Μέχρι τώρα, έχουνε υπογράψει δύο μνημόνια. Το ένα χειρότερο από το άλλο..

Το δεύτερο μνημόνιο, το υπογράψανε γιατί ο Σαμαράς, ως αξιωματική αντιπολίτευση, έκανε το ζόρικο. Δε συναινούσε με τίποτε στην πολιτική του Παπανδρέου. Προφανώς θεωρούσε ότι τα μέτρα ήταν σκληρά για το λαό, επειδή τα έπαιρνε ο ΓΑΠ.

Αφού ταλαιπώρησε τη χώρα (χειρότερα από ότι κατηγορεί σήμερα τον Τσίπρα), ανέλαβε με τις εκλογές που επέβαλε το 2012 – και μάλιστα διπλές – το τιμόνι της χώρας, υποσχόμενος άλλη πολιτική. Να θυμηθούμε μόνο ότι με αφορμή την εμμονή του κόντεψε(;) να καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα της χώρας με την εκροή 15 δις € περίπου.

Ανέλαβε την κυβέρνηση δηλώνοντας αντίθετος στην υφεσιακή πολιτική. Εφάρμοσε όμως, ακόμη σκληρότερη υφεσιακή πολιτική. Μια πολιτική που πάγωσε την οικονομία και έφερε το λαό σε αδιέξοδο. Κάθε μήνα 1,5 δις € υποχρεώσεις πολιτών προς το δημόσιο μένουν απλήρωτες, αγγίζοντας σήμερα το ½ του ΑΕΠ συσσωρευμένων υποχρεώσεων. Αντίστοιχα αυξάνονται και οι οφειλές προς τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια κοντεύουν το 50%.

Τι σημαίνει λοιπόν για τους πολίτες, το «Σταύρος Δήμας» στην τρίτη ψηφοφορία, που καλεί ο κ. Σαμαράς τους βουλευτές άλλων κομμάτων να δώσουν στο όνομα της ασφάλειας και της σταθερότητας της χώρας;

Α. από τα δύο μνημόνια που έχουνε υπογράψει, απομένει ακόμη πληθώρα εκκρεμοτήτων (δείτε την πρόσφατη ανάρτηση της μετάφρασης στο Υπουργείο Οικονομικών για το τι απομένει ακόμη). Ι) Εκκρεμότητες που διστάζουν να φέρουν στη Βουλή γιατί φοβούνται τις αντιδράσεις των πολιτών αλλά και των βουλευτών των κομμάτων τους. Γνωρίζουν καλά, πως εδώ που φθάσαμε, μια σταγόνα αρκεί για να ξεχειλίσει το ποτήρι. ΙΙ) Υπάρχουν ακόμη μέτρα, που ενώ έχουν περάσει από τη Βουλή, δεν προχωρά η υλοποίησή τους. Γνωρίζουν τις συνέπειες που θα προκύψουν και κοροϊδεύουν το λαό. ΙΙΙ) Υπάρχουν επίσης μέτρα που η εφαρμογή τους προχωρά σε πολύ μικρές δόσεις για να μην προκαλέσουν θάνατο (είτε των οφειλετών, είτε το δικό τους).

Β. η «έξυπνη» ιδέα του Σαμαρά, για φυγή από τα μνημόνια, με την «ιστορία επιτυχίας» που κατασκεύασε και υπηρέτησε όλη τη χρονιά, δεν άντεξε στον έλεγχο της τρόικας και έφερε ως αποτέλεσμα, ένα ακόμη μνημόνιο (μαξιλαράκι θα λέγεται). Ένα μνημόνιο που η κυβέρνηση Σαμαρά, έχει ήδη δεσμευτεί να υπογράψει, αν περάσει το σκόπελο της προεδρικής εκλογής και πάρει παράταση ζωής για άλλους 18 μήνες. Αυτούς τους 18 μήνες, θα δούμε ότι αυτά που έχουμε υποστεί μέχρι σήμερα δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτά που μας περιμένουν.

Η απασχόληση, θα γίνει ακόμη ελαστικότερη και το 500ρικο που μας φαινόταν εξευτελιστικό, θα γίνει 350ευρο το μήνα για πλήρη απασχόληση. (Η ανταγωνιστικότητα της εργασίας πρέπει να αντιστοιχιστεί με τις γειτονικές χώρες, είναι ο μνημονιακός στόχος).

Το 12% των ανέργων που επιδοτείται θα μειωθεί και άλλο.

Οι 645.000 επιχειρήσεις που κρατιούνται ακόμη στη ζωή, θα μειωθούν δραστικά. Ο αγώνας της κυβέρνησης είναι να κρατήσει στη ζωή 150 με 160 χιλιάδες επιχειρήσεις. Δεν λένε τι θα γίνουν οι υπόλοιπες, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι θα κλείσουν. Το έργο αυτό το έχουν αναθέσει στις τράπεζες και προετοιμάζεται η εφαρμογή του.

Όποιος λοιπόν ψηφίσει Σταύρο Δήμα, όπως έκανε στη δεύτερη ψηφοφορία ο ανεξαρτοποιηθείς από τη ΝΔ κ. Κασαπίδης, προετοιμαζόμενος να επιστρέψει στο μαντρί, δίνει εντολή στους Σαμαρά και Βενιζέλο, να τα προχωρήσουν όλα αυτά.

Και θα προχωρήσουν με πυγμή.

Πυγμή απέναντι σε όποιον διαμαρτυρηθεί.

Πυγμή απέναντι στα υπόλοιπα λαϊκά δικαιώματα.

Πυγμή απέναντι ακόμη και στη Δημοκρατία.

Πιστεύετε ότι έχουν αναστολές; Εγώ όχι!

Κοζάνη 23-12-2014