Ο ΔΕΗ Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας συνεχίζει για δεύτερη χρονιά το ταξίδι του στις διαδρομές της Ελλάδας (Κρήτη και Πελοπόννησο), κερδίζοντας έδαφος σε ό,τι αφορά την κατανόηση του αθλήματος από το ελληνικό κοινό, το οποίο πρέπει να πούμε ότι είναι ελάχιστα μυημένο στην αγωνιστική ποδηλασία.

Λίγοι ήταν εκείνοι που συνειδητοποίησαν πέρυσι, την πρώτη χρονιά της αναβίωσης του Γύρου, ότι πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο αθλητικό γεγονός με πολλές ιδιαιτερότητες, που το κάνει να ξεχωρίζει από διοργανώσεις άλλων αθλημάτων, ξεκινώντας από τη συνεχή – καθημερινή – μετακίνηση του αγώνα, με αποτέλεσμα το σημείο στο οποίο θα ολοκληρωθεί, να βρίσκεται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από το σημείο από όπου ξεκίνησε.

1. Στους ποδηλατικούς γύρους δεν υπάρχει σταθερή εγκατάσταση, δεν υφίσταται σταθερή βάση!

Ένα τεράστιο “ καραβάνι” που αποτελείται από εκατοντάδες άτομα – σχεδόν 400 – (χωρίς σε αυτά να υπολογίζουμε τους εθελοντές), αλλά και δεκάδες αυτοκίνητα, φορτηγά, λεωφορεία, βαν και μηχανές, μετακινείται διαρκώς μετά την ολοκλήρωση ενός ετάπ και πριν την έναρξη του επόμενου. Και προσέξτε, σε όλους αυτούς δεν συμπεριλάβαμε τις 19 ομάδες, οπότε προσθέστε ακόμα περίπου 200 άτομα στη λίστα!

2. Η ασφάλεια των συμμετεχόντων βασική προτεραιότητα

Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο δύσκολο είναι για τους διοργανωτές να “ κουμαντάρουν” όλο αυτό το πλήθος ανθρώπων και οχημάτων, εξασφαλίζοντας την ασφαλή και γρήγορη μεταφορά τους από πόλη σε πόλη, τη διαμονή τους και φυσικά, τις ιδανικές συνθήκες για τη διεξαγωγή του αγώνα.

3. Πολυδαίδαλη Οργανωτική Επιτροπή

Πέρα από τους αθλητές και το συνοδευτικό προσωπικό των ομάδων, υπάρχουν τα μέλη της οργανωτικής επιτροπής με ατελείωτο αριθμό διαφορετικών αρμοδιοτήτων, οι VIP, οι γιατροί, οι χορηγοί, οι κομισάριοι, οι κριτές, το γραφείο Τύπου, οι φωτογράφοι, το τηλεοπτικό συνεργείο και βέβαια η Τροχαία, με τον πλέον καθοριστικό ρόλο σε ό,τι αφορά την ασφάλεια όλων, πριν, μετά και φυσικά κατά τη διάρκεια του αγώνα.

Το εγχείρημα, όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, είναι εξαιρετικά απαιτητικό και πολύ δύσκολα διαχειρίσιμο, αφού οι “ παγίδες” παραμονεύουν συνεχώς και παντού. Οι διοργανωτές δίνουν πραγματική – συνεχόμενη – “ μάχη” με κάθε απρόοπτο που μπορεί να προκύψει μέσα στον αγώνα, αφού πρώτα έχουν φροντίσει να αποφύγουν τα “ κλασικά” λάθη που μπορεί να εκθέσουν τον γύρο, όπως για παράδειγμα η χάραξη των διαδρομών (επικίνδυνα σημεία κλπ), ή η φιλοξενία (κακής ποιότητας καταλύματα).

Τα… κινέζικα της αγωνιστικής ποδηλασίας!

Ένα ακόμη “ πρόβλημα” είναι και όλα όσα δε γνωρίζει το μη εξοικειωμένο με την ποδηλασία φίλαθλο κοινό, δηλαδή όσοι προσπαθούν να παρακολουθήσουν τον αγώνα, αλλά δεν κατανοούν ούτε την πολυπλοκότητα, ούτε την ορολογία του αθλήματος.

Πολλοί οι τεχνικοί όροι, που ακούει ο αδαής (τηλε)θεατής και προσπαθεί να καταλάβει τι συμβαίνει.

Ιδού μερικά σημαντικά… “ κινέζικα” του εξόχως θεαματικού αθλήματος της αγωνιστικής ποδηλασίας:

– Πελοτόν: το κυρίως γκρουπ των ποδηλατών μέσα στον αγώνα.

– Ετάπ: η καθημερινή αγωνιστική διαδρομή ενός Γύρου, είτε χρονομέτρησης (ατομικής ή ομαδικής), όπου οι αθλητές ξεκινούν ένας-ένας, είτε με μαζική εκκίνηση.

– Ξεκόλλημα (Breakaway): ο αθλητής ή το γκρουπ που θα αποσπαστεί από το πελοτόν, συνήθως στην αρχή κάθε ετάπ, παίρνοντας χρονική διαφορά και διεκδικώντας τη νίκη.

– Πρόλογος: αγώνας ατομικής χρονομέτρησης (μέχρι 8 χιλιόμετρα), με τον οποίο ξεκινούν πολλοί διεθνείς γύροι, όπως φέτος ο ΔΕΗ Ποδηλατικός Γύρος Ελλάδας.

– Μαζικό σπριντ (Bunch Sprint): το σπριντ που κάνει το γκρουπ σε επίπεδα ετάπ στην τελική γραμμή του τερματισμού και στο οποίο πρωταγωνιστούν οι σπρίντερ κάθε ομάδας.

– Σπρίντ Ευθείας – Σπριντ Ανάβασης: τα σημεία κατά τη διάρκεια ενός ετάπ, στα οποία οι ποδηλάτες κερδίζουν πόντους για την κόκκινη και την πορτοκαλί φανέλα αντίστοιχα (βαθμολογίες πόντων και βουνών).

– Σκούπα: το αυτοκίνητο της διοργάνωσης με το οποίο κλείνει επίσημα κάθε ετάπ. Ονομάζεται έτσι, επειδή μαζεύει (“ σκουπίζει”) όποιον αθλητή έχει χάσει επαφή – για οποιοδήποτε λόγο – από τους υπόλοιπους και αποφασίζει να εγκαταλείψει τον αγώνα.