Είναι γνωστό ότι πολλές φορές στη ζωή μας ένα γεγονός που μας συμβαίνειι τώρα στέλνει τη μνήμη μας σε περασμένα γεγονότα που μας συνέβησαν τότε με τόση ένταση ώστε να τα θυμόμαστε τώρα αισθανόμενοι όχι ευχαρίστηση.

Ήμουνα τότε στο τρίτο με τέταρτο έτος της ηλικίας μου,και ο ελληνοϊταλικός πόλεμος εμαίνετο στα βουνά της Πίνδου.Τα παιδιά της γειτονιάς μας παίζοντας τα παιχνίδια της εποχής, όταν ακούγαμε τις βροντές από τις εκρήξεις των βλημάτων από τα κανόνια διακόπταμε τα παιχνίδια και διασκεδάζαμε με τις εκρήξεις αυτές.

Πολλές φορές τα ιταλικά αεροπλάνα εμφανίζονταν στον ουράνιο ορίζοντα του χωριού μας,εκτελώντας πιθανών αναγνωριστικές πτήσεις.

Τότε όλοι οι κάτοικοι προστρέχουν στις κρύπτες που είχαν κατασκευάσει με αρκετή επιμέλεια οι γονείς μας.

Εκείνο που θυμάμαι χαρακτηριστικά και ολοζώντανα είναι η συγκέντρωση της ευρείας γειτονιάς που έκαναν οι Ιταλοί στο ευρύ αλώνι του Ευθυμιάδη Μουράτ, όπως τον ξέραμε εμείς.

Άκουγα αργότερα από τους μεγάλους τους λόγους αυτής της συγκέντρωσης.

Έστησαν τα πολυβόλα για να εκτελέσουν όλους τους κατοίκους του χωριού, διότι μία ομάδα οπλισμένων του χωριού Σνίχοβο επυροβόλησε και τραυμάτισε στρατιώτες Ιταλικού τάγματος, το οποίο περνούσε έξω από το Σνίχοβο.

Εμείς οι μικροί μαζεμένοι στο αλώνι για εκτέλεση μαζί με τους γονείς μας το διασκεδάζαμε.

Εκεί στο αλώνι άκουσα τη γειτόνισσα Ελεγκού (Ελένη ) Ανθιμίδου ,που είχε την κόρη της αγκαλιά,τη σημερινή φιλόλογο καθηγήτρια Μάρθα ,άκουσα, επαναλαμβάνω ,να λέγει στις άλλες μάνες. Να βάλουμε τα παιδιά μας κάτω από εμάς, ώστε να μην τα πιάνουν οι σφαίρες που θα μας ρίξουν ,για να ζήσουν τουλάχιστον αυτά.

Εκείνη τη στιγμή ο Παπαχαράλαμπος του χωριού, που ήταν απόφοιτος του φροντιστηρίου Τραπεζούντος, πλησιάζει στον Ιταλό αξιωματικό ,διοικητή και του μιλάει αυτά τα λόγια: Mην προβαίνετε,αγαπητοί μας στρατιώται,σε τέτοια ανείποτη εγκληματική ενέργεια.Οι πρόγονοί σας,οι Ρωμαίοι,εδίδαξαν πολιτισμό σε όλον τον κόσμο και άφησαν χρυσές σελίδες στην ιστορία σας , μην τις αμαυρώσετε εσείς σήμερα εκτελώντας αθώο κόσμο.

Εκείνη τη στιγμή ακούστηκαν πυροβολισμοί στα υψώματα μεταξύ Αγίου Γεωργίου και Κιβωτού.Οι Ιταλοί έτρεξαν προς τα υψώματα αυτά.

Eμείς σωθήκαμε δηλαδή την τελευταία στιγμή,είτε διότι πίστηκε ο Ιταλός διοικητής είτε διότι έλαβε άλλη εντολή άνωθεν.

Σήμερα επισκεπτόμενος το χωριό μου και διερχόμενος από το Αλώνι του Μουράτ , που υπάρχει ακόμα απαράλαχτα ίδιο,όπως τότε, η όλη εμφάνιση στέλνει τη σκέψη μου στις εικόνες που σας αφηγήθηκα με το άρθρο μου αυτό.