–Δεν μπορεί και να το κρύψει κιόλας…
Πάντως δύο τινά μπορούν να συμβαίνουν: ή είναι υπερσίγουρη η αντιπολίτευση ότι θα βγει και αμέσως θα αλλάξει το ζοφερό τοπίο ή ορέγεται σφοδρά την εξουσία, σχολίαζαν δυο επισκέπτες σε αίθουσα, πριν αρχίσει η εκδήλωση.

–Μπα, λέει ο άλλος.
Απλώς την εφηβεία της πολιτικής της σταδιοδρομίας διέρχεται.
Άπειρη από διεθνή πολιτική και παρασκηνιακά παιχνίδια απ΄ό,τι φαίνεται…
Δεν υπολογίζει καν ότι οι ”προστάτες” μας έχουν έτοιμα τα Σκόπια από βορρά, μαζί και την Αλβανία τελευταία, σίγουρα και την Τουρκιά, για να μας τσιγγλούν συνέχεια, αν δεν συμβιβαστουμε με τις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης.
Πού άραγε να έχει εναποθέσει την άσφάλεια της χώρας..;

— Μωρέ μάλλον εξουσία ονειρεύεται…
Στην αρχή να πάρει η ευχή έδινε την εντύπωση ότι πονούσε για την Ελλάδα.
Τότε την ένιαζε για τον κόσμο, γιατί τον συμπονούσε.
Τώρα φαίνεται να χρησιμοποιεί τον κόσμο, για να ανέβει αυτή.
Προκλητικά, παιδί μου.
Με πείσμα.
Βιάζεται.., βιάζεται,,. να προλάβει.
Δεν κάνει καν πως ακούει και την άλλη πλευρά, για να πείσει εμάς τουλάχιστον ότι βασανίζει τα πράματα, πριν τα αποφασίσει και τα εξαγγείλει..
Τώρα έναν οίστρο βλέπει κανείς, μια λαγνεία,..
Ασυγκράτητη και πιεστική για να γίνει κυβέρνηση, λες και μια σωστή και συνετή αντιπολίτευση δεν κυβερνάει τη χώρα καλύτερα και από τη συμπολίτευση…

–Θα μαζέψει σίγουρα την ουρίτσα κάτω από τα σκέλη της, αν αμέσως μετά δει την Τρόικα να της ετοιμάζει λουράκι…

— Πάντως θριαμβολογεί…

— Γιατί την ενθουσιάζει το πλήθος, που αύριο μπορεί να τη σταυρώνει κιόλας, αν το απογοητεύσει.

–Μπα, όχι. Τώρα οι Έλληνες βρήκαν άλλο τρόπο να αντιδράσουν.
Βάζουν τη θηλιά στο δικό τους λαιμό…

Μέσα σ΄όλα αυτά που άκουγα θυμήθηκα πάλι την αλεπού.
Την επισκέφτηκε κάποτε ένας λύκος.
Φορούσε κοστούμι, καπέλο με φτερό και γυαλιά.

Η αλεπού όχι ότι δεν τον περίμενε.., αλλά και τόσο προοδευτικό.., και με τόσο άψογα ραμμένο το κοστούμι…
Της κακοφάνηκε όμως που περιφρόνησε τη μοδιστρική της.
Αυτή έραβε — και με τόσο μεράκι κιόλας — όλο το δάσος κι αυτός να την περιφρονήσει…
Καμώθηκε ωστόσο ότι δεν την απασχολεί η περίπτωση.

Καλημέρα, κυρά Μαριώ.
Καλώς τον καλό μου φίλο.
Για κάτι πολύ σπουδαίο θα έχεις έρθει να μας πεις.., το μυρίζομαι, λέει η αλεπού.

Άκου, Μαριώ.
Αύριο έχουμε μια συνεδρίαση οι λύκοι.
Και είμαι εισηγητής.
Γι΄αυτό θέλω να μου πεις τη γνώμη σου γύρω από ένα πρόβλημα που μας ταλανίζει εδώ και καιρό τους λύκους..

Και ποιο είναι το θέμα κυρ Νικολό, ρωτάει αγριεμένα.
Ο λύκος, ξέβγαλτος καθώς ήταν, ευγενής.., η αλεπού από την άλλη με συμμαχία όλο το δάσος, αν την ενοχλούσε κάπως,..
Τά΄χασε.

Σιωπή.
Ώρα πολλή.
Η αλεπού τον άφηνε να βρει τρόπο να πει το πρόβλημα, που δεν ήταν άλλο απ΄αυτό που είχε συλλάβει η ίδια.
Εκεί κοντά ήταν μια στάνη με πρόβατα.
Κι ο λύκος ήθελε πληροφορίες.
Λογομάχησαν όμως κάποτε γι΄αυτό, μέχρι που δαγκώθηκαν, γιατί οι μεν λύκοι πήραν τη βοήθεια της αλεπούς για τα πρόβατα, δεν βοήθησαν όμως κι αυτοί την αλεπού για κότες, που ήταν πιο κάτω από τη στάνη, στο χωριό κοντά.
Τώρα είχαν πεινάσει πολύ οι λύκοι πάλι.
Χιόνι είχε καλύψει τις παλιές πατημασιές κι ο νεαρός λύκος δεν έπαιρνε το ρίσκο να πάει από το γνωστό δρόμο.
Ήθελε μονοπάτι.
Ο παπούς του που ήξερε μονοπάτια, είχε ψοφήσει εδώ και καιρό.
Φοβόταν δε ο νεαρός λύκος τρομερά τα σκυλιά, γιατί αυτά πέθαναν τον παπού

Η αλεπού το κρατούσε κακία αυτό το συμβάν.
Χώρια που έραψε τη φορεσιά του αλλού…

Τελικά σπάει τη σιωπή η αλεπού.
Καλά τα είπαμε, φιλαράκο μου.
Άντε να σε ξεπροβοδίσω.
Μα δεν.., δεν.., τσέβδιζε ο λύκος, ενώ η αλεπού του είχε ανοίξει ήδη την πόρτα.
Κυρά Μαριώ, σε…δεν.., δεν.., δεν, τραύλιζε ο λύκος κι έφευγε πίσω πίσω.

Η κυρα Μαριώ δεν το είχε σκοπό να ξεγελαστεί κι άλλη φορά.

Αν γίνουν βουλευτικές εκλογές και βγει η αξιωματική αντιπολίτευση παρ΄ελπίδα, κάπως έτσι φανταζόμαστε να μας εξαποστέλλουν από την Ε.Ε.
Γιατί δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι δεν θα τη συμβουλευτεί η νέα κυβέρνηση και καθόλου.
Χώρια που τότε είναι σίγουρο πως θα μπουκάρουν μέσα οι Τούρκοι.
Τώρα βλέπουν την ταμπέλα ”μέλος της Ε.Ε” και περιορίζονται μόνο να μας εκφοβίζουν.

Κι από αυτοδυναμία;
Που δεν τη φαντάζεται κανένας μας;
Κι αν χρειαστεί να συνάψουν συνασπισμό τα κόμματα, ποιος θα προτιμήσει από το θώκο τη θέση του απλού συνεργάτη;
Ή και αυτού του αντιπροέδρου;
Που θέλει ηρωισμό βούλησης και ταπεινό φρόνημα θυσίας για να στηριχτεί η ομοψυχία και η συνεργασία;

Κι όσο μικροί κι αν είμαστε, ας μας επιτραπεί εδώ να καταθέσουμε την βαθιά εκτίμησή μας έως και θαυμασμό για το πρόσωπο του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, που τον είδαμε να θέτει το καλό της χώρας του πάνω από το εγώ του πολλές φορές.
Έκανε και κάνει υπέρβαση του φίλαρχου ελληνικού εαυτού,που κουβαλάμε όλοι οι έλληνες.
Και πιστεύουμε ότι μαζί με τον επίσης αγνό και ακούραστο με γνώμονα μοναδικό το καλό της πατρίδας του πρωθυπουργό μας θα αφήσουν τη σφραγίδα τους στην ιστορία αυτής της περιόδου, που η χώρα μας μαστίζεται από την οικονομική κρίση.

Η αξιωματική αντιπολίτευση που δε βλέπουμε να δείχνει καμιά εσωστρέφεια, για να διακρίνει τί είναι χρέος της και συμφέρον για το έθνος και έχει μόνο καύχημα το πλήθος , δικαιολογημένα ως εδώ ίσως με πολλούς τους ανταρσίες και τους απείθαρχους, θα μπορέσει να συνυπάρξει με άλλους;

Αλλά και για το πρόγραμμα της, κατά την ταπεινή μας γνώμη, χρειάζονται 4 τουλάχιστον 4ετίες για να αποξυλωθούν τα προηγούμενα και να δρομολογηθούν τα ”αλλιώτικα” προγράμματα της.

Ποιος από μας είναι τόσο αφελής, ώστε να πιστεύει ότι μπορεί στον τόπο μας να ζήσει τόσο μία κυβέρνηση;
Εκτός κι αν είναι τόσο στιβαρός και έμπειρος πολιτικός κανείς…
Δηλαδή πάνω από 65 χρόνων.

Αλλά και έτσι να μην ήταν, θα άφηναν οι άλλοι ισχυροί της Ευρώπης και πέραν αυτής ανενόχλητους τους Έλληνες, με το πάσο τους κιόλας, να υλοποιήσουν τα προγράμματά τους;
Ξεκομμένα από τη διεθνή πραγματικότητα;

Όνειρα είναι ωραίο να πλάθει κανείς
Χωρίς όμως να γίνεται ονειροπαρμένος.

Εμείς — ας μας το συγχωρέσει και πάλι η σεβαστή αντιπολίτευση — αυτό βλέπουμε απ΄έξω.
Ότι αεροβατεί.
Εκτός κι αν την ενδιαφέρει πράγματι πάνω απ΄όλα η εξουσία.
Οπότε και ασυνέπεια θα έχει και ανευθυνότητα.
Και θα είναι και ανεδαφική και επιπόλαιή.

Το πρόβλημα αυτό δεν θα το σχολιάζαμε βέβαια, αν ήταν μόνο προσωπικό.
Επειδή όμως θα συμπαρασύρει σ΄ενα αλαλούμ ολόκληρη τη χώρα μας, μας νοιάζει όλους.
Αντάρα βλέπουμε στον ορίζοντά της, αν η αντιπολίτευση μείνει αδιάλλακτη, δε δείξει σύνεση και δεν ξεμεθύσει απ΄το μένος της ”σώνει και καλά” να γίνει κυβέρνηση.
Και δε σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, για να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ας μάθουν επί τέλους να τα βρίσκουν μεταξύ τους οι συμπολιτεύσεις με τις αντιπολιτεύσεις και δεν μας χρειάζονται άλλοι νόμοι τους Έλληνες.
Μας κούρασαν και μας νέκρωσαν κάθε ευαισθησία για τους νόμους και για τους πολιτικούς οι κατ΄εξακολούθησιν ανταγωνιστικές τους διαμάχες.
Και στην προκειμένη περίπτωση με ατίθαση στην κρισιμότητα των στιγμών την αντιπολίτευση.
Αυτή αυτήν την ώρα κάνει όλο τον καυγά.
Σε μια στιγμή που πρέπει να δει τις προτεραιότητές της στην πολιτική που ακολουθεί.
Την παρακαλούμε να κάνει μια ακτινισκόπηση των προθέσεών της.
Έστω και στο παρά πέντε.
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός