Γύρω στο 250 — 300 μ.Χ ζούσε στην Αντιόχεια της Πισιδίας ένα ειδωλολατρικό αντρόγυνο, ο Αιδέσιος και η Κληδονία, που είχαν μία κόρη, την Ιούστα.

Με υπέροχη φυσική και εσωτερική ομορφιά.

Με επιμελημένη και εξαιρετική μόρφωση.

 

Ο Αιδέσιος ήταν και ιερέας των ειδώλων.

 

Κάποτε όμως συνέβη, η Ιούστα, από μια φίλη της —  κρυφή χριστιανή —  που τη θαύμαζε για το ήθος της, να συγκινηθεί και να προσηλυτιστεί στο χριστιανισμό.

Κρυφά από τους γονείς της.

Και κρυφά στην αρχή σύχναζε και στο ναό των χριστιανών.

Αργότερα όμως το εκμυστηρεύτηκε στη μητέρα της κι αυτή με τη σειρά της στο σύζυγό της.

Καλοπροαίρετοι καθώς ήταν και οι γονείς της, ασπάστηκαν την πίστη στο Χριστό με την καθοδήγηση του Επισκόπου Οπτάπιου, ο οποίος και τους βάφτισε.

Ο Αιδέσιος μάλιστα με τον καιρό χειροτονείται και ιερέας στη νέα Πίστη, ενώ η κόρη του Ιούστα διαλέγει την παρθενική ζωή, αφιερώνοντάς την εξ ολοκλήρου, μαζί και την τετρωμένη από θείο έρωτα καρδιά της, στο Νυμφίο Χριστό.

 

Κι ενώ κυλούσε ήρεμα η εσωτερική πνευματική της ζωή, ξαφνικά μπαίνει σ΄αυτήν ένας δυνατός πειρασμός.

Κάποιος νέος, αριστοκράτης και πολύ πλούσιος, ο Αγλαϊδας, που ζούσε ακόλαστη ζωή, την ερωτεύεται παράφορα και την πολιορκεί με κάθε τρόπο να την κάνει γυναίκα του.

Ο έρωτας όμως και η πρόταση γάμου πέφτει στο κενό, γιατί η Ιούστα είναι κι αυτή παράφορα ερωτευμένη με τον Κύριό της.

Τον Ιησού.

Ο Αγλαϊδας επιμένει, αλλά και αυτή επίμονα αρνείται.

Κυριευμένος από το πάθος ο Αγλαϊδας, προκειμένου να πετύχει αυτό που ποθούσε, καταφεύγει στο μάγο Κυπριανό.

……………………………………………….

Για το μάγο Κυπριανό δε συμφωνούν οι πηγές για τον τόπο καταγωγής του.

Πολλοί τον συγχέουν με τον άγιο Κυπριανό, επίσκοπο Καρχηδόνας.

Ξέρουμε όμως σίγουρα ότι έζησε γύρω στο δεύτερο μισό του 3ου αιώνα μ.Χ

Από βρέφους οι γονείς του τον αφιέρωσαν στο θεό Απόλλωνα.

Σε ηλικία εφτά ετών βρίσκεται στην Αθήνα, όπου γίνεται νεωκόρος στην Ακρόπολη και παίρνει μέρος σε διάφορες μυστηριακές ειδωλολατρικές τελετές.

Σε ηλικία 15 ετών, αφού πέρασε κι από τον Όλυμπο, ζώντας ασκητική ζωή, διδάσκεται από τους ιεροφάντες ό,τι σχετικό με τα είδωλα, τις μαγείες και τις ενέργειες των δαιμόνων.

Επισκέπτεται την Αίγυπτο για δέκα χρόνια και μετά τη Χαλδαία, όπου μυείται στην αστρομαντεία και ολοκληρώνοντας τις σπουδές στη μαγεία δέχεται την εμφάνιση του ίδιου του Σατανά.

Καταλήγει στην Αντιόχεια της Πισιδίας, όπου, και ιερέας της μαγείας, γίνεται ονομαστός ως μάγος φιλόσοφος.

 

Εκεί σε συνεργασία με το Σατανά πνίγει και σφάζει πολλά ιδίως βρέφη, για να προσφέρει το αίμα τους στους ψευδοθεούς, πολλούς τους κάνει φτωχούς, χωρίζει αντρόγυνα, σπέρνει μίση και διχόνοιες, παρακινεί πολέμους, ενεργεί μοιχείες και παιδεραστίες, φθείρει κοπέλες αγνές, και όσοι άνθρωποι θέλουν να κάνουν κακό σε συνάνθρωπό τους καταφεύγουν γι΄αυτό σ΄αυτόν.

…………………………………….

Έτσι σ΄αυτόν καταφεύγει τώρα και ο Αγλαϊδας, για να καταφέρει την Ιούστα να γίνει γυναίκα του.

Ο μάγος Κυπριανός δέχεται ευχαρίστως και με αλαζονική διάθεση να βοηθήσει τον Αγλαϊδα και στέλνει στην Ιούστα φάλαγγα δαιμονίων, για να την επηρεάσουν.

Η Ιούστα, ενώ είναι αμέριμνη και ήρεμη, νιώθει ξαφνικά αμηχανία και έντονη σαρκική επιθυμία για τον Αγλαϊδα, ενώ ο έρωτας και η αγάπη της για το Χριστό νιώθει να ατονεί και να δοκιμάζεται.

Γονατίζει πάραυτα και με θέρμη ψυχής παρακαλεί το Θεό να τη βοηθήσει να καταλάβει πρώτα τι της συμβαίνει και μετά να της διώξει την αμαρτωλή ηδονή, που ένιωθε να της φλογίζει τα μέλη.

Και δεν αφήνει ούτε προς στιγμή τον Αγλαϊδα να αντικαταστήσει στην καρδιά της το Χριστό.

 

Ο πειρασμός νικιέται  και μαζί και οι δαίμονες, οι οποίοι επιστρέφουν στον Κυπριανό και ομολογούν την ήττα τους.

Ο Κυπριανός επιχειρεί και δεύτερη και τρίτη σατανική επήρεια, πιο ισχυρή κάθε φορά.

Και η Ιούστα δέχεται πιο ισχυρό τον πειρασμό κάθε φορά για τον Αγλαϊδα, αλλά και πιο καθάρια και πιο δυναμική την προσευχή και την αγάπη της για το Χριστό.

 

Την ερωτεύεται παράφορα κι ο ίδιος ο μάγος.

Παρακαλεί το Σατανά να τον απαλλάξει, για να μη γίνει καταγέλαστος, αλλά δεν του κάνει αυτή τη χάρη.

 

Κάνει τότε την τελευταία προσπάθεια πολιορκίας της Ιούστας.

Στέλνει τον ίδιο το Σατανά μεταμορφωμένο σε γυναίκα να πλησιάσει την Ιούστα και να της μιλήσει.

Πράγματι της εμφανίζεται ως γυναίκα κι αρχίζει με κολακευτικά λόγια να της μιλάει για το γάμο και να της λέει ότι αυτός είναι ο αληθινός προορισμός του ανθρώπου στη γη.

Η Ιούστα, μόλις έκανε ν΄ακούσει τη γυναίκα, ένιωσε συνάμα την ίδια πύρωση , όπως όταν την επηρέαζαν οι δαίμονες.

Κατάλαβε αμέσως ότι είχε να κάνει με τον ίδιο το Σατανά, κάνει το σημείο του Σταυρού και επικαλείται δυνατά και ήρεμα το όνομα του Κυρίου της.

Η γυναίκα-σατανάς εξαφανίζεται, η Ιούστα απαλλάσσεται οριστικά από τον πειρασμό και ο Σατανάς ομολογεί την ήττα του μπροστά στην άγια ζωή και την προσευχή της παρθένου.

 

Ο Κυπριανός αντιλαμβάνεται τότε ότι υπάρχει ανώτερη δύναμη απ΄το Διάβολο.

Αποστρέφεται τον άρχοντα του σκοταδιού και ζητάει πληροφορίες για το Χριστό από την ίδια την Ιούστα, την οποία επισκέπτεται στην έπαυλή της.

Οι απειλές και επιθέσεις όμως του ίδιου του Σατανά, καθώς και η συναίσθηση των μεγάλων του εγκλημάτων, τον αποτρέπουν στην αρχή από του να γίνει χριστιανός.

Νιώθει ότι δεν αξίζει τη συγγνώμη και την αγάπη του Θεού.

Έχει ωστόσο ήδη μπει για καλά στο δρόμο της αγάπης Του.

Με μια τέτοια συναίσθηση της αναξιότητάς του οδηγείται στον επίσκοπο Άνθιμο, στον οποίο εξομολογείται όλες του τις πράξεις, όπως και τη γνωριμία του με την Ιούστα, που στάθηκε καθοριστική για τη ζωή του.

Ύστερα  και από τη γνωριμία και σύνδεσή του με τον επίσκοπο καίει τα μαγικά βιβλία του, συντρίβει τα είδωλα των ψευδοθεών στο σπίτι του, μοιράζει τα πλούτη του στους φτωχούς και βαφτίζεται.

Βαφτίζεται και γίνεται χριστιανός και ο Αγλαϊδας.

 

Ο Κυπριανός διακονεί την Εκκλησία ξεκινώντας από αναγνώστης, μετά νεωκόρος και τελικά και επίσκοπος, όταν μετά 10 χρόνια κοιμήθηκε ο Επίσκοπος Άνθιμος.

Μαζί του παρέλαβε και την Ιούστα, την οποία χειροτόνησε διακόνισσα και την ονόμασε Ιουστίνη, ενώ την έκανε μητέρα όλων εκείνων των ψυχών που είχαν δοθεί εξ ολοκλήρου στον Κύριο.

 

Η δράση του Κυπριανού στο χώρο της Εκκλησίας υπήρξε καταπληκτική.

Αυτό όμως ερέθισε τον άρχοντα της περιοχής Ευτόλμιο, ο οποίος συνέλαβε τον Κυπριανό, και την Ιουστίνη μαζί, και τους υπέβαλε σε ανακρίσεις και βασανιστήρια, για να αρνηθούν το Χριστό.

Αυτό βέβαια στάθηκε αδύνατο.

Στάλθηκαν στη συνέχεια στον Αύγουστο Διοκλητιανό, στη Νικομήδεια της Βιθυνίας.

Ακολούθησαν απειλές και νέα βασανιστήρια.

Μένοντας όμως ανένδοτοι οι άγιοι, θανατώνονται με αποκεφαλισμό δια ξίφους το φθινόπωρο του 304.

 

Ως άγιοι μέχρι σήμερα βοηθούν και θεραπεύουν όσους ενοχλούνται από ακάθαρτα δαιμονικά πνεύματα και όσους υποφέρουν από μάγια, μια μάστιγα και σήμερα που επαναφέρει την ανθρωπότητα στην π.Χ εποχή.

Γιορτάζουν και οι δυο κάθε χρόνο στις 2 Οκτωβρίου.

…………………………………………..

Κλείνουμε με ορισμένες σκέψεις, που απορρέουν από την όλη ιστορία και την πείρα των αγίων.

 

Ο διάβολος μπορεί μεν να εμβάλει εσωτερικό πειρασμό στον πιστό, αλλ΄όχι να τον νικήσει, όταν τελεί υπό την καθοδήγηση του πνευματικού του πατέρα, στον οποίο υποτάσσεται με εγκατάλειψη του θελήματός του, χωρίς να γογγύζει και εξομολογούμενος πάλι στον ίδιο τυχόν αντιδράσεις του.

Αυτό βέβαια προϋποθέτει και την αξιοπιστία του προσώπου του πνευματικού.

 

Επίσης μπορεί πολύ εύκολα να βρει βάση ο διάβολος μέσα μας, όταν έχουμε περηφάνια.

Γιατί αυτή είναι δικός του τόπος μέσα στην ψυχή μας.

Χρειάζεται να κινητοποιηθούμε τότε γρήγορα, όπως η Ιουστίνη.

Με ταπείνωση, με προσευχή και εξομολόγηση.

Δύσκολα βρίσκει ο διάβολος τόπο στην ψυχή του ταπεινού και καθόλου στους τελείους αγίους, οι οποίοι αποκτούν ακριβώς με τον αγώνα και τις θλίψεις αυτή την ταπείνωση.

 

Ένα άλλο σχόλιο που μπορούμε να προσθέσουμε είναι ότι τους πειρασμικούς έρωτες για άλλα πρόσωπα, έξω από το ή τη σύζυγο που μας ευλόγησε η Εκκλησία με το μυστήριο του γάμου, πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο καθένας ή η καθεμιά που τους δέχεται, όπως αντιμετώπισε η Ιουστίνη τον Αγλαϊδα και τον Κυπριανό, τους οποίους, αρνούμενη βέβαια, κέρδισε τελικά για το Χριστό.

Το να τους αποδεχόμαστε ή να τους προκαλούμε και να γινόμαστε μοιχοί είναι καθαρά έργο και επιτυχία του σατανά.

Κι επειδή αυτός ο πειρασμός είναι παγίδα, και στο δρόμο όλων μας, — τα δε Μ.Μ.Ε τον καλοσυστήνουν κιόλας — ας παρακαλούμε τον Κύριό μας και τους δυο αυτούς αγίους, τον Κυπριανό και την Ιουστίνη, να μας δέονται και να να μας θωρακίζουν απ΄αυτόν.

Αμήν

Γένοιτο

Ζιώγα Κατερίνα

Εκπαιδευτικός