Η παραφυματίωση είναι ένα από τα πιο σημαντικά χρόνια μεταδοτικά νοσήματα των αιγοπροβάτων και ιδιαιτέρως των αιγών, η οποία χαρακτηρίζεται από διαλείπουσα διάρροια και προοδευτική αποστέωση.

Η ασθένεια προκαλεί σημαντικές οικονομικές απώλειες για τους κτηνοτρόφους.

Αίτιο: Το μυκοβακτηρίδιο της παραφυματίωσης. Σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της νόσου παίζουν η έλλειψη ιχνοστοιχείων (σεληνίου, ασβεστίου, κοβαλτίου) και οι κακές συνθήκες εκτροφής. Έξαρση στην εκδήλωση της νόσου υπάρχει μετά τους τοκετούς και σε ζώα μεγαλύτερα των 2-3 ετών.

Τα κοπάδια μολύνονται:

• με την είσοδο ζώων φορέων,
• με επαφή με μολυσμένα κοπάδια ,
• με κοινές ποτίστρες,
• με το θηλασμό, ενώ το περιβάλλον μολύνεται με τα κόπρανα των ζώων που νοσούν η είναι φορείς.

Συμπτώματα: Τα ζώα διατηρούν την όρεξή τους, οι αποδόσεις τους όμως πέφτουν. Παρουσιάζουν διάρροια κατά διαστήματα(πολτώδη κόπρανα).

Τα ζώα αδυνατίζουν από την κακή απορρόφηση του εντέρου, συχνά παρουσιάζουν οιδήματα(κάτω από το σαγόνι, υγρό στην κοιλιακή κοιλότητα). Ο θάνατος έρχεται από καχεξία.

Πρόληψη: Χορηγούμε Σελήνιο και Βιταμίνη Ε, για να ενισχύσουμε τον οργανισμό του ζώου. Χρειάζονται καλές συνθήκες εκτροφής. Συνιστάται ο διαχωρισμός των ζώων μετά τη γέννηση.

Εμβολιασμός: στις εκτροφές που υπάρχει πρόβλημα, πρέπει να γίνεται εμβολιασμός στα ζώα αναπαραγωγής τον 1ο μήνα της ζωής τους εφ άπαξ. Όταν διαγνωστεί, η νόσος, επειδή δεν υπάρχει θεραπεία, τα άρρωστα ζώα απομονώνονται και σφάζονται πριν το τελικό στάδιο απίσχνασης.

Ο στάβλος πρέπει να καθαρίζεται και απολυμαίνεται σωστά και συχνά. Είναι νόσημα που καλύπτεται ασφαλιστικά από τον ΕΛΓΑ.

Η νόσος δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.