Επιτρέψτε μου, κύριε Πρόεδρε, να ενημερώσω τους αγαπητούς συναδέλφους της αντιπολίτευσης, πως το σύστημα τηλεοπτικής μετάδοσης, χρησιμοποιεί ασύρματες κάμερες, και επομένως χρειάζεται κάποιος χρόνος για να κάνει πλάνο σ’ αυτόν που μιλάει, Ας μη προσπαθούν να εκμεταλευτούν το μέσο[επικοινωνιακά], δεν βοηθάει.

ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Εμείς δεν έχουμε σκηνοθετικές εμπειρίες.

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΜΟΥΜΟΥΛΙΔΗΣ: Σας το λέω για το μέλλον, γιατί μάλλον θα σας βοηθήσει. Καταρχήν, θέλω κι εγώ να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου και την καταδίκη , για τις τρομοκρατικές επιθέσεις στις Βρυξέλλες και θέλω να εκφράσω μια ευχή: Αυτή η Ευρώπη, τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων, πολιτικά και οικονομικά, να πάψουν να συμπεριφέρονται ως αθάνατα. Σήμερα, μετά τα δύο τρομοκρατικά χτυπήματα στις Βρυξέλλες, αντί από την Ευρώπη – αυτή τη σπουδαία «ένωση» συντεχνιών και συμφερόντων, ν’ ακολουθήσουν κινήσεις αλληλεγγύης, βλέπουμε οι Ολλανδοί να κλείνουν τα σύνορά τους με το Βέλγιο.

Επομένως, αν η Ευρώπη συνεχίσει έτσι, με μαθηματική ακρίβεια επιστρέφει στη μεσαιωνική της δομή και αυτό είναι μια απάντηση σε όσους είναι  a priori υπερασπιστές αυτού του κατασκευάσματος. Διότι από τη μία υπάρχει ο πόνος των ανθρώπων, υπάρχει ο θάνατος, η τρομοκρατία, από την άλλη όμως υπάρχει και το «δημιούργημα».  Το δημιούργημα λοιπόν θα πρέπει αντί να δημιουργεί αντανακλαστικά φόβου, να δημιουργεί αντανακλαστικά αλληλεγγύης. Για αυτήν την Ευρώπη μπορούμε να συζητάμε.

Κύριε Πρόεδρε σε ό,τι αφορά το κείμενό σας, είναι προφανές πως κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει με το περιεχόμενο. Έχετε καλύψει σχεδόν όλο το πλαίσιο του διαλόγου που προηγήθηκε, άλλωστε το κείμενο δηλώνει με σαφήνεια ότι θα ακολουθήσει και ο αναλυτικός διάλογος και περιμένουμε όλοι με ενδιαφέρον. Για εμάς ο διάλογος δεν είναι προσχηματικός. Κύριε Χαρακόπουλε έχω εκφράσει και θα συνεχίσω να εκφράζομαι με σεβασμό στο πρόσωπό σας. Ο διάλογος δεν είναι προσχηματικός.  Προφανώς οι τόνοι μπορεί να ανεβαίνουν, μπορεί να γίνεται μια αντιπαράθεση για πολλούς λόγους ή ξεσπάσματα. Χρησιμοποιήσατε τον όρο του οράματος, αμφισβητήσατε  την ύπαρξη οράματος από την κυβέρνηση.

ΜΑΞΙΜΟΣ ΧΑΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ: Είπα ρεαλιστικού οράματος.

ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΜΟΥΜΟΥΛΙΔΗΣ: Ναι,δεν θα διαφωνήσουμε [στην διατύπωση]. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα διαφωνούσα προκειμένου να πετύχουμε κάτι κοινό. Το όραμα όμως χρειάζεται και μία υπέρβαση. Η υπέρβαση χρειάζεται προτάσεις που θα αναλυθούν, προτάσεις πάνω στις οποίες μπορούμε να αντιπαρατεθούμε δημιουργικά, προτάσεις τις οποίες οφείλουμε να συνθέσουμε, προκειμένου να πετύχουμε ένα στόχο. Άλλωστε η πολιτική οφείλει να κατάγεται από το μέλλον και όχι μόνο από το παρελθόν, αν θέλουμε να μιλάμε για κάτι σύγχρονο, για μια σύγχρονη αντίληψη πολιτικής.

Συνεχίζω να βλέπω το διάλογο όχι προσχηματικό, αλλά ουσιαστικό. Σε ό,τι με αφορά αλλά και το σύνολο των παρευρισκομένων θα συνεχίσουμε να συνυπάρχουμε παρά τις εντάσεις με ευγένεια σε αυτόν τον διάλογο που έχει ανάγκη το μέλλον της ελληνικής πραγματικότητας και όχι ο καθένας από εμάς ξεχωριστά.

Το δεύτερο ζήτημα που θέλω να αναφερθώ είναι ότι προφανώς θα χρειαστεί πάρα πολύς χρόνος, [για την ολοκλήρωση του διαλόγου] ,ωστόσο αυτό που πρέπει να διασφαλίζεται είναι ότι δίπλα στις πολιτικές επιλογές, δίπλα στο σχεδιασμό θα πρέπει να υπάρχει  επιστημονική τεκμηρίωση κάθε επιλογής που θα γίνεται, έτσι ώστε, όπως περιγράφεται στο κείμενο, αυτό που θα προκύψει να είναι βιώσιμο και τεκμηριωμένο, διότι το όραμα κυρία Μεγαλοοικονόμου δε μπορούν να το δημιουργήσουν- ιστορικά τουλάχιστον- οι τεχνοκράτες, το όραμα υπάρχει, κατατίθεται και οι τεχνοκράτες ενδεχομένως μπορούν να το διαχειριστούν με μεγαλύτερη επάρκεια απ’ ό,τι εμείς.

Ωστόσο αφού μιλάμε για εκπαίδευση , επισημαίνω κάτι που νομίζω ότι δεν φαίνεται  πολύ στο κείμενο που έχουμε στα χέρια μας, Είναι η διασφάλιση της επάρκειας των διδασκόντων. Οφείλουμε να προβλέψουμε  μια βελτιωμένη εκδοχή παιδαγωγών, διδασκόντων και αυτό  θα πρέπει να είναι επίσης σημείο  συζήτησης  σε αυτόν τον μεταρρυθμιστικό διάλογο. Πιστεύω ότι πρέπει να τολμάμε. Συμφωνώ με τον κ. Σεβαστάκη που λέει ότι πρέπει να τολμήσουμε, πρέπει να προχωρήσουμε σε πιο δυναμικές τομές. Μια τομή αυτού του συστήματος που συζητάμε είναι να συμφωνήσουμε όλοι ότι αυτονόητο είναι να μην επιτρέπεται στο μέλλον -ή και να επανέλθουν-  εκπαιδευτικοί να υπηρετούν το πολιτικό προσωπικό της χώρας.  Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Δεν μπορεί από τα νοσοκομεία να μεταθέτεις γιατρούς ή από τα σχολεία εκπαιδευτικούς στα γραφεία πολιτικών ή στην κεντρική κυβέρνηση. Είναι κάτι που οφείλουμε να το τολμήσουμε και να το συμφωνήσουμε όλοι μαζί.

Ακόμη, από  μια ουσιαστική μεταρρύθμιση στο σημερινό εκπαιδευτικό χάρτη της Ελλάδας, δεν μπορεί να απουσιάζει και το χωροταξικό. Φαντάζομαι ότι όταν ολοκληρωθεί ένας σχεδιασμός στο άμεσο μέλλον θα πρέπει να συζητηθεί και το χωροταξικό διότι ελπίζω κανείς δε θα διαφωνήσει ότι υπάρχει μια άναρχη διασπορά ιδρυμάτων με ανεπαρκή τα κτίρια και σχολές υποστελεχωμένες που δεν παράγουν ούτε σκιά.

Κλείνοντας, τομίζω ότι αυτός ο διάλογος είναι όχι μόνο χρήσιμος και απαραίτητος αλλά θα πρέπει να γίνει συστηματικός. Περιμένουμε το επόμενο στάδιο αυτού του διαλόγου με την κατάθεση εξειδικευμένων προτάσεων , ώστε να γίνει κτήμα ολοένα περισσότερων εξ’ ημών και να προκύψει ένα τελικό σχέδιο το οποίο θα είναι υπόθεση πολλών κυβερνήσεων. Να προσθέσω και κάτι ακόμα, Κύριε Πρόεδρε απευθύνομαι σε εσάς, ως Πρόεδρο της Επιτροπής, πρέπει άμεσα να ξεκινήσει και ο διάλογος για ένα εθνικό σχέδιο για τον πολιτισμό. Υστερούμε και εκεί ως χώρα και κανείς εδώ μέσα δεν πιστεύω ότι αμφιβάλει ότι ο πολιτισμός είναι το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας. Πλεονέκτημα  παράλληλο με τον ήλιο και τη θάλασσα.

Σας ευχαριστώ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Θέμη Μουμουλίδη

Βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Π.Ε.Κοζάνης