Α΄ Mια πρόσφατη απόπειρα αυτοκτονίας κάποιας κοπέλας στην περιφέρειά μας στάθηκε αφορμή να γράψουμε και να προτάξοουμε τους προβληματισμούς μας γύρω από τα προβλήματα των νέων.
Κι είναι πολλά τα προβλήματα τους, όχι μόνο στο χώρο της πατρίδας μας, αλλά και εκτός των συνόρων της.
Τα διαπιστώνει κανείς έντονα στην οικογένεια, στην Εκπαίδευση, στα περιστατικά της Δικαιοσύνης και της Ιατρικής, στις εμπειρίες της Ψυχολογίας.
Τα αποτελέσματα — άλλοτε τα ίδια και αιτίες — τα πληροφορούμαστε από την τοπική ειδησεογραφία και την ευρύτερη.

Τα σωφρονιστικά ιδρύματα, απ΄όσα καταθέτουν τα δικαστικά δρώμενα, τροφοδοτούνται διαρκώς και ανυψωτικά από ανήλικους.
Οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι όλο και πιο πολύ γίνονται απαραίτητοι για την εσωτερική ισορροπία των παιδιών μας.
Αλλά και εμάς των μεγάλων.
Οι αυτοκτονίες σε τρομερά ανησυχητικό βαθμό.

Γιατί όμως όλα αυτά;
Γιατί πριν καν ονειρευτούν τη ζωή, την έχουν απορρίψει;
Γιατί τόσο άδειες οι καρδιές των ανθρώπων, τη στιγμή που ετοιμαζόμαστε να μετοικήσουμε στο διάστημα;
Πού μείναμε πίσω;
Γιατί οι γονείς με τα παιδιά είναι τόσο ψυχικά αποξενωμένοι μεταξύ τους;
Αλλά και οι άνθρωποι γενικά γιατί υψώσαμε τόσα τείχη γύρω μας, ώστε να νιώθουμε μόνοι; πολύ μόνοι κι ας είμαστε ανάμεσα σε πολλούς;
Γιατί κάναμε το κακό αρετή;
Το ψέμα καπατσοσύνη και την αλήθεια αδυναμία;

Σίγουρα γιατί εκτοπίσαμε απ΄τη ζωή μας Αυτόν που είναι αυτή η ίδια η Αλήθεια.
Η πηγή της αληθινής ζωής και των αιώνιων αξιών.
Κι όπως δε μπορούν να υπάρξουν οι ακτίνες του ήλιου χωρίς τον ήλιο, έτσι καταντούν χλωμές και άτονες και οι αξίες της ζωής χωρίς Αυτόν που είναι το Φως του κόσμου.
Που είναι ο απαράμιλλος Καθηγητής των αιώνων.
Ο Δημιουργός και Νομοθέτης, που θέσπισε τους φυσικούς νόμους για την ομαλή λειτουργία του σύμπαντος και τους ηθικούς για την ομαλότητα των σχέσεων των ανθρώπων.
”Ου κλέψεις”. ”ου ψευδομαρτυρήσεις”, ”ου φονεύσεις”, ”ου…”, ”ου…”.
Η γιατί Τον καταχωνιάσαμε σε μια άκρη της ψυχής μας, Αυτόν που είναι
Ο μεγάλος και ριζοσπαστικός αναμορφωτής της οικουμένης.
Ο αναντίρρητος διαχρονικός αντιρατσιστής.
Αυτός που χώρισε την ιστορία του κόσμου σε π.Χ και μ.Χ εποχή.
Αυτός που άνοιξε την αγκαλιά Του πάνω στο Σταυρό για όλους τους ανθρώπους και υπέγραψε με το αίμα Του αυτή Του την αγάπη.
Που κατατρόπωσε το διάβολο και ξαναάνοιξε με τη Σταύρωση και την Ανάστασή Του το σφραγισμένο Παράδεισο και μας έκανε μετόχους της απόλυτης και αιώνιας ευτυχίας μαζί Του.
Αυτός που μένει για πάντα ο μοναδικά σοφός παιδαγωγός μας.
Κι όσο αφορά τους νέους μας, Αυτός που δυστυχώς είναι για το μεγαλύτερο ποσοστό τους ο μεγάλος γνωστός και συνάμα ο μεγάλος Άγνωστος.
Να το σοβαρότερο πρόβλημα της νέας γενιάς και του πλανήτη μας, απ΄όπου απορρέουν όλα τα άλλα.

Η ζωή όμως χωρίς πίστη σ΄Αυτόν έχει περιορισμένους ορίζοντες.
Και η νέα γενιά νομίζω πως έχει σήμερα περιορισμένους τους ορίζοντές της.
Είναι καθηλωμένη μόνο στα ενδιαφέροντα της γης, η οποία δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ”κοιλάδα του κλαυθμώνος” και των δακρύων.
Του πόνου και της αγωνίας.
Της ψυχικής κόπωσης και της ταλαιπωρίας.

Όποιος ευτύχησε να Τον αναζητήσει και να Τον συναντήσει στη ζωή του, βρίσκει τη δύναμη να υψώνεται πάνω από τις μικρότητες και τις σχετικότητες της γης.
Έχει ανατάσεις μοναδικές.
Μπαίνει στη σφαίρα του ουρανού και των μυστηρίων της πνευματικής ζωής.
Αποκτά και κάνει την ελπίδα βίωμά του και κατάσταση.

Σήμερα τα παιδιά μας, όπως διαπιστώνεται, δεν έχουν ελπίδα ή, αν έχουν, είναι εύθραυστη.
Είναι ανερμάτιστα.
Να το δεύτερο πρόβλημά τους.
Δεν ξέρουν καν ποιος είναι ο προορισμός τους στη γη.
Η οικογένεια, η αποχριστιανοποιημένη παιδεία μας, οι φιλίες, τα στέκια τους, ξέχασαν να τους πουν ότι υπάρχει ο Θεός που τους κρατάει την ελπίδα.
Που μπορεί να τους δώσει οραματισμούς και περιεχόμενο στη ζωή.
Που μπορεί στο τραυματισμένο ψυχικά παιδί να επουλώσει ή και να προλάβει τις πληγές.
Στο ναρκομανή νέο να δώσει το χαμένο παράδεισο που αναζητάει.
Στο νέο που καταφεύγει στο ποτό. για να λησμονήσει το πρόβλημά του, να δώσει λύση.
Στο νεαρό που ψάχνει συναισθηματική πληρότητα στις φιλίες και καταλήγει πολλές φορές να του βρωμίζουν την ψυχή και τη ζωή με ακατονόμαστες ηδονές, να του προσφέρει τη δική Του τρυφερότητα.
Ξέχασαν να του μιλήσουν γι΄Αυτόν που δίνει στον αμαρτωλό την ειρήνη και την άφεση, όταν μετανοημένος του ζητήσει τη συγγνώμη Του.
Γι΄Αυτόν που σ΄όποιον ζητάει διψασμένα την ηδονή, του κατακλύζει την ψυχή με δικές Του, αλλά και με ανθρώπινες θεμιτές ηδονές.
Κι εδώ ας σημειώσουμε ότι όσον αφορά το γενετήσιο ένστικτο, το σεξ, το θέλημα του Θεού και η Εκκλησία απαιτούν από το χριστιανό νέο αυτοκυριαρχία και εγκράτεια μέχρι το γάμο.
Μια τέτοια παρότρυνση δε σημαίνει καταπίεση του ενστίκτου, γιατί έτσι θα έχει συνέπειες στην υγεία του νέου, με εκρήξεις και νευρώσεις.
Η βαθιά και αληθινή σύνδεση με το Χριστό και την Εκκλησία δημιουργεί στην ψυχή με τη χάρη Του υπέρλογα βιώματα, που κάνουν τον άνθρωπο δυνατό να τιθασεύσει τη σάρκα.

Διαπίστωση επομένως σημαντική: έχουμε τα μηδενικά μ΄ό,τι πετύχαμε οι άνθρωποι μέχρι τώρα.
Μας λείπει η μονάδα, για να αποκτήσουμε στη ζωή το 1 ή τα 100 εκατομμύρια.
Κι αυτή η μονάδα είναι ο Χριστός, που καταξιώνει όλα τα άλλα στη ζωή μας.
Ας Τον αναζητήσουμε και ας Τον προσθέσουμε στη ζωή των παιδιών μας.
Για να ξέρουν γιατί ζουν και πώς να ζουν.
Και για να μπορούν να χαίρονται και να ελπίζουν.
Αμήν
( Από την Ημερίδα για τους Νέους)
———————————————————————-
Β΄ Με αφορμή πάλι την επικαιρότητα προβληματιζόμαστε κι αναρωτιόμαστε, γιατί αυτοί που μας κυβερνούν — εντός και εκτός της χώρας μας — δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους;
Και γενικά οι κατέχοντες εξουσία σ΄όλους σχεδόν τους λαούς και κάθε εποχής, γιατί αποτυχαίνουν στη συνεργασία τους;
Γιατί άλλοι κόβουν ράβουν κι άλλοι γκρινιάζουν διαρκώς;
Γιατί οι επαναστάσεις και τα αίματα;
Οι διχασμοί και οι διχόνοιες;

Μάλλον γιατί άλλοι, ανελέητοι όντες προς τους αδύνατους, πιστεύουν μόνο στο δίκιο των δυνατών.
Άλλοι γιατί βλέπουν μονόπλευρα το δίκιο, μόνο από το μέρος των καταφρονεμένων και με μια άρρωστη προσκόλληση σ΄αυτούς.
Άλλοι γιατί τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η αξιοπρέπειά τους και να έχει ισχύ ο λόγος τους.
Άλλοι γιατί γαλουχήθηκαν με διάφορες ιδεολογίες και φιλοσοφίες και τις υπερασπίζονται με τυφλό φανατισμό.
Άλλοι από πείσμα για τους αντιφρονούντες κι από υστερόβουλο ανταγωνισμό.
Άλλοι επειδή δεν έχουν το σθένος να παραδεχτούν την ήττα τους.
Κι άλλοι γιατί ορκίζονται πίστη μέχρις αίματος σ΄αυτά που διακήρυξαν και τα υπερασπίζονται άκριτα πολλές φορές.

Σίγουρα βέβαια και γιατί λείπει από τα νομοσχέδια και τις νομοθεσίες τους το καταστατικό της εν Θεώ ζωής, που είναι η επί του όρους ομιλία του Κυρίου μας.

Όπως και να έχει όμως, φαίνεται η με συνέπεια μέχρι σήμερα αγωνιστικότητα της ελληνικής κυβέρνησής.
Έδωσε μια άνιση μάχη.
Και πέτυχε να προβληματίσει και όλη την υφήλιο και τους δανειστές μας.
Και νομίζουμε κέρδισε τη συμπάθεια όλων μας.

Ως εδώ όμως.
Πιστεύουμε ότι επιβάλλεται από δω και πέρα να κάνει κάθε προσπάθεια να μη βγούμε από την Ευρωζώνη.
Γιατί αυτό που αποκομίσαμε από τα μέχρι τώρα λεχθέντα των Ευρωπαίων εταίρων είναι ότι κι αυτοί έδειξαν συγκατάβαση ή και ότι έχουν αυτή τη διάθεση.

Μας εγγυώνται ωστόσο ότι μ΄όσα αυτοί μας προγραμματίζουν δεν θα υπάρχουν πεινασμένοι και άστεγοι στη χώρα μας;
Και κατά συνέπεια ότι θα λείψουν οι αυτοκτονίες;
Αυτό το φασόλι το έφερε στην πατρίδα μας ο συγχρωτισμός με τους Ευρωπαίους και τα ΔΝΤ.

Αυτά είναι τα θεμελιώδη που θέλουμε να μας εξασφαλίσουν.
Ας είμαστε κι ολιγαρκείς με τις παρούσες συνθήκες.
Ούτε ν΄αποφύγουμε την κηδεμονία τους θέλουμε.
Και να το θέλαμε δε το μπορούμε.
Αλλά και δεν το θέλουμε.
Μας αρέσει η μεγάλη Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Μόνο να μη μας καταντάει σκλάβους αντί για ισότιμα μέλη της.

Αυτά κ.Πρωθυπουργέ θα μας τα εξασφαλίσει το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος;

Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός