¨΄Ενας φίλος μου Γρεβενιότης που ζει στην Αθήνα,μου έστειλε μια παλιά νοσταλγική φωτογραφία και μου άνοιξεχαραμάδες μνήμης των παιδικών μου χρόνων. Η φωτογραφία μου θύμισε τη γειτονιά μου ,όπως ήταν παλιά και τις γειτόνισσες ,που έβγαιναν φωτογραφίες ακόμα και με τις σκούπες και τα γκιούμια που είχανε νερό, για να ρίχνουν στο δρόμο λίγο-λίγο και να σκουπίζουν,να μη σηκώνεται σκόνη! Δεν αναγνώρισα όλα τα πρόσωπα,κάποια έχουν φύγει για την άλλη ζωή,μα ένοιωσα τη χαρά,της γειτονικής μάζωξης που σήμερα δεν επάρχει! Τότε όλοι μας γνωριζόμαστε από μικρά παιδιά και ήξερε ο κάθε ένας ,του αλλονού τα μάτια να διαβάζει! Αφιερώνω στον Τάκη ένα ποίημα, που μου βγήκε αυτή τη στιγμή,για την υπέροχη καθαρή γειτονιά μας,επειδή στη φωτό είναι και η μητέρα του και το κοινοποιώ με τη φωτογραφία στη Νικολέτα και στη Γεωργία και σόλους τους γείτονες

Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΑΛΙΑ
Ήτανε όμορφη πολύ η παλιά μας γειτονιά
Τα σπιτια ήταν διόροφα,με καθαρές αυλές
με δένδρα καταπράσινα,φωλιές απο πουλιά
και βρύσες με τρεχούμενο νερό και δροσερές!