Θα έχουμε ή όχι συμφωνία «το αργότερο μέχρι αρχές της επόμενης εβδομάδας», όπως μας διαβεβαίωσε από τηλεοράσεως ο πρωθυπουργός Αλέξη Τσίπρας; Θα έρθει ή δεν θα έρθει, τώρα μάλιστα που… υπακούσαμε στις εντολές των δανειστών και αποπέμψαμε τον «υπερφίαλο, αλλαζονικό και ενοχλητικό» Βαρουφάκη, η δόση των 7,2 δισ. ευρώ (που όμως η κυβέρνηση έλεγε ότι δεν τη θέλει…). Και αν δεν έρθει πως θα αποπληρώσουμε τις οφειλές σε ΔΝΤ και ΕΚΤ τις οποίες «πρέπει» να αποπληρώσουμε;
Κοντά εκατό μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας, ακόμη και οι πιο αισιόδοξοι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σε θέση να απαντήσουν με βεβαιότητα αν η κυβέρνηση οδηγεί τη χώρα σε έναν «έντιμο συμβιβασμό» ή «το θέμα του δημοψηφίσματος είναι ανοιχτό». Με την αμφιθυμία που διακρίνει την ελληνική κοινή γνώμη μπορεί ένα σημαντικό τμήμα της να συντηρεί (και καλά κάνει)την αισιοδοξία της κυβέρνησης, για υπογραφή συμφωνίας (έστω και μίνι), αλλά παράλληλα ο φόβος και η ανησυχία για το αύριο διογκώνονται καθημερινά, όπως αποτυπώνεται μάλιστα και στις δημοσκοπήσεις. Μπροστά στο αδιέξοδο που είχε δημιουργηθεί, ιδιαίτερα μετά τα όσα «άκουσε» στη Ρίγα της Λετονίας ο Βαρουφάκης, ο πρωθυπουργός, διαπιστώνοντας προφανώς τις αδυναμίες που υπάρχουν, επέλεξε να κάνει μια σημαντική κίνηση στην ενδοκυβερνητική σκακιέρα με την συγκρότηση πολιτικής ομάδας διαπραγμάτευσης. Έστω και αν ο Βαρουφάκης δεν ασκούσε προσωπική πολιτική, αλλά εφάρμοζε την επίσημη κυβερνητική, άρα η ευθύνη για την πορεία των διαπραγματεύσεων ήταν συνολική, ο πρωθυπουργός έδειξε ότι κατανοεί πλήρως την κρισιμότητα των στιγμών και έκανε τον πολιτικό ελιγμό που απαιτείτο για να…αρθεί το αδιέξοδο και να δημιουργηθούν καλύτεροι όροι ώστε να επιτευχθεί μια αμοιβαία και επωφελής συμφωνία. Την ώρα όμως που ο Τσίπρας προχωρά σε αυτές τις κινήσεις για να εξασφαλίσει μια πιο ελαστική αντιμετώπιση και να πετύχει την επανεκκίνηση μιας κάποιας ροής χρηματοδότησης προς τη χώρα υπουργοί της κυβέρνησης συνεχίζουν το βιολί τους – λες και ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν: «Δεν θέλουμε τη δόση αν πρόκειται να συνεχιστεί η πολιτική λιτότητας» λέει ο ένας. «Η κυβέρνηση ουσιαστικά αντιμετωπίζει ένα πραξικόπημα, όχι με άρματα μάχης αλλά μέσω τραπεζών» επιμένει ο άλλος. « Οι δανειστές θέλουν να μας υποτάξουν» υποστηρίζει έτερος, ενώ ο εκφραστής της αριστεράς των αριστερών συνιστωσών αρθρογραφεί υπέρ της δραχμής και υπερ της συνεργασίας με «τρίτες χώρες».
Το χειρότερο όμως είναι ότι επιμένουν να αναπαράγουν σε όλους τους τόνους τη διχαστική τακτική που καλλιέργησαν τα τελευταία χρόνια. Όσοι φέρνουν αντιρρήσεις στα όσα κάνουν ή δεν κάνουν είναι είτε πέμπτη φάλαγγα δανειστών και διαπλεκομένων συμφερόντων είτε «αυθεντικοί υπηρέτες των επάρατων Ευρωπαίων που μας επέβαλαν τα μνημόνια». Καιρός όμως όλοι αυτοί να αποκτήσουν επαφή με την πραγματικότητα. Tα πράγματα είναι ξεκάθαρα, όπως τα περιέγραψε και ο πρωθυπουργός στην συνέντευξή του την Δευτέρα. Η κυβέρνηση και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας έχουν μια νωπή λαϊκή εντολή για να διαπραγματευτούν μια καλύτερη συμφωνία, από την προηγούμενη που όμως σε καμιά περίπτωση δεν θα βάζει σε κίνδυνο την παραμονή της χώρας στο ευρώ. Έχουν συνειδητοποιήσει τώρα και οι πολλοί σε ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ πως ένας δρόμος μένει για την Ελλάδα – η Ευρώπη. Μόνο αυτή μπορεί να μας δώσει χρήματα για να ζήσουμε. Ζητάει όμως επώδυνα ανταλλάγματα και μεταρρυθμίσεις, όπως ακριβώς και με την προηγούμενη κυβέρνηση. Τα πράγματα όμως εκεί που έφτασαν όσο πιο γρήγορα πάρουμε αυτά τα χρήματα τόσο πιο γρήγορα η οικονομία θα αρχίσει να κινείται, τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγούμε από τα μνημόνια, θα βγούμε στις αγορές και στην ανάπτυξη. Όπως έκαναν η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και σύντομα ακολουθεί η Κύπρος.
Τα λάθη και οι αστοχίες που έγιναν ως τώρα, όπως παραδέχονται πια και τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη, οδήγησαν σε χάσιμο πολύτιμου χρόνου και στη δημιουργία συνθηκών οικονομικής ασφυξίας. Περιθώρια για άλλες μπλόφες ή άλλες ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του έχουν την ευθύνη και την υποχρέωση να διαπραγματευτούν, μέσα στον ελάχιστο χρόνο που απομένει, τον συμβιβασμό που διεκδικούν και να αναλάβουν παράλληλα το πολιτικό κόστος των αποφάσεων τους. Κι ας μείνουν στο περιθώριο εκείνοι που ονειρεύονται …δραχμή ή συμφωνία και βοήθεια από …Αργεντινή και «τρίτες χώρες».