Σήμερα σε όλο τον κόσμο υπάρχει μια διαφορετική προσέγγιση  σχετικά με ναρκωτικά. Με. βάση επιστημονικά δεδομένα,  δίνεται έμφαση στην πρόληψη, στη μείωση των συνεπειών από τη χρήση, καθώς και στην εκπαίδευση που αφορά την κοινωνική επανένταξη και την προστασία της υγείας και την ασφάλεια των χρηστών. του κοινωνικού συνόλου και ιδιαίτερα της οικογένειας.
Στην Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Αυστραλία, τον Καναδά βλέπουμε, αυτή την στροφή όπως επίσης  και  μια βαθμιαία αύξηση του βαθμού ανοχής στην χρήση ιδιαίτερα της κάνναβης, η οποία είναι πλέον η πιο διαδεδομένη ουσία στον κόσμο. Σε ένα κόσμο μεταβαλλόμενο ταχέως με τα μεγάλα πολιτικά, κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα σε όξυνση  και κρίση, υπάρχει και αύξηση της χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών και των εξαρτήσεων και των κοινωνικών ασθενειών όπως οι ψυχικές παθήσεις.
Οι χρήστες μπορούν να θεωρηθούν και είναι ασθενείς!
Δεν χρήζουν ποινικής, αλλά επισταμένης μεταχείρισης και θεραπευτικής προσέγγισης.
Ένας στους πέντε Ευρωπαίους  κάνουν χρήση κάνναβης, και πολλοί άλλοι είναι χρήστες διάφορων  ουσιών, ανάλογα με την  κοινωνική θέση και την οικονομική δυνατότητα.
Η ποινικοποίηση και η παρανομία αυξάνουν στο πενταπλάσιο τις τιμές των ναρκωτικών, την παραβατικότητα, την εγκληματικότητα (διαρρήξεις, κλοπές, ληστείες κλπ) καθώς και τους θανάτους από την υπέρχρηση ή  από την νόθευσή τους όπως επίσης και άλλες νόσους όπως AIDS, ηπατίτιδες Β και C , φυματίωση κλπ.
Ως μόνη ρεαλιστική επιλογή φαίνεται σήμερα περισσότερο από ποτέ, παρά τις ψύχραιμες φωνές που ακούστηκαν στο παρελθόν και αποκρούστηκαν με κραυγές και στερεότυπα, είναι η αποποινικοποίηση της χρήσης. Υπάρχει  ισχυρή αίσθηση σε πολλές κοινωνίες, ότι οι  συλλήψεις για κατοχή μικρών ποσοτήτων ναρκωτικών για προσωπική χρήση, δεν είναι ούτε η λύση του προβλήματος ούτε πλέον συμβαδίζει με τις σύγχρονες κοινωνικές αντιλήψεις και πεποιθήσεις
Είναι χίμαιρα να νομίζουμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε  μια κοινωνία χωρίς εξαρτήσεις και ναρκωτικά με χρήση  αστυνομικών και δικαστικών μέτρων καταστολής και μάλιστα σε μια περίοδο διεύρυνσης των κοινωνικών ανισοτήτων.
Η καταστολή, όπως και με την ποτοαπαγόρευση, οδηγεί σε αντίθετα αποτελέσματα.  Δημιουργούνται  σοβαρές ενστάσεις και αμφισβητήσεις καταπάτησης προσωπικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, ενώ καμιά σοβαρή ανάλυση  δεν ενισχύει τις απόψεις ενίσχυσης της ποινικής μεταχείρισης των χρηστών.
Σήμερα πάνω από 90%   των χρηστών ουσιών είναι «κανονικοί» άνθρωποι που κινούνται και ζουν ανάμεσά μας χωρίς να γίνονται αντιληπτοί, όπως και οι υπερτασικοί ή διαβητικοί ασθενείς.
Μήπως θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε την φυλάκιση των περίπου 400 χρηστών, από πρόχειρους υπολογισμούς, στα Γρεβενά ή των 2500 στην περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας;
Μήπως κατ’ αναλογία, θα έπρεπε να φυλακίζουμε και τους διαβητικούς που τρώνε γλυκά ή τους καρδιοπαθείς που καπνίζουν για να τους θεραπεύσουμε και να τους προστατεύσουμε;
Στην απόγνωση των οικογενειών των χρηστών και τον απέραντο πόνο φαίνεται λογικό να προσθέσουμε, ένα ακόμη οδυνηρό και σκληρό μέτρο και όχι αποτελεσματικό, όπως τη φυλάκιση;
Λύνουμε το πρόβλημα με  δικαστική παρέμβαση ή στις φυλακές που θα πάνε είναι πιο πιθανό ότι θα γίνουν σκληροί χρήστες και θα τροφοδοτήσουν τον παράνομο και αθέμιτο πλουτισμό πανθομολογουμένων κυκλωμάτων;
Η παράνοια και η ηθικοπλαστική υποκρισία και ο «στρουθοκαμηλισμός», άς δώσουν τη θέση στην λογική και σε πραγματικές αξίες!
Δεδομένης της σοβαρής οικονομικής κρίσης και τις  περικοπές των δημόσιων δαπανών, σήμερα περισσότερο από ποτέ,  πρέπει να επικεντρωθούμε πως  μέσω της πρόληψης, της θεραπείας και της προστασίας των συνεπειών στην υγεία και όχι μέσω της δίωξης και της φυλάκισης θα βοηθήσουμε τους προβληματικούς, αδύναμους και ανήμπορους χρήστες..  Δεν πρέπει σήμερα να μην δούμε και να μην μετρήσουμε το κόστος, τα οφέλη και την χρησιμότητα οποιασδήποτε λύσης του προβλήματος (χορήγηση υποκατάστατων, ψυχοθεραπεία, στεγνά προγράμματα κ.ά).
Η αποποινικοποίηση της χρήσης κοστίζει μέχρι και πέντε φορές λιγότερο από το κόστος της ποινικοποίησης της πάθησης αυτών των ανθρώπων!
Αυτό μας λένε ευρωπαϊκές μελέτες!
Και καλύτερη κοινωνική πολιτική θα μπορούσαμε να κάνουμε με αυτές τις οικονομίες κλίμακας και περισσότερες ευαίσθητες  κοινωνικές ομάδες θα μπορούσαμε να συμπεριλάβουμε. Έχουμε όχι μόνο ηθικό χρέος αλλά και υποχρέωση να προχωρήσουμε χωρίς προκαταλήψεις και αγκυλώσεις του παρελθόντος σε σύγχρονες νομικές και θεραπευτικές παρεμβάσεις.
Μας το ζητούν απεγνωσμένα χιλιάδες οικογένειες και παγιδευμένοι νέοι και νέες!
Η Βουλή πρέπει να τολμήσει!

Δημήτρης Ψευτογκάς
Υπ. Βουλευτής ΠΑΣΟΚ 2007 και 2009
Υπ. Αντιπεριφερειάρχης, περιφερειακός Σύμβουλος</strong>

Υ.Γραφο:Προσοχή! Η αποποινικοποίηση της χρήσης δεν σημαίνει και ανοχή στην εμπορία!