«Η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης έχει επιτείνει ακόμα περισσότερο την τοξικομανία ως κοινωνικό φαινόμενο. Οι χρήστες είναι πιο επιβαρυμένοι, νέα, φθηνά και με άμεση επίδραση στο χρήστη ναρκωτικά κυκλοφορούν στις πιάτσες, ενώ πάνω από 7 στους 10 χρήστες κάνουν παράλληλα πάνω από 3 ουσίες. Τμήματα του λαού και της νεολαίας, που σήμερα περιθωριοποιούνται και πειραματίζονται με τις ουσίες, διαμορφώνουν ένα στρώμα με αυξητικές τάσεις στην τοξικοεξάρτηση τα επόμενα χρόνια.
Σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, που τα αντιλαϊκά μέτρα στερούν βασικές ανάγκες του λαού, μόνο τυχαίο δεν είναι που ο ΣΥΡΙΖΑ και από κοντά ΜΚΟ, ξένες εταιρείες πώλησης ναρκωτικών (που πήραν μέρος κιόλας στα διάφορα φεστιβάλ ναρκωκουλτούρας ως χορηγοί) και επιχειρηματίες με “φιλανθρωπικό έργο” αγωνιούν για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών. Πρωτοστατούν στη νομιμοποίηση της κάνναβης, γιατί θέλουν τη νεολαία στο περιθώριο, στη φυγή από την πάλη για να αλλάξει τη ζωή της και από πίσω ορέγονται την κερδοφορία για το κεφάλαιο και ψίχουλα από φόρους για το καπιταλιστικό κράτος. Νομιμοποίηση και καταστολή είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, γιατί αφήνουν στο απυρόβλητο τις κοινωνικές αιτίες που γεννούν και αναπαράγουν την τοξικομανία.
Η κοινωνική ανοχή στη χρήση ουσιών, που καλλιεργούν οι παραπάνω δυνάμεις, έχει τριπλασιάσει τη χρήση τους στους μαθητές, έχει μειώσει την ηλικία πειραματισμού και εξάρτησης, έχει εξισώσει τη χρήση και στα δύο φύλα στις μικρές ηλικίες. Η ανοχή στην κάνναβη έχει σαν αποτέλεσμα σήμερα ο ένας στους τρεις που βρίσκεται σε θεραπευτικό πρόγραμμα να είναι για απεξάρτηση από κάνναβη, να διαμορφώνονται νέα πρότυπα χρήσης, όπως ο “χρήστης του Σαββατοκύριακου”, που ο νέος άνθρωπος συνδυάζει τη χρήση ουσιών με τη διασκέδαση. Κανένας συμβιβασμός με όλα τα ναρκωτικά και την κουλτούρα που τα συνοδεύει. Καθαρή ζωή σημαίνει καθαρή σκέψη και συνειδητή δράση για τη ζωή που μας ανήκει.
Στην αύξηση της χρήσης ναρκωτικών στη χώρα μας λύση δεν είναι η στρατηγική της ΕΕ και οι συνεχιζόμενες ίδιες κυβερνητικές πολιτικές που στοχεύουν στη “μείωση της βλάβης” με τη γενίκευση των προγραμμάτων με υποκατάστατα ηρωίνης. Τα κοινωνικά φαινόμενα, όπως και η τοξικομανία, αντιμετωπίζονται μόνο αν χτυπηθούν στη ρίζα τους.
Κάθε χρήστης έχει το δικαίωμα να αλλάξει τη ζωή του και το κράτος έχει την υποχρέωση δημόσια και δωρεάν να στηρίξει τον ίδιο και την οικογένειά του σε όλη τη διαδικασία της θεραπείας του. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να στηριχτούν θεσμικά, οικονομικά και με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού οι δομές “στεγνών προγραμμάτων” (ΚΕΘΕΑ, 18 ΑΝΩ, ΑΡΓΩ – ΨΝΘ). Κρατική χρηματοδότηση και προσλήψεις επιστημονικού προσωπικού απαιτούνται σήμερα και στα Κέντρα Πρόληψης, ώστε να επιτελείται ουσιαστικά η πολιτική της πρωτογενούς πρόληψης. Σήμερα το 50% των προβληματικών χρηστών βρίσκεται στην Αττική και ολόκληρη η Περιφέρεια Πειραιά δεν έχει καν Κέντρο Πρόληψης, ενώ τα προγράμματα πρόληψης δεν ξεπερνούν το 5% του συνόλου των μαθητών της χώρας.
Το ΚΚΕ πρωτοστατεί και παλεύει για να δυναμώνει το αντιναρκωτικό κίνημα, ένα κίνημα δεμένο με την πάλη του εργατικού λαϊκού κινήματος. Αγωνίζεται για μια αντιναρκωτική πολιτική ενταγμένη σε έναν Πανελλαδικό Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Πρόληψης – Θεραπείας – Κοινωνικής Επανένταξης, ενταγμένο στο υπουργείο Υγείας, επαρκώς χρηματοδοτούμενο από τον Κρατικό Προϋπολογισμό και με τόσες δομές όσες έχει ανάγκη η χώρα, χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών και ΜΚΟ.
Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ η πάλη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά είναι μέτωπο πρώτης γραμμής και συνδέεται με την πάλη για ριζική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας».