Η πατρίδα μας Ελλάδα,με την πολυσέλιδη ιστορία της,βρέθηκε στην ανάγκη να πραγματοποιήσει πολλούς πολέμους,υπερασπιζόμενη πάντα τα πάτρια εδάφη.

Γεμάτη η ιστορία της από παρόμοια γεγονότα επαναλαμβανόμενα.Σήμερα 28^η Οκτωβρίου, ο νους μου τρέχει και ανασύρει φέρνοντας στη μνήμη μου σπουδαία γεγονότα από εκείνου του πολέμου ,του σαράντα, όπως καθιερώθηκε να λέγεται και να αναφέρεται σήμερα.

Τότε, έτος χίλια εννιακόσια σαράντα,το μολών λαβέ του Βασιλιά της Σπάρτης,θα διατυπωθεί μονολεκτικά με την  λέξη ΟΧΙ.Είναι η λέξη που αναφώνησε ο ελληνικός λαός,δια στόματος του Μεταξά,στην πρόταση του Μουσουλίνη,να διαπεράσει την Ελλάδα με τα στρατεύματά του.Έτσι κηρύχτηκε εκείνος ο πόλεμος του σαράντα.

Θυμάμαι, εμείς τα παιδιά της ηλικίας μου καθόμασταν με τους μεγάλους,έχοντας καλυμένα τα παράθυρα τα βράδια,για να μη δίδεται στόχος.

Όλο το βράδυ,μέχρι πολύ αργά τη νύχτα,  μαζί με τους μεγάλους καθαρίζαμε τους κάλυκες από τις σφαίρες,για να γίνονται πιο εύχρηστες στα τυφέκια των στρατιωτών μας.

Τα μοιρολόγια των γυναικών έμειναν πλέον αξέχαστα.Μοιρολογούσα η μάνα τον γιό της λέγοντας:

<<Γιάγκο μ’ Γιάγκο μ’ .Που να ευρίεσαι ατώρα>>.Δηλαδή Γιάννη μου Γιάννη μου που να βρίσκεσαι τώρα.

Βλέποντας στο γειτονικό χωράφι του Παντούκ (Παναγιώτη) να οργώνει το χωράφι του (Ήταν μεγάλης ηλικίας και δεν επιστρατεύτηκε) συνέχιζε το μοιρολόγι της λέγοντας:

<<Aνάθεμα και αυούτον τον Παντούκ,τη Μήλιας (ονομασία περιοχής η Μήλια) τα τσεϊραι εγκαβλατούρεψεν.Τ’ εσά τα αλέτραι ετσουρούκεψαν τα πουλούγας επασλανεύταν.

Δηλαδή : Ανάθεμα τον Παντούκ,της Μηλιάς τα εδάφη ξεχέρσωσε,τα δικά σου τα ξυλάλετρα σαπίσανε και τα σιδηράλετρα σκουριάσανε.Η κυρά Δέσποινα με γιό στον πόλεμο έβλεπε την μεγάλη βελανιδιά στο χωράφι και μοιρολογώντας έλεγε. <<Βασίλη μ’ ,Βασίλη μ’,αδά ση τσαλούς του τόπου έσεσες.

<<Δηλαδή Βασίλη μου,Βασίλη μου  εδώ κάτω από την βελανιδιά αφόδευσες, (έκανες την σωματική σου ανάγκη ,έκανες κακά)

Όταν άρχισαν να φτάνουν οι ευχάριστες ειδήσεις της νικηφόρου πορείας του στρατού μας,τότε η θεία Χριστίκινα,της οποίας ο γιός υπηρετούσε στο πυροβολικό ,με ξεχωριστή,από τις άλλες γυναίκες,περιφάνεια έλεγε: <<Aρκεί πέραν σο ρασίν εν’ έναν τοπ βαρύν,έναν τσαλεύ δύο τσαλεύ’ την Ιταλίαν για τουρεύ>>.

Δηλαδή: εκεί πέρα στο βουνό είναι ένα κανόνι βαρύ,ρίχνει ένα βλήμα ρίχνει άλλο βλήμα,την Ιταλία ξαπλώνει κάτω (την καταστρέφει)

Έγραφαν οι ελληνικές εφημερίδες τότε ότι οι Μουσολίνι είχε εκφράσει την επιθυμία του,να πιεί καφέ στην Αθήνα,δύο μέρες μετά την είσοδο των Ιταλικών στρατευμάτων στο έδαφος της Ελλάδος.

Ελληνικός στρατός όμως τον άφησε με την όρεξη.

Χρίστος Παπαδόπουλος