Για τη συνέχεια του θέματός μας κρατώ στα χέρια μου το βιβλίο ”Έλξη και πάθος” του π.Βασιλείου Θερμού, ο οποίος είναι πρωτοπρεσβύτερος και συνάμα ψυχίατρος εφήβων και παιδιών, διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίκουρος καθηγητής στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Αθηνών.
Εδώ και σε επόμενα άρθρα θα μελετήσουμε την ομοφυλοφιλία στη σύγχρονη πραγματικότητα μέσα από τα δικά του μάτια, αφού τυχαίνει να είναι και επιστήμονας καταξιωμένος και διακεκριμένος — και με εμβέλεια στο εξωτερικό — , αλλά και ξεχωριστή προσωπικότητα στον εκκλησιαστικό χώρο.

Παραθέτουμε κατ΄αρχήν ένα απόσπασμα από τον πρόλογο του βιβλίου του:

”Πρέπει να ήταν Δεκέμβριος του 2001, ένα κρύο βράδυ, όταν στο αμφιθέατρο της Ιατρικής Σχολής Θεσ/νίκης είχα τη χαρά να είμαι ομιλητής σε μια συζήτηση για τον έρωτα….
Λίγους μήνες μετά μια κοπέλα έμπαινε στο γραφείο μου, για να μου πει πως ήταν παρούσα στην εκδήλωση και πως την είχε αγγίξει η απάντησή μου, όταν είχε τεθεί ένα ερώτημα για την ομοφυλοφιλία.
Η ίδια ελκόταν από γυναίκες, συμπλήρωσε, και δακρύζοντας ανέφερε ότι αρκετά ενοχοποιημένη μέχρι τώρα, ήταν η πρώτη φορά που άκουγε κάποιον να απαντά ότι ενδέχεται να πρόκειται για σταυρό”.

Στη συνέχεια του προλόγου του για την εκπόνηση αυτού του βιβλίου ο συγγραφέας του π.Βασίλειος δηλώνει:

”Από τη σιωπή στην οποία επί αιώνες είχε καταδικαστεί η ομοφυλοφιλία τώρα έχει βγει στο προσκήνιο.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πρωτοστατούν σε αυτή την απελευθέρωση.
Ο αντίστοιχος ομοφυλόφιλος ακτιβισμός ( σημ.πολιτική αντίληψη και πρακτική που δίνει μεγάλη έμφαση σε μαζικές ατομικές δραστηριότητες για την επίτευξη ενός στόχου ) εργάζεται δραστήρια προς αυτήν την κατεύθυνση.
Η δικαιολογημένη δυσφορία που ορισμένες δραστηριότητες του ακτιβισμού αυτού μας προκαλούν δεν πρέπει να γίνει άλλοθι ( δικαιολογία ), για να παραμελήσουμε τον προβληματισμό.

Αγωνίστηκα γράφοντας να μην υποκύψω σε νόρμες, από όπου κι αν προέρχονται…Καθώς έχει αρχίσει να αναπτύσσεται ένας πραγματικός ΄πόλεμος’ μεταξύ ομοφυλόφιλου κινήματος και Εκκλησίας, αυτός συνοδεύεται από τις αντίστοιχες ανακριβείς δηλώσεις, που χαρακτηρίζουν πάντα τους πολέμους, γνωστές ως προπαγάνδα…
Ποιος ήταν ο στόχος μου; Κατ΄αρχήν διεπιστημονικός:θέλησα να αντλήσω από την (ψυχ)ιατρική, την ψυχολογία, την θεολογία, τη φιλοσοφία και την κοινωνιολογία.
Αποφάσισα να ξεκινήσω από τα επιστημονικά, για να καταλήξω στα θεολογικά.
Η επιλογή μου αυτή πηγάζει από την πεποίθηση πως η θεολογία οφείλει να ακούει καλά όλους τους υπόλοιπους λόγους προκειμένου να αρθρώσει το δικό της λόγο…Οι κληρικοί και θεολόγοι συνήθως βιαζόμαστε να αποφανθούμε πριν κατανοήσουμε την πραγματικότητα.
Ειδικά ως προς την ομοφυλοφιλία φοβάμαι ότι ούτε καν αποφαινόμαστε.
Ελλείπει η νηφαλιότητα και περισσεύει ο πανικός.
Σε μερικούς εκκλησιαστικούς κύκλους λες και επικρατεί η πεποίθηση ότι όσο περισσότερο φωνάζεις κατά της ομοφυλοφιλίας, τόσο πιο πιστός στην παράδοση είσαι.
Αν δεν πανικοβάλλεσαι, σημαίνει την εγκρίνεις…
Έχουμε τόσο πολύ την ανάγκη την ποιμαντική…Αιφνιδιασμένοι από την (όντως θρασεία) δημοσιότητα του θέματος αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε πως η ομοφυλόφιλη έλξη είναι η καθημερινή πραγματικότητα πολλών αδελφών μας, κάποιοι εκ των οποίων θέλουν να είναι και πιστοί. Αλλά και όσων βρίσκονται μακριά από την Εκκλησία, που όμως κινούνται ανάμεσά μας.
Είναι κανόνας πως ό,τι δεν κατανοούμε τείνουμε να το εκλαμβάνουμε ως τερατώδες, Και τότε αρχίζει η διαδικασία απανθρωποίησης του άλλου, στο τέρμα της οποίας βρίσκεται η απόρριψη.
Ο δρόμος τον οποίο εγκαινιάζει ο φόβος είναι πάντοτε προορισμένος να καταλήγει στο μίσος…”.

—————————————————————————————————————————————————-

Εμείς που τολμούμε να αγγίξουμε αυτό το θέμα — πολύ καυτό στη σημερινή πραγματικότητα — τρέμουμε στη σκέψη να αδικήσουμε το συγγραφέα, το πρόβλημα, αλλά και την πνευματικότητα της Εκκλησίας μας.
Παρόλα αυτά θεωρούμε αναγκαίο το ξεδίπλωμα του προβλήματος.
Όσο για το ότι προτιμήσαμε να συμβουλευτούμε και να παρουσιάσουμε με παραθέματα το βιβλίο και δεν αρκεστήκαμε μόνο στις απόψεις μας, όπως αυτές μάς διαμορφώθηκαν από την εκκλησιαστική σπουδή και παιδεία μας, είναι γιατί νιώθω πολύ αδύναμη να χειριστώ μόνη ένα τέτοιο θέμα δυσεπίλυτο, που ωστόσο επιβάλλεται να το γνωρίσουμε όλοι σε βάθος , για να είναι η στάση μας απέναντί του συνετή, θεάρεστη, πνευματική, αλλά και ανθρώπινη.

Σχετικά τώρα με τη θεματική εβδομάδα — που όρισε εσπευσμένα ο κ.Υπουργός να αφιερωθεί στο σχετικό θέμα και να προλάβει η νυν κυβέρνηση να φανεί άκρως προοδευτική και άκρως υποτακτική στα προγράμματα της Νέας Εποχής– μάλλον θέλουμε να πιστεύουμε ότι προδιαγράφει και του νέου Υπουργού την ήττα — .
Επιβάλλεται γι΄αυτό ωστόσο άλλο τόσο εσπευσμένα να κινητοποιηθούμε και οι γονείς, για να μην προλάβει αυτό το θέμα να πάρει φωτιά στα σχολεία και η ομοφυλοφιλία επεκταθεί ως επιδημία στην κοινωνία, χωρίς να έχουμε τον απαραίτητο χρόνο όλοι μας να μελετήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε το πρόβλημα στις διαστάσεις που έχει ή και που του δίνουμε.
Δεν τα βάζουμε με τους αδελφούς μας που έχουν το πρόβλημα, αλλά μ΄αυτούς που θέλουν να κουκουλώσουν το πρόβλημα.

Τη συνεργασία των υπευθύνων των σχολείων με τους γονείς την απέκλεισε βέβαια ο κ.Υπουργός μας.
Τόσο πολύ και αναντίρρητα του άρεσε να μας επιβάλει τις απόψεις της Νέας Εποχής και τις δικές του…
Όποιος όμως βιάζεται συνήθως σκοντάφτει και επίσης σκοντάφτει και πέφτει, αργά ή γρήγορα, σε λάκκο που ο ίδιος ώρυξε.
Κι αυτό ας ευχηθούμε να μη συμβεί και στους γονείς, αν δε θα θελήσουν να αντιδράσουν στο πνεύμα του Υπουργείου.

Η παρούσα κυβέρνηση φημίζονταν, όταν ήταν αντιπολίτευση, για τις αντιπολιτευτικές της κινητοποιήσεις σε ό,τι δεν της άρεσε.
Αν και ως κυβέρνηση έχει έκπτωση στο δημοκρατισμό της κι έχει κάνει υποχωρήσεις ασυγχώρητες κι ανεπίτρεπτους συμβιβασμούς, προκειμένου να μένει στην εξουσία, ας μας επιτρέψει να της θυμίσουμε το αντιστασιακό της πνεύμα, που κάποτε τη χαρακτήριζε — κι ίσως αν το κρατούσε μέχρι τώρα — θα τη στόλιζε κιόλας.
Κι εννοούμε μ΄αυτό ότι γονείς που δεν υιοθετούν μια τέτοια παιδεία στα παιδιά τους — που θα τα ξεβαφτίσει κυριολεκτικά –, ας συστρατευτούν σε όποιου είδους αντιδράσεις.
Η σιωπή νομίζουμε στην παρούσα περίπτωση ισοδυναμεί με έγκλημα.
Όπως και των συναδέλφων, που διαφωνούν και που δεν θα εκφράσουν ένα βροντερό ”όχι” στο απολυταρχικό και άθεο πνεύμα αυτής της κυβέρνησης, η σιωπή θα ισοδυναμεί με προδοσία του εαυτού τους.
Μόνο που αυτό πρέπει να γίνει συλλογικά και όχι μεμονωμένα, γιατί το ξεμοναχισμένο πρόβατο το κατασπαράσσει εύκολα ο λύκος.
Και οι του Σ.Υ Ρ..Ι.Ζ.Α συνάδελφοι έτσι πάντα δε λειτουργούσαν;
Τώρα, επειδή είναι στην εξουσία, μπορούν να σφάξουν και να σκοτώσουν κάθε αντιφρονούντα;
Δεν θα θέλαμε να το διαπιστώσουμε κι αυτό, γιατί θα ήταν μια παντελής άρνηση της ταυτότητας του κινήματός τους από μέρους τους.
Κι αυτό θα λέει πολλά…

Γένοιτο
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός