Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορυφαία αντιδικτατορική εκδήλωση και ουσιαστικά προανήγγειλε την πτώση της Χούντας των Συνταγματαρχών.

Η Εξέγερση – ως κίνημα – «τίναξε στον αέρα» τα σχέδια «πολιτικοποίησης» [και νομιμοποίησης ] της Χούντας μέσω της κυβέρνησης Μαρκεζίνη. Τα γεγονότα λίγο ως πολύ γνωστά. Η αρχή του τέλους της δικατορίας, ξεκίνησε στις 14 Φεβρουαρίου 1973, όταν οι φοιτητές της Αθήνας  συγκεντρώθηκαν στο Πολυτεχνείο, με αίτημα την κατάργηση του Ν.1347, ο οποίος προέβλεπε την υποχρεωτική στράτευση όσων ανέπτυσσαν συνδικαλιστική δράση κατά τη διάρκεια των σπουδών τους. Η αστυνομία, παραβιάζοντας το πανεπιστημιακό άσυλο, εισήλθε στο χώρο του ιδρύματος.  8 φοιτητές καταδικάστηκαν σε διάφορες ποινές,  ενώ περίπου 100 οδηγήθηκαν σε διακοπή σπουδών και υποχρεωτική στράτευση. Επτά μέρες αργότερα, στις 21 Φεβρουαρίου ,  οι φοιτητές κατέλαβαν το κτίριο της Νομικής σχολής , προβάλλοντας αιτήματα για Δημοκρατία, Ελευθερία, πτώση της Χούντας. Η αστυνομία επενέβη και κατέστειλε την εξέγερση, αλλά η βίαιη εκδίωξη των φοιτητών από το κτίριο της Νομικής ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την αγωνιστικότητά τους. Η εξέγερση της 14^ης Νοεμβρίου 1973 , με τη συγκέντρωση των φοιτητών στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, επρόκειτο να αποτελέσει την κορύφωση των αντιδικτατορικών εκδηλώσεων. Απόφαση των φοιτητών ήταν η κήρυξη αποχής από τα μαθήματα και ταυτόχρονα απαίτηση διεξαγωγής εκλογών για τους φοιτητικούς συλλόγους τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους και όχι στα τέλη του επόμενου χρόνου, όπως είχε ανακοινώσει το καθεστώς. Ο επίλογος γράφτηκε τα ξημερώματα της 17^ης  Νοεμβρίου με τη είσοδο των τανκς στο προαύλιο του Πολυτεχνείου.

Ο Νοέμβριος του ‘73 υπήρξε καταλυτικός τόσο σε πολιτικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, αφού σηματοδότησε την αρχή του τέλους της δικτατορίας των Συνταγματαρχών , συνέτεινε στην καταρράκωση της εμφυλιοπολεμικής ιδεολογίας και κατέδειξε στην ελληνική κοινωνία, ότι η πτώση της χούντας  είναι δική της υπόθεση.

Το σύνθημα των εξεγερμένων φοιτητών «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» δεν παραμένει απλά επίκαιρο, αλλά στις σημερινές οικονομικές συνθήκες επανέρχεται επιτακτικά. Είναι λοιπόν, υποχρέωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων , η δικαίωση των αιτημάτων των φοιτητών – και κατ΄επέκταση του ελληνικού λαού- τον Νοέμβριου του 1973. Τα αιτήματα, των φοιτητών της εξέγερσης , για «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία», παραμένουν στην ουσία ανεκπλήρωτα.

Ταυτόχρονα είναι επιτακτική ανάγκη,  να κλείσει αμετάκλητα ο μεταπολιτευτικός κύκλος και η δημιουργία  μιας νέας εποχής , με την απαλλαγή από μνημονιακές δεσμεύσεις. Είναι ιστορικής σημασίας η υποχρέωση της σημερινής κυβέρνησης να οδηγήσει την χώρα σε ένα αισιόδοξο ανθρώπινο μέλλον, αποκαθιστώντας αδικίες ενός πολιτικού συστήματος , που οδήγησε τη χώρα στα σημερινά μνημονιακά αδιέξοδα.

Η καθολική ακτινοβολία της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και η εξιδανίκευση της στην συλλογική μνήμη του λαού, αποδεικνύουν ότι αυτά καθιερώθηκαν στην μνήμη και την ψυχή του, ως μια ηθική νίκη, ως στάση αξιοπρέπειας και δημοκρατικότητας απέναντι στην αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό και την βαρβαρότητα. Η επέτειος της εξέγερσης δεν είναι μια ακόμη γιορτή ιστορικής μνήμης , αλλά  η αφορμή για αναστοχασμό των πολιτικών προταγμάτων στην σημερινή συγκυρία. Η « Ανάσταση ονείρων» των φοιτητών της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, καθώς και τα αιτήματα του Νοέμβρη του 73, περιμένουν τη δικαίωσή τους.