Μαύρα σύννεφα έχουν κατακλύσει την ελληνική αγορά, τις τελευταίες μέρες με τις κακές ειδήσεις να ηχούν κυριολεκτικά σαν «μπουμπουνητά» πριν την καταιγίδα. Πτωχεύσεις, άρθρα 99 μέχρι και (δυστυχώς) μία αυτοκτονία, έχουν δημιουργήσει ένα εκρηκτικό κοκτέιλ ανησυχίας και ανασφάλειας για το ποιο θα είναι το επόμενο θύμα των επικίνδυνων καιρικών φαινομένων στην επιχειρηματική πραγματικότητα της χώρας.

Έτσι λοιπόν μετά τα πρόσφατα κανόνια του Μαρινόπουλου, της Jet oil, της Ένωσης Πεζών Κρήτης, αλλά και τα λιγότερο πρόσφατα αλλά κοντινά στη μνήμη μας, της Ηλεκτρονικής και του Ledra Marriott τα βλέμματα δεν γίνεται να μην στραφούν σε πολλές εταιρείες από όλους σχεδόν τους κλάδους οι οποίες είναι γνωστό ότι βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού.

Είναι γνωστό στους…παροικούντες την Ιερουσαλήμ, ότι δεκάδες μεγάλες και γνωστές επιχειρήσεις που ακόμα δραστηριοποιούνται στην ελληνική αγορά αποτελούν στην ουσία εταιρείες- σκελετούς που βρίσκονται στην εντατική και επιβιώνουν επειδή δεν τραβάει κάποιος την πρίζα από την παροχή οξυγόνου.

Μάλιστα η ιδιοκτησία πολλών από αυτές τις εταιρείες έχει ήδη περάσει στις πιστώτριες τράπεζες καθώς δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν την αναχρηματοδότηση τους και φυσικά ούτε να ανταπεξέλθουν στις όποιες υποχρεώσεις τους.

Κι αυτό γιατί είτε έχουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας, ή έχουν συσσωρευμένες ζημιές ετών, η έχουν στους ισολογισμούς τους δυσβάσταχτες υποχρεώσεις προς τράπεζες και προμηθευτές ή ακόμα έχουν αρνητικές καθαρές θέσεις πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή στην ουσία οι διοικήσεις των εταιρειών έχουν γίνει σε πολλές περιπτώσεις… υπάλληλοι των τραπεζών-δανειστών τους.

Αυτές οι εταιρείες ανήκουν σε κλάδους πολύ σημαντικούς της ελληνικής οικονομίας όπως είναι ο τουρισμός, η βιομηχανία, η υγεία, η ακτοπλοΐα, το εμπόριο, οι ασφάλειες, η τεχνολογία και τα τρόφιμα- ποτά.

Και δεν πρέπει να ξεχνάμε φυσικά ότι όλες αυτές οι εταιρείες που βρίσκονται σε τεντωμένο σκοινί έχουν, όπως και αυτές που πτώχευσαν, δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους που κινδυνεύουν με τη σειρά τους να μείνουν στο δρόμο.

Capital Controls και φορολογική καταιγίδα

Είναι βέβαιο ότι ένας από τους βασικούς λόγους της επιτάχυνσης των επιχειρηματικών «θανάτων» που παρατηρούνται στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα, δεν είναι άλλος από την επιβολή των capital control και του «στεγνώματος» από ρευστό που δημιουργήθηκε στην αγορά.

Και είναι λογικό οι εταιρείες που βρίσκονταν ένα βήμα από την πτώχευση και είχαν σοβαρά θέματα ρευστότητας να μην μπορέσουν να αντέξουν τους κεφαλαιακούς περιορισμούς στην αγορά και την μείωση της δυνατότητας συναλλαγών μεταξύ επιχειρήσεων- καταναλωτών αλλά και των προμηθευτών τους.

Μία άλλη πολύ σημαντική παράμετρος που δημιούργησε ασφυξία στην αγορά ήταν η επιβολή πολλαπλών φορολογικών επιβαρύνσεων στις επιχειρήσεις σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.

Μέτρα όπως η συνεχής αύξηση του ΦΠΑ, οι προκαταβολές φόρου στο 75% και από του χρόνου στο 100%, η μη εξαίρεση υψηλού ΦΠΑ από τα νησιά, το τέλος αλληλεγγύης, το rebate και claw back στις επιχειρήσεις της υγείας, ο ΕΝΦΙΑ, οι αυξήσεις στο ενεργειακό κόστος κλπ. έχουν γονατίσει πολλούς επιχειρηματίες που αντιμετώπιζαν ήδη προβλήματα.

Τέλος η γραφειοκρατία αλλά και η διαφθορά που ακόμα λυμαίνεται τις χρηματοδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ και άλλων κοινοτικών προγραμμάτων έχουν σαν αποτέλεσμα σημαντικά κονδύλια που θα μπορούσαν να δώσουν ανάσα σε χιλιάδες επιχειρήσεις είτε να χάνονται είτε να κατευθύνονται σε επιχειρήσεις «μαϊμούδες» αντί να βοηθούν την παραγωγική οικονομία.

Όλα τα προαναφερόμενα συντελούν ώστε στην αγορά να δημιουργείται η πεποίθηση ότι και το επόμενο «κανόνι», όπου να ’ναι θα σκάσει. Το μόνο που δεν γνωρίζουν είναι ο κλάδος στον οποίο θα δραστηριοποιείται. Θα είναι ο τουρισμός, η βιομηχανία, η υγεία, η ακτοπλοΐα, το εμπόριο, οι ασφάλειες, η τεχνολογία, τα τρόφιμα και τα ποτά; Ίδωμεν…

—————————————–

economy365