Παρά το κρύο ψιλόβροχο, το βράδυ στις 8:00, την Παρασκευή, 16 Νοεμβρίου 2018, οι φίλοι της Βιβλιοθήκης και οι φίλοι του συγγραφέα Χρήστου Τούβε, παραβρέθηκαν στο αναγνωστήριο της Βιβλιοθήκης, όπου έγινε η παρουσίαση του βιβλίου του: «Το Μονοπάτι της Αλήθειας 33».

Τον συντονισμό της παρουσίασης έκανε η δημοσιογράφος και εκπαιδευτικός, Έλενα Κεσίδου.

          Η παρουσίαση έγινε μ’ έναν πρωτότυπο τρόπο. Η Έλενα Κεσίδου, με διερευνητικές ερωτήσεις, κατάφερε να μας δώσει την εικόνα της πλοκής και του περιεχομένου του βιβλίου και να διεισδύσει στο βάθος του ψυχισμού, του συγγραφέα και στην ανάγκη έκφρασης και συγγραφής του.

Ο Χρήστος Τούβε, μ’ έναν εμβριθή και αποκαλυπτικό τρόπο, μας μίλησε και μας άγγιξε με τις εξομολογήσεις του. Τα όνειρα του που έγιναν οράματα. Και την βαθιά δημιουργική του επιθυμία να εκφραστεί και να αφήσει ένα μικρό παραινετικό λιθαράκι στο οικοδόμημα του παρόντος, πάνω στο οποίο χτίζεται το μέλλον. Η όμορφη άρθρωσή του και η άμεση δοτικότητα του με την αισθαντική παραστατική του αφήγηση καθήλωσαν το ακροατήριο καθ’ όλη την ώρα της παρουσίασης του βιβλίου.

Ο διευθυντής της Βιβλιοθήκης συμπλήρωσε το πάζλ της παρουσίασης, καταθέτοντας τη δική του αισθητική ματιά.

«  Πέρασαν δυο χρόνια από την πρώτη επίσκεψη του Χρήστου Τούβε στη Βιβλιοθήκη μας. Τότε, στις αποσκευές του είχε το πρώτο του βιβλίο, με τον τίτλο: «Της ζωής τα παράξενα παιχνίδια» που μας παραξένεψε ο τρόπος συγγραφής του και μας συγκίνησε η μυθιστορηματική του ανάπλαση. Με την ανάγνωση του αντλεί κανείς, πολύτιμα πετράδια, τα οποία αθόρυβα, ανεπαίσθητα εισχωρούν  στα θεμέλια της αυτογνωσίας, χτίζοντας το οικοδόμημα της αυτοεκτίμησης.

Ένα βιβλίο, που μας προβλημάτισε τότε η κατάταξη του στα είδη της λογοτεχνίας . Δεν ταίριαζε να το κατατάξουμε στην κατηγορία των μυθιστορημάτων ως ολιγοσέλιδο βιβλίο, ούτε να το προσδιορίσουμε, ως μικρού μεγέθους μυθιστόρημα, στην κατηγορία της νουβέλας, ούτε να το ταυτοποιήσουμε ως πραγματεία, η δοκίμιο, η διήγημα. Ο Χρήστος Τούβε με μικρές διηγήσεις άμεσα συνδεδεμένες μεταξύ τους, που ήταν διανθισμένες με αποστάγματα από τη σοφία της ανθρώπινης εμπειρίας, έγραψε ένα βιβλίο με τη μορφή του παιδαγωγικού εγχειριδίου και με την συρραφή των μικρών ιστοριών, του προσέδωσε την ηδύτητα της μυθιστορηματικής αφήγησης. Συγκαταλέγεται στις πρωτότυπες και καινοτόμες εκδόσεις.

Σήμερα, ξαναβρίσκεται κοντά μας (και τον καλωσορίζουμε), έχοντας στις αποσκευές του μια δεύτερη συγγραφική δημιουργία. Το δεύτερο βιβλίο του έχει και αυτό ξεχωριστά, ιδιαίτερα γνωρίσματα, θα έλεγα πως έχει και αυτό μια πρωτοτυπία… Ο τίτλος του είναι επίσης μυστηριώδης και αινιγματικός «Το μονοπάτι της Αλήθειας 33»

Είναι αλήθεια, πως το ψέμα στις μέρες μας κινείται σε λεωφόρους και η επικάλυψη του, ως ασπίδα των ψευδεπίγραφων, δεν αφήνει περιθώριο για την αλήθεια. Έτσι η αλήθεια ακολουθεί την δύσβατο ατραπό, το μονοπάτι, όπως τιτλοφορεί το έργο του ο Χρήστος Τούβε.

Κάθε χρόνος, που προστίθεται μας παραθέτει και μια εμπειρία. Κάθε εμπειρία που επιπροστίθεται μας οδηγεί και πιο κοντά στην ανακάλυψη του εαυτού μας, ήτοι στην αυτογνωσία. Και, ως εκ τούτου, μας αποκαλύπτει την αλήθεια της ζωής. Έτσι ο Χρήστος Τούβε έφτασε στο 33^ο μονοπάτι της ζωής και μας παραθέτει 33 πεζοποιήματα για την αλήθεια της ζωής του!..

Άρα δεν είναι συμπτωματική η ταύτιση χρόνων ηλικίας και πεζοποιημάτων, άλλα συμβολική, όπως και ο ίδιος μας αποκαλύπτει.

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ο Χρήστος Τούβε, γίνεται αποκαλυπτικός για την πρόσοδο, που παίρνει από την κάθε ημέρα που προστίθεται στην ζωή του ημερολογιακά. Μια πρόσοδος ανεπαίσθητη, που δεν γίνεται αντιληπτή από τους έξω,  αλλά, που δομεί, έναν εσωτερικό κόσμο πιο ποιοτικό στη σκέψη και στην έκφραση. «Κάθε μέρα νιώθω διαφορετικός» μας εξομολογείται αυτολεξεί ο συγγραφέας «Νιώθω ένας άλλος μέσα στο ίδιο μου το σώμα». Και με φιλοσοφικό λυρισμό προσθέτει ότι αυτό δομείται μόνο τότε, όταν δεν σπαταλάς το νου σου για τους υπαίτιους της κακοδαιμονίας σου και δεν ξοδεύεις το χρόνο σου, αλλά τραβάς κουπί, με αυτοέλεγχο, για την προσωπική σου ολοκλήρωση!…  Αν παρεκκλίνεις και μείνεις στα τετριμμένα, τότε χάνεις τον εαυτό σου και χαμηλώνεις την αυτοεκτίμηση σου.

«Αν έψαχνα να βρω ποιοι μου σπαταλούσαν τις στιγμές

                   Και ξόδευαν τον χρόνο μου,

σίγουρα θα έχανα κι άλλο τον εαυτό μου» μας παραθέτει εύγλωττα ο ποιητής.

          Όλοι,  οι ελλιμενισμοί και οι τριάντα τρείς σε λιμάνια των στιγμών, τον γέμισαν εμπειρία, και τον προσέδωσαν δύναμη για το μονοπάτι της αλήθειας που οδηγεί στην αυτογνωσία και την αυτοεκτίμηση.

Όλες αυτές, τις εύγλωττες καταθέσεις του λόγου, τις συνοδεύουν απίστευτες σε φαντασία και σύλληψη εικαστικές απεικονίσεις από τον εικονογράφο Τάσο Βελβέ, ο οποίος μ’ έναν απογειωτικό σουρεαλισμό συμβάλλει στην εμβάθυνση των ποιητικών νοημάτων.

Και οι 33 πεζοποιητικές του εξιστορήσεις έχουν για πρωταγωνιστή, την ψυχοσύνθεση ενός «Δον Κιχώτη», που δεν ξιφουλκεί όμως σε φανταστικούς ανεμόμυλους, αλλά στο αθωράκιστο μετερίζι της αλήθειας. Της αλήθειας με δόρυ την ειλικρίνεια των αισθημάτων, την θετική σκέψη για τους άλλους, τον αλτρουισμό. Ο δρόμος που οδηγεί στην ανθρώπινη ολοκλήρωση, είναι ο δύσκολος δρόμος της αξιοπρέπειας και είναι στρωμένος με βαθιά συναισθηματική επίγνωση.

Το άτι του, ο «Ροσινάντε», δεν είναι παρά η καταθετική του πένα, που μεταφέρει τα εμπειρικά του αποστάγματα και τα συναισθηματικά φορτία, τα οποία όμως δεν εισπράττονται από τη «Δολτσινέα» του, που ζει στον προκλητικό κόσμο της λεωφόρου των εφήμερων επικαλύψεων και των ψευδεπίγραφων προτύπων!…

Κάθε πεζοποιητική ενότητα έχει και το απόσταγμα της. Έτσι έχουμε 33 αποστάγματα προτρεπτικής εμπειρικής κατάθεσης, από τη σταφυλή της ζωής, που ανήκουν στην παρακαταθήκη της σοφίας των στοιβαγμένων αιώνων. Μια σοφία που ο άνθρωπος κατά κανόνα την παραβλέπει μέσα στο ευδαιμονικό εκχύλισμα της καθημερινότητας και της σαγηνευτικής εφημερότητας, η οποία οδηγεί στο δρόμο των ενοχών και της ανισορροπίας των ατόμων και κατ’ επέκταση των κοινωνιών.

Οι ποιητικές καταθέσεις, τα προτρεπτικά αποστάγματα και η σουρεαλιστική πανέμορφη απεικόνιση τους μαζί με την ιλουστρασιόν εκτύπωση τους προσδίδουν στο βιβλίο πολυτελή αίσθηση και εξάπτουν το ενδιαφέρον των αναγνωστών, να το αναγνώσουν.

Οι περιεκτικές ενότητες εκφράζουν τη ρήση των κλασικών χρόνων, ότι η σοφία δεν βρίσκεται στις εκτεταμένες συγγραφές, αλλά στο «λακωνίζειν», και ερμηνεύουν την εποχή μας, που είναι μια εποχή των μεγάλων ταχυτήτων και των πολλαπλών πληροφοριών, τις οποίες ο χρόνος ως μνήμη αδυνατεί να τις ενθυλακώσει. Έτσι ο χρόνος της ανάγνωσης είναι ο επιζητούμενος στον στρόβιλο των σύγχρονων απαιτήσεων. Ο Χρήστος Τούβε, φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά την εποχή του, ως πτυχιούχος Managcment. Με την πρακτικότητα του και την περιεκτικότητα των κειμένων εξοικονόμησε το χρόνο για λογαριασμό μας και μας έδωσε την ψίχα, την ουσία για το ταξίδι της ζωής!….

Ο Χρήστος Τούβε δεν γνωρίζω αν έχει πρότυπα η αν έχει δανειστεί κάποιες τεχνικές  η αν επηρεάστηκε από κάποιους ποιητές και στοχαστές, θα επισήμανα όμως, χωρίς αυτό να μειώνει ούτε κατ’ ελάχιστο τις βιωματικές του καταθέσεις και την λογοτεχνικότητα της συγγραφής του, ότι, έχει μια ιδιαίτερη ομοιότητα, στον τρόπο περιεκτικής κατάθεσης και προτρεπτικής έκκλησης, με τον Χαλίλ Γκιμπράν, έναν από τους κορυφαίους ποιητές και στοχαστές του 20^ου αιώνα. Και ο Χρήστος Τούβε μεταμορφώνει την αλήθεια σε ποίηση, η πιο παραστατικά θα έλεγα πώς  ντύνει την αλήθεια με μια εξαιρετική λυρικότητα. Και παράλληλα θα διαπιστώσουμε ότι έχει την ικανότητα να παράγει σκέψεις και ιδέες και να τις περνά με εύσχημο, ποιητικό τρόπο στους αναγνώστες του.

Από την εισαγωγή ακόμη, μας προϊδεάζει,  ότι όλη η ποιητική του κατάθεση  είναι μια κατάθεση χωρίς τυπικότητες και επικαλύψεις, είναι, ότι έχει συσσωρεύσει, η  εμπειρία, στην ψυχή του. Σας διαβάζω κάποιες στιχοπλοκές του ποιητή.

Γιατί δεν κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου,          και τα εσώψυχά μου, σας χαρίζω απλόχερα             

          Κι αυτό είναι το μονοπάτι της αλήθειας μου … και το καταθέτω κόντρα σε μια ολόκληρη εποχή … γιατί θέλω να μεταδώσω στον κόσμο ότι υπάρχει και το αληθινό.

 Το ελεύθερο πνεύμα κατοικεί μέσα σε αληθινούς ηγέτες της καθημερινής ζωής

          Ηγέτες που δεν έχουν αξιώματα, αλλά αξίες.

          Ηγέτες…που δεν θέλουν να φανούν γιατί είναι αυτόφωτοι

          Άκουσε, με την ψυχή και συγχώρεσε αληθινά. Αυτό θα πει ελεύθερο πνεύμα

          Να κάνεις αυτό, που φαντάζει αδιανόητο σε πολλούς. Έτσι θα γίνεις πραγματικός ηγέτης

          Δημιουργείς κίνημα,  χωρίς να κινείσαι.

          Δημιουργείς παιδεία, χωρίς να παιδεύεις.

……………………………………………..

Δημιουργείς αγάπη χωρίς ανταλλάγματα. 

          Αν δεν μπορείς μη χαίρεσαι που σε χειροκροτούν.

          Στο αξίωμα προσκυνούν και όχι στο πρόσωπο σου.

Πέτα το ρούχο που φοράς κι άκουσε πόσα χειροκροτήματα θα μείνουν

 Έλα να συζητήσουμε γιατί μονάχος δεν αγαπιέμαι όσο θα ήθελα…

-η σωστή επικοινωνία θερίζει μυαλά και μεγαλώνει έρωτες…

 Όλο το βιβλίο είναι διανθισμένο από ποιητικές εκφράσεις που είναι φορτισμένες από εμπειρικές απολήξεις, οι οποίες, για όσους το αναγνώσουν  θα αποτελέσουν ταξιδιωτικές οδηγίες για μια ζωή πιο θωρακισμένη, πιο ελεύθερη και πιο ανθρώπινη… Όσο περισσότερο θα το διαβάζεις, τόσο περισσότερο θα το κατανοείς και τόσο περισσότερο θα υιοθετείς τα στοχευμένα αποφθέγματά του…

Εγώ, προσωπικά ευχαριστώ τον Χρήστο Τούβε, γιατί με την ανάγνωση του βιβλίου του ενίσχυσα το σύστημα των αντιδράσεων μου, σε μια συγκαιρία που ο κόσμος πλήττεται από εκτεταμένες πολυπλόκαμες ιώσεις…

Για την επιτυχία της εκδήλωσης εργάσθηκε η Κοπάνου Γεωργία.

Ζαγκανίκας Σίμος