Μετά από 6 χρόνια μνημονίων και 9 χρόνια  οικονομικής ύφεσης και κρίσης, “καταφέρνουμε” ακροθιγώς ως χώρα να τινάξουμε τις στάχτες από τα εν σειρά άναρθρα LEGO των Ζαππείων, τις πυριφλεγέθουσες μάζες των τοξοβολούντων “αγανακτισμένων” της πλατείας Συντάγματος  και τις παρεπιδημούσες κόκκινες γραμμές είτε στο θολό βλέμμα του Αντώνη είτε στους γιακάδες και στις μπουτονιέρες “κορτάκηδων” υπουργών και στα ασυστόλως ψευδόμενα ερπητικά χείλη του Αλέξη ότι την κρίση στην Ελλάδα δεν την έφερε το Μνημόνιο του ‘Τσολάκογλου”, του “Γερμανοτσολιά” και “Πινοσέτ” Παπανδρέου, ούτε οι δύο λέξεις του κομμένου και γκεμπελικά ραμμένου “λεφτά υπάρχουν” και !
Επαναλαμβάνω, “ακροθιγώς”!

Ένας λαός με την πλέον πεπαιδευμένη σύνθεση από την παλιγγενεσία βρίσκεται βουτηγμένος σε ένα τέλμα παραπληροφόρησης, ελαφρότητας,πολιτικής αγνωσίας και “αυτιστικής” ατομικής περιχαράκωσης που τον οδηγεί σε επαναλαμβανόμενα λάθη επιλογών με βαρύ τίμημα και πολλαπλάσιο κόστος…
Είναι καιρός να πούμε συνειδητά, με αυτογνωσία, θέληση, οργάνωση, σχέδιο και πανδημοκρατική συστράτευση και δράση 
“φτάνει πια, αυτός ο ολισθηρός και ατέρμων κατήφορος”!
Δεν μας αξίζει!
Εμείς κάναμε μια προσπάθεια το 2015 με το ΚΙΝΗΜΑ.
Δυστυχώς δεν ευοδώθηκε εκλογικά και δεν πετύχαμε τον στόχο μας που ήταν η είσοδος στη Βουλή.
Όμως υπάρχουμε, αγωνιζόμαστε, ξεπερνάμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας, ριζώνουμε…
Στόχος μας και πατριωτικό καθήκον η συνεισφορά  με ανοιχτή δημοκρατική δράση χωρίς προαπαιτούμενα θεσιθηρίας παρά μόνο αρχών και αξιών, η ανόρθωση και η κοινωνική απελευθέρωση του λαού, η ισχυροποίηση  η πρόοδος της χώρας και η έξοδος από την κρίση με ένα πανεθνικό σχέδιο εξόδου με το λιγότερο κόστος, χωρίς άλλες απώλειες και χαμένες ευκαιρίες…
Ελλάδα δεν είναι οι μάγοι των Ζαππείων και οι “αγανακτισμένοι”  της πλατείας Συντάγματος…
Η Ελλάδα έχει θέση και ρόλο
όχι μόνο με την ιστορία και τον πολιτισμό της
Η Ελλάδα έχει μέλλον στην Ευρώπη και στον κόσμο
με τη δύναμη και τον πλούτο, των ανθρώπων της και των τεράστιων και ανεκμετάλλευτων συγκριτικών πλεονεκτημάτων της!
 Το διήμερο στη Θεσσαλονίκη και στην Κεντρική Μακεδονία έδειξε ότι η δικαίωση έρχεται αλλά δεν αρκεί.
 Έρχεται ως ιστορική μνήμη, ως αλήθεια, ως μάθημα, ως παρακαταθήκη.
 Άλλωστε ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου δεν στέκεται εκεί.Δεν κρατάει “κακίες”…
Αγωνίζεται στην εμπροσθοφυλακή όπως πάντα με διάθεση προσφοράς, πατριωτικά, ενωτικά και όχι διχαστικά .
Εκεί τον θέλουμε!
Γιατί εκεί χρειάζεται, γιατί εκεί προσφέρει περισσότερο,
Ζήτησε συνεργασία όταν ήταν παντοδύναμος και μονοκομματικός-ο τελευταίος- πρωθυπουργός με 44%!
Όταν το καράβι μισοβυθισμένο πήγαινε στα βράχια…
Ανέλαβε το κόστος της σωτηρίας, λιθοβολήθηκε, λοιδορήθηκε όχι μόνο από τους αντιπάλους από το εξωτερικό αλλά και από το ίδιο το κόμμα του…Ανετράπη όταν πιάναμε λιμάνι από τους ήρωες της ευκολίας και ξαναγυρίσαμε στις φουρτούνες….
Περνούμε τώρα από ένα στάδιο απομόνωσης, ενδοσκόπησης και εσωστρέφειας σε μια άλλη φάση δημιουργίας, σύνθεσης, θέσεων και προτάσεων με τις νέες συνθήκες.
Ενότητα και ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου της σοσιαλδημοκρατίας και της μεταρρύθμισης, προτάσεις δημιουργίας ενός σύγχρονου δημοκρατικού, αποκεντρωμένου, επιτελικού , αποτελεσματικού και αποδοτικού κράτους δικαίου και αλληλεγγύης, προτάσεις εξόδου από την κρίση με αξιοποίηση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων, ανθρώπινου δυναμικού, σύγχρονης τεχνολογίας, παραγωγή ποιοτικών προϊόντων υψηλής εξειδίκευσης, καθαρές μορφές ενέργειας, αξιοποίηση του πολιτισμού ως ναυαρχίδα ανάπτυξης, ειρηνικής συνύπαρξης και προόδου.
Συνεργασία όλων των πατριωτικών δυνάμεων για αποτίναξη του εκατονταετούς ζυγού των δανειστών και των μνημονίων, επαναφορά της χαμένης ελπίδας από τα λαθραία μονοπάτια της απάτης και αυταπάτης….
Το Κίνημα μπορεί να αλλάξει , να ενώσει να ανατρέψει…
Ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει και μπορεί…
Όσοι ονειρεύονται ελληνική σοσιαλδημοκρατία και μεταρρυθμιστικό κέντρο χωρίς Παπανδρέου “πλανώνται πλάνην οικτράν”!