον σφάζει. Είναι αιμοχαρής;

Γι’ αυτό και ευρίσκεται μακριά από την πρέπουσα και επιβαλλόμενη αμερόληπτη και διεξοδική κάλυψη.

Αυτό είναι το δέον της δημοσιογραφίας.