Το 800 μ.Χ. ο Κάρολος, που έμεινε στην ιστορία ως Κάρολος ο μέγας (Καρλομάγνος) εξανάγκασε τον πάπα να τον στέψει αυτοκράτορα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, στον τίτλο της οποίας πρόσθεσε και το αγία! Το συμβάν θεωρήθηκε ως η αρχή της ευρωπαϊκής ιστορίας από τον Γάλλο ιστορικό του 20^ου αιώνα Ντυροζέλ στο βιβλίο «Ευρώπη, η ιστορία των λαών της», που έγραψε κατ’ ανάθεση από την ΕΟΚ (1988). Το βιβλίο δεν αποτέλεσε, όπως προβλεπόταν, θεμέλιο για τη συγγραφή σχολικών εγχειριδίων ιστοριών, μετά την αντίδραση ιστορικών, Ελλήνων και άλλων εθνικοτήτων. Δεν περιφρονούσε μόνο εμάς, που δωρίσαμε το όνομα στην ήπειρό μας, αλλά και τους απογόνους των Λατίνων ή εκλατινισμένων λαών! Αυτό πάντως δεν σημαίνει ότι οι απόψεις του Ντυροζέλ δεν βρίσκουν σύμφωνους τους πλείστους ενασχολούμενους με την ιστορία στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης.

Ο Καρλομάγνος δεν αρκέστηκε στην αρπαγή του τίτλου, που ανήκε στην αυτοκρατορία μας, τη Ρωμανία, την φέρουσα σήμερα τον ψευδεπίγραφο τίτλο Βυζάντιο. Έθεσε πρώτος ως στόχο την κατάλυσή της. Βέβαια τότε ακόμη οι Φραγκογερμανοί δεν είχαν τη δύναμη να την πολεμήσουν. Αυτό συνέβη αργότερα, όταν η Ρωμανία δέχθηκε πισώπλατα μαχαιρώματα από τη Δύση, ενώ κατά κύματα εφορμούσαν ορδές βαρβάρων από την Ανατολή. Ίσως κάτι μαθαίνουμε για την πρώτη ήττα των Ρωμηών από τους Σελτζούκους Τούρκους στο Μάτζικερτ (1071). Αγνοούμε όμως ότι κατά το ίδιο έτος κυριεύθηκε από τους άγριους Νορμανδούς το τελευταίο οχυρό του ελληνορωμαϊκού κόσμου στην Ιταλία, ή Βάρις (Μπάρι). Είχε προηγηθεί (1054) αυτό, που ακόμη αποκαλούμε σχίσμα, αν και αποτελεί αίρεση, η διάσπαση της Εκκλησίας με την προσθήκη από τους Φράγκους πλέον πάπες, του filioque, που είχε δύο και πλέον αιώνες ενωρίτερα εισαχθεί σε πολλές κατακτηθείσες περιοχές. Και εκδηλώνοντας οι πάπες το μίσος τους κατά παντός του έχοντος σχέση με τους «σχισματικούς» της Ανατολής ευλόγησαν τη λεηλασία από τους Νορμανδούς της Νότιας Ιταλίας και της Σικελίας, ώστε να μη μείνουν ούτε λείψανα ούτε εικόνες ούτε ναοί.

Δέκα έτη αργότερα (1081), οι Νορμανδοί εισέβαλαν στη Βαλκανική, με σκοπό να πραγματώσουν το όνειρο του Καρλομάγνου. Ίσως θα επιτύχαιναν τον σκοπό τους, αν δεν απεβίωνε ο ηγέτης τους Γυσκάρδος ή Φισκάρδος στην Κεφαλωνιά (στο Φισκάρδο) (1085). Η αδυναμία της ευρισκόμενης στην αρχή της παρακμής της αυτοκρατορίας μας, ανάγκασε τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό να συνάψει συμφωνία με τους Βενετούς, που θα αναδεικνύονταν σε θαλασσοκράτορες, με την οποία παραχωρούσε προνόμια, που μείωναν δραματικά τους πόρους της αυτοκρατορίας. Οι Νορμανδοί, με τις ευλογίες του πάπα, επιχείρησαν και νέα εκστρατεία κατά της Βαλκανικής, κατέλαβαν και λεηλάτησαν τη Θεσσαλονίκη (1185). Οι Βενετοί, καθώς υποτάχθηκαν στον πάπα, λησμόνησαν τις ευεργεσίες της Κωνσταντινούπολης και πέρασαν στο στρατόπεδο των φεουδαρχών. Βενετοί μετέφεραν στη Βαλκανική τους «σταυροφόρους» της Δ΄ «σταυροφορίας», που κυρίευσαν την Κωνσταντινούπολη και τη λεηλατούσαν επί 57 έτη! Βέβαια και οι Βενετοί, που διακήρυτταν ότι είναι πρώτα Βενετοί και μετά χριστιανοί, επωφελήθηκαν από τη λεηλασία. Έκτοτε και ο λατινικός κόσμος συμπορεύεται με τον φραγκογερμανικό ως υποτελής βέβαια.

Η Πόλη έπεσε τελικά στα χέρια των Οθωμανών, λόγω διαφθοράς αρχόντων και λαού, με τη σημαντική προσφορά του Ουρβανού, «χριστιανού» κατασκευαστή του φοβερού τηλεβόλου, που διέλυσε την οχύρωση. Οι «σχισματικοί» της Ανατολής, αφού είχαν υποταγεί εκκλησιαστικά στον πάπα (1439), κατά την επιθυμία του φιλενωτικού αυτοκράτορα Ιωάννου Παλαιολόγου, όταν πλέον είχε εξασθενήσει η δύναμη του Βατικανού, προτίμησαν, τελικά, όπως ανιστόρητα έχει διαδοθεί το τουρκικό σαρίκι από την παπική τιάρα (Μόνο ο φιλοπαπικός ιστορικός Δούκας το έγραψε αυτό). Πάντως η μισητή Ανατολή έπαψε να αποτελεί κρατική οντότητα! Την ίδια τύχη είχαν και οι λοιποί ορθόδοξοι λαοί της Βαλκανικής. Όσο για τους Ρώσους δοκιμάζονταν από τις μογγολικές επιδρομές, που ερήμωναν τη χώρα τους κατά περιόδους, αλλά και από εισβολές Σουηδών, Γερμανών, Λιθουανών και Πολωνών. Τότε ο πάπας συνέλαβε την ιδέα της ουνίας, του δουρείου ίππου για την υποταγή των ορθοδόξων, που επέμεναν να αντιστέκονται στην πίεση μεταστροφής στον ρωμαιοκαθολικισμό. Οι Βαλκάνιοι λαοί πλήρωσαν βαρύ φόρο αίματος στους κατακτητές με τους εξισλαμισμούς και τις αρπαγές. Οι Ρώσοι με τη μεταστροφή στον καθολικισμό και στην ουνία, με την οποία μεταστροφή τμήμα του ρωσικού λαού απέκτησε διακριτή εθνική συνείδηση, την ουκρανική. Αυτό εξηγεί τα συμβαίνοντα στην Ουκρανία σήμερα άκρως θλιβερά. Ο τσάρος Πέτρος, ο αποκληθείς και αυτός μέγας, επιχείρησε τον εκδυτικισμό της Ρωσίας.

Οι Έλληνες λόγιοι φυγάδες στη Δύση συνετέλεσαν στην λεγόμενη Αναγέννησή της, γνώρισμα της οποίας ήταν η μελέτη των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων. Ο Ντυροζέλ φαίνεται να το αγνόησε αυτό! Όμως εμφορούμενοι από τα φεουδαρχικά ιδεώδη, το εκκοσμικευμένο Βατικανό, οι «φωτισμένοι» ηγεμόνες και, κυρίως, οι λόγιοι, που τρέφονταν απ’ αυτούς, στάθηκαν ανήμποροι να κατανοήσουν το αρχαίο ελληνικό πνεύμα. Το διαστρέβλωσαν. Στο όνομα της πολυπόθητης ελευθερίας, που την είχε στραγγαλίσει η φεουδαρχική ολιγαρχία, άρχισε η αμφισβήτηση της αυθεντίας, αρχικά του πάπα και στη συνέχεια του Θεού. Ακολούθησε η περίοδος του λεγόμενου διαφωτισμού, οπότε εκδηλώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία η άρνηση του Θεού. Τότε πλέον ο άνθρωπος νόμισε ότι κατέστη κυρίαρχος της ιστορίας και αποκλειστικός ρυθμιστής αυτής. Και καθώς «χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται» (Ντοστογιέφσκι), μετά την κατάλυση της φεουδαρχίας, οι νέοι ισχυροί, οι αστοί, επιχείρησαν νέα εκστρατεία. Όχι πλέον κατά της Ανατολής, αλλά κατά των λαών ολοκλήρου του πλανήτη, τους οποίους κατέστησαν σκλάβους στο όνομα των «ευρωπαϊκών αξιών», της ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφότητας! Νοούνται όμως αυτά χωρίς πίστη στον Θεό; Διερωτάται αν έχει νόημα η δικαιοσύνη ερήμην Θεού ακόμη και ο υλιστής, θαυμαστός για την εντιμότητά του, Αλμπέρ Καμύ.

Στην επιχείρηση κατάκτηση και άγρια εκμετάλλευση δεν ήταν δυνατόν να μην υπάρξουν αντιπαραθέσεις για την εξασφάλιση μεγαλύτερου μεριδίου. Οι αντιπαραθέσεις οδήγησαν σε συγκρούσεις αλλά και σε κοινωνικές αναστατώσεις. Από τις συγκρούσεις αναστατώθηκε η Ευρώπη, κυρίως, δύο φορές κατά τον 20^ο αιώνα και καταλύθηκε η οθωμανική αυτοκρατορία. Τα σχηματισθέντα ορθόδοξα κράτη έγιναν προτεκτοράτα των ισχυρών δυτικών δυνάμεων. Η Ρωσία δοκιμάστηκε από την εκεί επικράτηση του κομμουνισμού, ιδεολογία δυτικής έμπνευσης, και πλήρωσε τον εκδυτικισμό της και την άρνηση της αυλής να αφουγκραστεί τις κραυγές πόνου του καταδυναστευόμενου λαού. Η Ρωσία είχε καταστεί φεουδαρχική, μετά την κατάρρευση της φεουδαρχίας στη Δύση!

Ο δεύτερος, λεγόμενος παγκόσμιος πόλεμος, με τα 46.000.000 νεκρών, τις φοβερές καταστροφές και την «αξιοποίηση» ενός φοβερού νέου όπλου, της ατομικής βόμβας, έθρεψε κάποιες ελπίδες, ότι ο άνθρωπος θα είχε διδαχθεί από τα παθήματά του και στο εξής θα ήταν πιο προσεκτικός στις ενέργειές του με διάθεση ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ λαών και, κατά το δυνατόν, συνεργασίας προς αντιμετώπιση των προβλημάτων, που θα αναφύονταν. Η ΕΟΚ, που μετονομάστηκε ΕΕ, έδωσε ελπίδες στους ευρωπαϊκούς λαούς ότι θα επικρατούσε μακρά περίοδος ειρήνης. Και πράγματι αυτό επιτεύχθηκε από το 1945 μέχρι το 2022, όπως υποστηρίζεται. Λησμονούν την αιματοχυσία κατά τη διάλυση του τεχνητού μορφώματος της Γιουγκοσλαβίας και την ανηλεή βομβαρδισμό της Σερβίας. Καλλιεργείται στους λαούς της Ευρώπης η αντίληψη ότι πρέπει να τιμωρούνται οι κακοί. Ποιοι όμως είναι αυτοί; Στη χώρα μας, όπως και στις άλλες, που διαχωρίζονται από την Ευρώπη με τη γραμμή που χάραξε ο Χάντινγκτον, προτεκτοράτα των ισχυρών της Δύσης, η προπαγάνδα της νέας τάξης επιχειρεί με τη στρέβλωση της ιστορίας και την πολεμική κατά της πατροπαράδοτης πίστης και της φιλοπατρίας να αλλοιώσει στο έπακρο το φρόνημα, ώστε η διαχωριστική γραμμή να μετατοπιστεί ανατολικότερα, Θα ήθελαν αυτή μετατοπισμένη στα Ουράλια, αν οι Ρώσοι ηγέτες παρέμεναν πειθήνιοι όπως ο Γέλτσιν! Η ΕΟΚ μετονομάστηκε σε ΕΕ, επειδή δεν αρκούσε η οικονομική κατάκτηση για την αφομοίωση. Απαιτείται και πολιτιστική. Το σύνθημα «ανήκομεν εις την Δύσιν» φαίνεται να γίνεται αποδεκτό από την πλειοψηφία του λαού μας. Θα αφομοιωθούμε στο δυτικό χωνευτήρι ή θα προλάβει το ισλάμ να αφανίσει τη γραμμή Χάντινγκτον; Ο χρόνος θα δείξει.

 «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»