Είναι δυνατόν  αντικείμενα λατρείας, η οποί λατρεία είναι ζώσα και ενεργός, να μεταφερθούν σε Μουσεία;

Αν  στα μουσεία μεταφέρθηκαν λατρευτικά στοιχεία, θρησκειών που έπαψαν   να υπάρχουν προ δύο χιλιάδων ετών περίπου, μπορεί να ισχύει το ίδιο πράγμα σήμερα, γι΄ αυτά  που λατρεύονται από την Ορθοδοξία και μάλιστα στην χώρα μας, όπου η Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη, είναι επίσημη και κυρίαρχη  Θρησκεία;

Δηλαδή, μπορούμε, είναι λογικόν και πρέπον, να αναφέρουμε την εικόνα της παναγίας:

Της Τήνου, του Μ. Σπηλαίου, τη Μονή Κύκκου (Κύπρου), της Σουμελά, του Σπηλαίου Γρεβενών, ή τις λειψανοθήκες με τα τετιμημένα μαρτυρικά ιερά οστά των Αγίων μας, τα οποία βρίσκονται και λατρεύονται ολόκληρους αιώνες στους Ναούς και στα Μοναστήρια μας και να τοποθετήσουμε σ΄ ένα Μουσείο; (Προς θεού και με χρηματική τιμή εισιτηρίου;)

Ασφαλέστατα δεν έχουμε κανένα δικαίωμα, να υποτιμήσουμε τα άχραντα των αχράντων, να στερήσουμε απ΄ τις Ορθόδοξες ομάδες Χριστιανών, τη λατρεία στους φυσικούε χώρους λατρείας των.

Είμεθα με τον Χριστόν; ή είμεθα με τον σατανάν;

Τα νάματα της Ορθοδοξίας μας, δεν μας επιτρέπουν να γίνουμε «βαλλαντιοσκόποι, θεομπαίχτες πωλούντες τον Θεόν με το δράμι».

Η προστασία των αντικειμένων λατρείας, σε ΔΙΑΣΠΟΡΑ, με τα σημερινά μέσα εναέριας παρατηρήσεως, συναγερμών  κ.λ.π. εγγυώνται μεγάλη ασφάλεια, ενώ η ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ αυτών σε ένα χώρο μετ α σημερινά δεδομένα ολικών καταστάσεων, είτε από αντιπάλους, είτε απο πάσης φύσεως εχθρών της Ορθοδοξίας, ή και τυχαίων γεγονότων, σεισμών- βομβαρδισμών- πυρκαγιών κ.λ.π ενεργειών, αποτελούν μέγιστον κίνδυνον στιγμιαίας ολοκληρωτικής καταστροφής των.