Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη σε συνεργασία με τη Λέσχη Ανάγνωσης Εφήβων  των “Γονέων εν Δράσει” πραγματοποίησε ακόμα μία  δράση της Εθνικής Βιβλιοθήκης : Ευρωπαϊκή Συνάντηση Ηρώων.

Με την καθοδήγηση της  συντονίστριας της λέσχης Ζωής Λόλα διάβασαν τη συγκινητική  ιστορία του  βιβλίου «’Ερικα» με τον ανατρεπτικό τρόπο διάσωσής στο δρόμο για τα ναζιστικά στρατόπεδα.

Σε προηγούμενη συνάντηση μίλησαν για την ηρωίδα που υιοθέτησε η βιβλιοθήκη μας  για το 2018 την πασίγνωστη  Άννα Φράνκ, ένα κορίτσι στην ηλικία των παιδιών της Λέσχης Ανάγνωσης, και έμαθαν τόσα γι΄ αυτήν μέσα από το ημερολόγιό της. Σύγκριναν τις ζωές των δύο κοριτσιών και αναπτύχθηκε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση όπου θίχτηκαν τόσα, μα τόσα, θέματα για τη ζωή και τον άνθρωπο: τις αντιφατικές στιγμές στην ανθρώπινη ζωή, τι είναι καλό και τι κακό, τα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ψυχραιμία, τη γονεϊκή αγάπη και την ατομική βούληση.

Γεννήθηκαν τόσα ερωτήματα κατά τη συζήτηση για το ποια από τις δύο ηρωίδες ήταν τελικά πιο «τυχερή». Ομόφωνα και χωρίς δεύτερη σκέψη τα παιδιά κατέληξαν στην Έρικα. Είναι ελπιδοφόρο όταν για τα παιδιά νικάει η ζωή. Και έτσι τα παιδιά απάντησαν στην ερώτηση της δράσης «Τι έχει να πει σήμερα η Έρικα που σώθηκε, στην Άννα;»:

“Άννα, σε γνώρισα από το ημερολόγιό σου αλλά μας συνδέουν τόσα πολλά! Θα ήθελα πολύ να σε είχα γνωρίσει … να σε ρωτήσω όλα αυτά που σκεφτόμουν όταν διάβαζα το ημερολόγιό σου. Και μπορώ να πω ότι σε θαυμάζω γιατί παρόλο που ήσουν κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους εύρισκες τόσα πολλά να σκεφτείς και να γράψεις. Ήσουν τόσο αισιόδοξη και με πολλά όνειρα παρόλο ο κίνδυνος να σας συλλάβουν οι Γερμανοί καραδοκούσε. Και δυστυχώς αυτό έγινε.

Αλλά ο μπαμπάς σου σε επανέφερε στη ζωή εκδίδοντας το ημερολόγιό σου και όλοι σε γνωρίσαμε και ζεις τελικά για πάντα.

Και μένα οι γονείς μου με έσωσαν από το θάνατο – αλλά πετώντας με από το τρένο στη ζωή. Αισθάνομαι τυχερή που επέζησα και που είχα μια υπέροχη ζωή γεμάτη αγάπη. Συχνά αναλογίζομαι αυτό που γράφεις σε ένα σημείο ότι μέσα στο κρησφύγετο αισθανόσουν ενοχές για τις φίλες σου που κινδύνευαν. Μπορώ να πω ότι περνάει και από το δικό μου μυαλό αυτό αλλά μετά σκέφτομαι εκείνα τα λίγα δευτερόλεπτα που οι γονείς μου αποφάσισαν να με αποχωριστούν για να με σώσουν. Και ήθελα – και ακόμη θέλω- να τους τιμήσω γι΄ αυτό. Όπως και τα εκατομμύρια των συνανθρώπων που χάθηκαν στο Ολοκαύτωμα – ανάμεσά τους και συ.”

Τα παιδιά επίσης ανέπτυξαν έναν φανταστικό διάλογο ανάμεσα στις δύο ηρωίδες.

Έ: Πρόλαβες να ζήσεις με τους βιολογικούς σου γονείς. Πώς ήταν οι σχέσεις σας;

Ά: Μέχρι να κλειστούμε στο κρησφύγετο είχα ανέμελη ζωή. Μετά όμως άλλαξε η ζωή όλων μας. Με τον μπαμπά μου είχα καλύτερη σχέση, αν και δεν με υπερασπιζόταν πάντα, ενώ με τη μαμά μου η επικοινωνία μας ήταν σχετικά ψυχρή.

Έ: Πώς περνούσε η μέρα σου στο κρησφύγετο;

Ά: Διάβαζα, έγραφα και συζητούσα με τους υπόλοιπους συγκατοίκους, κυρίως με τον Πέτερ και την αδελφή μου.

Έ: Αισθάνομαι πολύ τυχερή που οι γονείς μου ήταν τόσο ψύχραιμοι. Για να ζήσω, κυριολεκτικά με πέταξαν από το τρένο που τους μετέφερε στον θάνατο. Στάθηκα όμως και στη συνέχεια πολύ τυχερή γιατί μεγάλωσα σε μια οικογένεια με αγάπη και έκανα και μια δική μου υπέροχη οικογένεια.

Ά: Θα ήθελα και γω να είχα επιβιώσει, να είχα οικογένεια και να είχα γίνει συγγραφέας. Στο κρησφύγετο όμως αισθανόμουν και γω τυχερή και ασφαλής – μάλιστα ένιωθα και τύψεις για τις φίλες μου που κινδύνευαν έξω.

Έ: Όμως και συ είναι σαν ζεις μέχρι και σήμερα μέσα από το Ημερολόγιό σου.

Ήταν μια πρωτότυπη δράση για τα παιδιά στα οποία άρεσε ιδιαίτερα η βιωματικότητα και διαδραστικότητα που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο της συνάντησης. Η επιθυμία για τη συνέχισης της Λέσχης και στην επόμενη σχολική χρονιά που εκφράστηκε αποτέλεσε την καλύτερη επανατροφοδότηση για όλους.

Ευχαριστούμε ολόθερμα την εμψυχώτρια Ζωή Λόλα , που υλοποίησε τη δράση με επιτυχία , καθώς και του φίλους μας που αγκαλιάζουν τις δράσεις μας με μεγάλο ενθουσιασμό