Περισσότερο φως στην υπόθεση του θανάτου του 5χρονου Στάθη στην Κοζάνη από τα δύο ροτβάιλερ, έδωσε ο δικηγόρος της μητέρας του παιδιού, κ.Βρίκος ο οποίος μίλησε στα τοπικά Μέσα Ενημέρωσης. Ο κ. Βρίκος, αφού προχτές έδωσε απαντήσεις σχετικά με τα όσα έχουν λεχθεί περί παραμέλησης του παιδιού, αναλύει για μια ακόμη φορά το συγκεκριμένο θέμα ισχυριζόμενος πως ο φερόμενος ως πατέρας του παιδιού, δεν είναι στην πραγματικότητα πατέρας του.

«Το παιδί δεν είχε καμιά εξοικείωση με τα σκυλιά .Αυτό το παιδί επισκέπτεται για δεύτερη φορά τον χώρο και βρίσκει μπροστά του οκτώ σκυλιά να γαβγίζουν μαινόμενα. Αποκλείεται να πλησίαζε τα σκυλιά , να τα χαϊδέψει», λέει ο κ. Βρίκος. Στη συνέχεια ανέφερε ότι μετά από εξέταση του ιατροδικαστή βρέθηκαν δαγκώματα στην πλάτη και στα χέρια της μητέρας, η οποία δέχτηκε κι εκείνη επίθεση από τα σκυλιά όταν προσπάθησε να τα απομακρύνει από το παιδί.

Ακολούθως ο Ζήσης Βρίκος σχολιάζει το περιβάλλον στο οποίο γεννήθηκε και μεγάλωσε ο 5χρονος Στάθης ρίχνοντας φως στην υπόθεση του πατέρα. «Το 2010 ήρθε και γέννησε το Στάθη. Από το 2014 αναγκάστηκαν να φύγουν από το σπίτι, διότι είχαν πολύ κακή αντιμετώπιση», ανέφερε, λέγοντας ότι «υπήρχαν πολύ σοβαρά ζητήματα για να φύγει από το σπίτι». «Από το 2014 η επικοινωνία των συγγενών ήταν απειροελάχιστη. Δικαστήρια για διατροφή, επιμέλεια δεν υπήρχαν. Ο σύζυγος δε δούλευε, η μητέρα τον συντηρούσε». Συνέχισε εμφατικά λέγοντας ότι πρέπει «να καταστεί απόλυτα σαφές ότι ο Στάθης δεν ήταν γιος του συγκεκριμένου ανθρώπου, κάτι που το γνώριζαν οι φερόμενοι παππούδες και οι γιαγιάδες». «Μέχρι το 2014 είχαν σχέσεις, από το 2014 είχαν απομακρυνθεί».

«Μάλιστα η επιθυμία να φύγουν δεν ήταν της μητέρας, η αποξένωση από το περιβάλλον του πατέρα αλλά των ίδιων. Υπάρχει μια αγωγή από τον ίδιο τον πατέρα, που αφορά την αναγνώριση ότι δεν είναι ο πατέρας ο φερόμενος ως πατέρας. Δηλαδή ο ίδιος ο πατέρας έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες για να αναγνωριστεί με απόφαση δικαστηρίου και να προσβληθεί η πατρότητα και να αναγνωριστεί ότι δεν είναι πατέρας. Το να ζητάς από ένα παιδί να πάψει να φέρει το όνομά σου και να πεις ότι δεν είναι γνήσιο τέκνο, όπως δεν ήταν και το ομολογούμε όλοι δεν είναι πράξη αγάπης. Όταν προσβάλλεις την πατρότητα δε βγαίνεις μετά το θάνατό του και θυμάσαι τις καλές σχέσεις… Για αυτό καλύτερα όλοι να σιγήσουμε. Διότι το μνημόσυνο του παιδιού το έκαναν οι παππούδες που δεν ήταν οι παππούδες. Δε μπορεί να κάνεις από τη μια δικαστήρια για την προσβολή της πατρότητας και από την άλλη να κάνεις μνημόσυνα. Αυτά είναι ανακόλουθα. Στο τέλος του 2015, αρχές 2016 κατατίθεται προσβολή της πατρότητας και ξαφνικά θυμόμαστε ότι το παιδί το αγαπάμε».