Με επιφύλαξη είδαμε πριν μέρες στα τοπικά σάιτ την ενθουσιώδη προσπάθεια του Δήμου και της ενότητας Περιφέρειας να συγκληθούν οι αρμόδιοι φορείς για τη διοργάνωση αποκριάτικων εκδηλώσεων.

  Και  χαρά επίσης νιώσαμε που οι αποφάσεις δεν στηρίζονται στο δόγμα ”αποφασίζομεν και διατάσσομεν”,  αλλά που οι υπεύθυνοι έδωσαν την άνεση και σε κατοίκους να πουν τη γνώμη τους.

  Επειδή αυτό το θέμα μάς αφορά όλους και ο Δήμος μας είναι ανοιχτός για ακρόαση επίσης όλων, πριν οριστικοποιηθούν οι σχετικές αποφάσεις, καταθέτουμε κι εμείς τις απόψεις μας.

    Πρώτα πρώτα κατά τη γνώμη μας δεν πρέπει να αγνοηθεί για το παρόν θέμα η τοπική Εκκλησία.

  Νομίζουμε ότι είναι αναγνωρισμένη από όλους τους Γρεβενιώτες η ευρύτητα του πνεύματος του επισκόπου μας, η συγκατάβασή του στις ανάγκες μας, αλλά και οι ορθόδοξες θέσεις του.

  Κι ας με συγχωρήαει που αυτά τα γράφω εν αγνοία του.

  Νομίζουμε ότι πριν οριστικοποιηθεί οτιδήποτε, καλό θα ήταν να τεθεί υπόψη του.

    Δεύτερο σημείο που θα θέλαμε να προσέξουν οι αρμόδιοι είναι και τούτο: αν σκεφτούμε ότι, παρά το ωραίο αισθητικό αποτέλεσμα που προκάλεσε στις γιορτές το χριστουγεννιάτικο δέντρο, δημιουργήθηκε μεγάλος θόρυβος για τις δαπάνες του στολισμού του ( άλλοι έλεγαν ότι έφτασε τα 9,000 e κι άλλοι τα 15.000) ποια αντίδραση θα πρέπει να περιμένουμε από τη διοργάνωση αυτών των εκδηλώσεων.

  Και δεν μπορεί αυτό να παραβλεφθεί από κανέναν.

  Υπάρχουν άνθρωποι στην πόλη μας που ψάχνουν άλλους ανθρώπους να τους δανείσουν έστω και 100e — δανεικά κι αγύριστα — , για να μη τους κόψει το ρεύμα η Δ.Ε.Η και δεν έχουν  ούτε ψυγείο,  κι άλλοι που δεν έχουν δυνατότητα να πάνε συγγενικά τους οικογενειακά πρόσωπα για άμεση θεραπεία από θανατηφόρες αρρώστιες.

  Για τη διοργάνωση αυτών των εκδηλώσεων ποιο θα είναι το κόστος;

  Μήπως θα πρέπει να αξιολογήσουμε τι προέχει;

  Και μπορεί κανείς να διασκεδάζει και να έχει ήσυχη τη συνείδηση, όταν οι  δαπάνες αυτές θα μπορούσαν να βγάλουν συνανθρώπους που ζουν δίπλα μας από δυστυχία και πενία;

    Εδώ να παραθέσουμε και το σχόλιο ενός γονιού σε τοπικό σάιτ κάτω από την είδηση ότι έγινε σύγκληση των φορέων για τη συζήτηση του συγκεκριμένου θέματος: ” Έχουμε λύσει όλα τα προβλήματά μας και τώρα συζητάμε για τις απόκριες; Δήμαρχε, θα στο πω για άλλη μια φορά…ξύπνα. Σήμερα τα παιδιά μας πήγαν στο σχολείο μετά από δυο εβδομάδες και ξεπάγιασαν από το κρύο. Δώσε κανένα φράγκο για πετρέλαιο και ξέχνα τις απόκριες.

  Δε θα πάθουμε και τίποτε, αν για μια χρονιά δεν έχουμε κλαρίνα και βιολιά”.

  Ύστερα με τι στόχο διοργανώνουμε αυτές τις εκδηλώσεις;

  Να διασκεδάσουμε την κατάθλιψη, που πολιορκεί αυτό τον καιρό το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών για ποικίλους λόγους;

  Νομίζουμε ότι μια τέτοια ψυχοθεραπεία θα ήταν απλά ένας επίδεσμος σε μια πληγή που έχει βάθος.

  Να εξωτερικεύσουμε την πλεονάζουσα χαρά μας; ή να την ψάξουμε, γιατί αυτή είναι ανύπαρκτη μέσα μας;

  Νομίζω ότι υπάρχουν χίλιοι μύριοι άλλοι τρόποι γι΄αυτό.

    Άλλος στόχος μπορεί να είναι ο εντυπωσιασμός;

  Για να ενισχυθεί η καλή εικόνα του Δήμου και των δραστηριοτήτων του;

  Αυτό, εκτός του ότι θα καταλόγιζε στα υπεύθυνα πρόσωπα ρηχότητα και στη σκέψη και στις ενέργειες, δε θα χρειαζόταν, γιατί — παίρνοντας υπόψη και τις παρούσες συγκυρίες — όλοι είδαμε με καλό μάτι και εκτιμήσαμε την κινητοποίηση και την επαγρύπνηση των αρμοδίων προσώπων να κάνουν την πόλη μας πιο όμορφη πιο καθαρή και με προγράμματα και εκδηλώσεις που να μας αναβαθμίζουν πνευματικά και να μας συναδελφώνουν.

  Δεν ξέρουμε αν θα πρόσθεταν κάτι περισσότερο οι αποκριάτικες εκδηλώσεις.

 Το ποιόν των εκδηλώσεων ίσια ίσια μπορεί να υποβαθμίσει τη θετική κρίση που έχουμε σχηματίσει μέχρι τώρα για τις δραστηριότητες του Δήμου.

    Άλλος στόχος μπορεί να είναι η συνέχιση της παράδοσης;

  Ας δούμε όμως το ποιόν και την ιστορία αυτής της παράδοσης, για να εκτιμήσουμε πόσο πρέπει να τη διαιωνίζουμε αυτή την παράδοση.

  (Αναδημοσιεύουμε γι΄αυτό απόσπασμα από σχετικό περυσινό κείμενό μας)

 ”   ‘Γλέντι, τραγούδι, χορός, φαγοπότι, ξέδομα ως την ασυδοσία, παραλυσία, και πάνω απ΄όλα έρωτας ή περισσότερος διονυσιασμός, είναι τα χαρακτηριστικά στα αποκριάτικα δρώμενα στους περισσότερους τόπους της πατρίδας μας.

  Και ανατροπές σε πολλά επίπεδα…

  Ιδιαίτερα στην εικόνα.

  Οι άντρες γίνονται γυναίκες, οι γυναίκες άντρες, οι φτωχοί αρχοντάδες, οι παλαβοί βασιλιάδες, οι γριές λεχώνες, οι άνθρωποι ζώα, οι ιερουργίες φάρσες,  μέσα σ΄ένα γενικό χαοτικό κλίμα, όπου η τρέλα αντικαθιστά τη σοβαρότητα, η κατάχρηση τη συνήθη λιτότητα, ο αισθησιασμός την εγκράτεια, η ανεξέλεγκτη σεξουαλικότητα τον αυτοέλεγχο, η αταξία την τάξη.

  Νομιμοποιείται η ελευθεροστομία, η βωμολοχία, η βεβήλωση της ιερότητας…’.

     Αυτά κατατίθενται στο διαδίκτυο για τις εκδηλώσεις στη διάρκεια των απόκρεω.

    Aπόκρεω ή αποκριά χαρακτηρίζεται η περίοδος των τριών εβδομάδων πριν από την Καθαρά Δευτέρα, κατά την οποία επικρατεί το έθιμο του μασκαρέματος.

  ”Αποκριά”σημαίνει αποχή από το κρέας (από-κρεώ).

  Συνώνυμη της λέξης”αποκριά” είναι και η λέξη ”καρναβάλι” (carnival), που προέρχεται από το λατινικό carnem levare (αποχή από το κρέας).

    Οι ρίζες των εκδηλώσεων αυτών βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, στη Διονυσιακή λατρεία.

  Ο Διόνυσος ήταν ο θεός της γονιμότητας, της βλάστησης, αλλά προπάντων του κρασιού και του γλεντιού.

  Η ύπαρξή του για τους πιστούς του ήταν μια αδιάκοπη συνέχεια από θορυβώδη γλέντια.

  Οι συμμετέχοντες στους εορτασμούς του καταλαμβάνονταν από μανία (βακχεία) και ομαδική υστερία, χόρευαν έξαλλοι και έρχονταν σε έκσταση.

  Έτσι πολλοί τυφλωμένοι από πάθος επιδίδονταν σε πάσης φύσεως όργια.

  Στις γιορτές του στην αρχαία Αθήνα γινόταν και παρέλαση άρματος που ξεκινούσε από τη θάλασσα.

  Οι επιβαίνοντες στο άρμα – άμαξα, περιφερόμενοι στους δρόμους, χυδαιολογούσαν κατά του πλήθους (εξ ού και η έκφραση ”άκουσε τα εξ αμάξης”).

  Το άρμα ακολουθούσαν χορευτές και τραγουδιστές, συνήθως μπουλούκι μεθυσμένων,  μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες.

  Τα τραγούδια ήταν πειραχτικά και βωμολοχικά (αθυρόστομα), κρατούσαν δε οι θιασώτες ένα φαλλό (ένα ομοίωμα του γενετήσιου οργάνου του άνδρα).

  Μια σημερινή αποκριά δηλαδή, αλλά πολύ πιο ελευθερόστομη.

  Στην πομπή εκτός από τους μεταμφιεσμένους σε Σάτυρους και Σειληνούς (τραγόμορφα όντα) συμμετείχαν και οι ”Μαινάδες’, γυναίκες αναμαλλιασμένες, που ρίχνονταν σε κατάσταση εξαλλοσύνης σε τρελές ορμητικές και ακανόνιστες διαδρομές, βγάζοντας δυνατές κραυγές και χτυπώντας κρόταλα σαν μανιασμένες.

  Κατέληγαν δε οι τελετουργίες αυτές, μακριά από την πόλη, επάνω στο βουνό και συνήθως νύχτα, σε οργιαστικά μυστήρια και ακολασίες.

    Τα πανηγύρια αυτά πέρασαν από πολιτισμό σε πολιτισμό, δεχόμενα επιρροές από διάφορες κουλτούρες και ιστορικά γεγονότα.

  Με την επικράτηση του χριστιανισμού οι καρναβαλικές εκδηλώσεις χάθηκαν ή με το πέρασμα του χρόνου άλλαξαν όψη.

  Στην πατρίδα μας συνδυάστηκαν στη συνείδηση και τις παραδόσεις του λαού με την περίοδο της Μ.Τεσσαρακοστής.

  Από το 19ο αι. μέχρι σήμερα το καρναβάλι ξεκινά κάθε χρόνο την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και λήγει την Κυριακή της Τυροφάγου”.

    Όσον αφορά τώρα τα αποτελέσματα τέτοιων εκδηλώσεων, ας τα δούμε πάλι από άλλο απόσπασμα του περυσινού κειμένου:

     ”Σίγουρα το έθιμο αυτό κρατάει ειδωλολατρικά στοιχεία.

  Μασκάρεμα.., πειράγματα άσεμνα.., σκωπτικά τραγούδια.., σατιρικά ποιήματα ή απλές σάτιρες… με βωμολοχίες ίσως.., άρματα.. με τη νύφη που συμβολίζει τη μάνα γη, πηγή της γονιμότητας…

  Ας δούμε και τι είχε δημοσιευτεί για το καρναβάλι της Πάτρας πέρυσι:

  ”…Είχε μασκαρευτεί μια φοιτήτρια ως σέξι χορεύτρια και η όλη εμφάνισή της είχε φροντίσει, ώστε να είναι άκρως εκκεντρική και προκλητική.

  Οι δυο φίλοι της δεν έμειναν αδιάφοροι στην εικόνα που έβλεπαν και…κάτι ο χορός, κάτι… τα διαδοχικά βλέμματα, δεν άργησε ν΄ανάψει για τα καλά η ατμόσφαιρα.

  Οι δυο άντρες και το κορίτσι…ύστερα από λίγο κινήθηκαν προς την τουαλέτα…κι εκεί…

  Ακολούθησαν άλλοι δυο φίλοι, αντιλαμβανόμενοι τι συνέβαινε…

  Τα υπόλοιπα αποσιωπούνται…

    Κι αυτά δεν είναι τα μοναδικά στην Πάτρα.

  Έφριξαν όσοι άκουσαν για τα ομαδικά της σεξουαλικά όργια με ζευγάρια επαγγελματιών, επιστημόνων και υπαλλήλων.

  Και μάλιστα οργανωμένων καλά από πριν και με εισιτήριο…

  Μέχρι και αιμομιξίες αναφέρθηκαν…

  Ποιος μπορεί να ελέγξει το αφροδισιακό πάθος πάνω στη μέθη και την υστερική εξαλλοσύνη, αλλά και κάτω από τη μάσκα και την αλλαγή φύλου με την αποκριάτικη αμφίεση;

  Το πιστοποιούν τα διαζύγια και οι αυτοκτονίες σε μέρη της πατρίδας μας μετά από αποκριάτικα γλέντια.

  Αφήνουμε τη Βραζιλία που στο καρναβάλι της κυριαρχεί το ”πορνό”, πρώτα στην αμφίεση, μετά στους προκλητικούς χορούς κι ύστερα που ξετσίπωτα οι άνθρωποι ασχημονούν σε θέα όλων στους δρόμους, στις παραλίες, στα αυτοκίνητα.., όπου βρουν.

  Ο Διονυσιασμός στο έπακρο!”

    Και ναι μεν δεν πιστεύουμε καν ότι αυτά τα έκτροπα θα ήταν συνέπεια και των εκδηλώσεων στην πόλη μας, αν λάβουμε υπόψη τον περυσινό διοργανωτή των προγραμμάτων αυτών, που ενήργησε πολύ συνετά σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.

  Και που θα μπορούσε ίσως και συνετότερα.

  Θα λυπηθούμε πολύ, αν το πρόγραμμα θα είναι τέτοιο φέτος, που να ακυρώνει όλα τα παραπάνω και επιπλέον να κάνει και τα θρησκευόμενα άτομα της πόλης μας να νιώθουν άβολα.

  Είναι σημαντικό ποσοστό αυτός ο αριθμός των συμπολιτών μας και θα ήταν αστοχία του Δήμου να τους περιθωριοποιήσει.

   Γνωρίζοντας ωστόσο και την εντιμότητα των προσώπων του Δήμου μας, και τις μέχρι τώρα καλές προθέσεις τους, αλλά και το ποιόν του ήθους τους, πιστεύουμε πως ό,τι αποφασίσουν θα είναι το καλύτερο για όλους μας.

  Το ευχόμαστε από καρδίας

                                                                                      Ζιώγα Κατερίνα

                                                                                              Εκπαιδευτικός