Δε μπορώ να πω ότι θριαμβολογούσε.
Ότι μιλούσε επηρμένα.
Για εντυπωσιασμό.
Επέμενε μάλλον από πεποίθηση ότι η διαφορά ανάμεσα στο Νίτσε, στο Βούδα, στο Μωάμεθ και το Χριστό είναι ότι ο καθένας έζησε σε διαφορετική εποχή, μίλησαν ανάλογα με τις απαιτήσεις της και είπαν παρεμφερή πράγματα.

Ο νεαρός ήταν πτυχιούχος Πολυτεχνικής Σχολής του Μάντζεστερ της Αγγλίας και συναντηθήκαμε τυχαία.
Επικαλούνταν πολύ τη φιλοσοφία του Νίτσε και ανέφερε με κομπασμό διάφορες θεωρίες και αποφθέγματά του.
Στην παρέα επίσης κατέθετε ότι ευλαβούνταν ιδιαίτερα και το Χριστό, γιατί μίλησε για την αγάπη, η οποία τότε έλειπε τόσο απ΄την ιουδαϊκή κοινωνία,

— Τον συστήνεις πολύ φτωχό και τιποτένιο σε σχέση μ΄αυτό που είναι, αγόρι μου, του διαμαρτυρήθηκα, αν Τον ταυτίζεις μόνο με…
Δεν μ΄άφησε να συνεχίσω.
— Εντάξει ήταν σίγουρα μια μεγάλη προσωπικότητα, αλλά…μπορεί στα σοβαρά να εκλάβει κανείς ως αλήθεια ότι ήταν και Θεός;
Δεν το χωράει η λογική αυτό, να είναι και Θεός και άνθρωπος.
Μπορεί ένας Θεός να πεθαίνει πάνω σ΄ένα σταυρό με τόσο ατιμωτικό θάνατο;
Το θεωρώ παράλογο.
Μύθο.
Και το έψαξα αρκετά το θέμα.

Παρόλα αυτά μ΄ενδιαφέρει η άποψή σας.

Άκου, παιδί μου.
Πρώτα πρώτα δε μετράει η λογική για όλα τα θέματα .
Είναι περιοχές του πνεύματος που ανήκουν στο μυστήριο.
Ακριβώς γιατί είναι ασύλληπτες απ΄το ανθρώπινο μυαλό, το οποίο είναι πεπερασμένο.
Περιορισμένης αντιληπτικής δυνατότητας.

Τα μυστήρια του πνευματικού κόσμου, στα οποία ανήκει ο Θεός, τα συλλαμβάνει κανείς — κι όχι σ΄όλες τις διαστάσεις τους — με τη βοήθεια του Πνεύματός Του.
Από μέρους δε του ανθρώπου χρειάζεται γι΄αυτή τη γνώση όχι το μυαλό, αλλά η έκτη αίσθηση που είναι η πίστη.
Και στην προκειμένη περίπτωση η πίστη στο θεανδρικό πρόσωπο του Κυρίου και σ΄αυτά που μας αποκάλυψε.

Απαραίτητη επίσης, για να βιώσει κανείς βαθιά μυστήρια και υπέρλογα μυστικά, είναι η ταπεινή και καθαρή καρδιά.
Και από την προσωπική μας ζωή το ξέρουμε, ότι πολλά πράγματα τα πιάνουμε μόνο ή ιδιαίτερα με την καρδιά.

Όσο για το λογικό, Δημήτρη,ποια εμπιστοσύνη μπορούμε να του έχουμε, όταν δε μπορεί να λύσει πολλές φορές μια αλγεβρική άσκηση , που συνέθεσε ένα άλλο ανθρώπινο, πιο χαρισματούχο ίσως, μυαλό;
Ξέρεις με τι μπορούμε να παραλληλιστούμε οι άνθρωποι της λογικής; μ΄ένα μικρό μηρμυγκάκι που διατρέχει τη μια πλευρά της πολυκατοικίας και του ζητούμε να μας την περιγράψει.

Όχι επομένως θεοποίηση της λογικής.
Ούτε κατ΄επέκταση και της επιστήμης, η οποία αξίζει πολλού θαυμασμού, αλλά δεν παύει να είναι δημιούργημα της ανθρώπινης λογικής

— Με συγχωρείτε, κ.Κ..,και γι΄αυτό μου λέτε να πιστέψω και σ΄ό,τι λένε οι καλόγεροι;
Πήγα και στο Άγιο Όρος.
Μου φάνηκαν εκεί όλοι τους τρελοί.

— Γιατί η πίστη, αγόρι μου, είναι όντως τρέλα.
Καλή όμως τρέλα, που βγάζει τον άνθρωπο έξω από την τροχιά της λογικής και του γνωρίζει άλλους ορίζοντες.
Κι εσύ αυτή την τρέλα δε φαίνεται να την έχεις.

— Και μου χρειάζεται αυτή η τρέλα, για να πιστέψω ότι ο Χριστός, που πέθανε πάνω στο σταυρό καταφρονεμένος, εγκαταλελειμμένος από όλους και ταλαίπωρος, είναι Θεός;
Τι Θεός αδύναμος είναι αυτός;
Κι ακόμη τι να πιστέψω, ότι γεννήθηκε από παρθενογένεση;

— Πόσο παραδέχεσαι, Δημήτρη, στη ζωή σου το θαύμα;
— Ναι το παραδέχομαι, γιατί έζησα προσωπικά θαύματα της Πρόνοιας του Θεού, όταν οι γονείς μου μ΄εγκατέλειψαν στη γιαγιά μου…
— Τότε είναι πολύ ρηχή η ερώτησή σου και φοβερή η άγνοιά σου για το πρόσωπο της μητέρας του Κυρίου.
Μελέτησε μια φορά τουλάχιστον, έως πάμπολλες, στη ζωή σου την Καινή Διαθήκη, αρχίζοντας και από την Παλαιά, για να δεις το μοναδικό ρόλο που έπαιξε και παίζει η μορφή της για την τύχη του ανθρώπινου γένους.

Όσο για τον ατιμωτικό θάνατο του Θεανθρώπου — ο οποίος μη ξεχνάς ότι και αναστήθηκε — πάνω στο Σταυρό, θα αφήσω να σου απαντήσει ο απόστολος Παύλος με την επιστολή που έστειλε στους Κορινθίους, όταν του εξέφρασαν κι αυτοί την ίδια απορία.
Λέει λοιπόν: ”..Ο λόγος του σταυρού γι΄αυτούς που χάνονται είναι ανοησία, ενώ για μας που σωζόμαστε δύναμη του Θεού. ..Επειδή μες τη σοφία του Θεού ( κι εννοεί τη δημιουργία ) δεν αναγνώρισε ο κόσμος δια της σοφίας το Θεό, ευδόκησε να σώσει όσους Τον πιστέψουν με τη μωρία του κηρύγματος, επειδή και οι Ιουδαίοι ζητούν σημάδι και οι Έλληνες σοφία,(για να πιστέψουν ). Εμείς όμως κηρύττουμε Χριστό εσταυρωμένο, που στους μεν Ιουδαίους είναι σκάνδαλο, για δε τους Έλληνες ανοησία. Γι΄αυτούς όμως που είναι κλητοί, Ιουδαίους και Έλληνες, είναι Θεού δύναμη και Θεού σοφία” (Α΄Κοριν.1,18-24).

Ο σταυρός, Δημήτρη, του Κυρίου μας, του οποίου την Ύψωση γιορτάσαμε την προηγούμενη Κυριακή, ξεπερνά τη λογική, την οποία τσίμπησε η πονηριά του διαβόλου στην Εδέμ κι έριξε τον άνθρωπο στην περιπέτεια και τη δυστυχία.
Ενεργοποιεί όμως την καρδιά.
Τη σαγηνεύει.
Τη συγκινεί και τη συγκλονίζει.
Τα εκλεκτότερα πνεύματα των αιώνων και οι ευγενέστερες καρδιές σκόνταψαν πάνω στο μυστήριο και το δράμα που ξετυλίχτηκε πάνω σ΄αυτό το ξύλο, που βάσταξε το λύτρο τούτου του ντουνιά, τον Κύριό μας, κι έγραψαν με την πέννα και τη ζωή τους ένα βαθύ ευχαριστώ σ΄Αυτόν που με τη δύναμη της ατίμητης αυτής θυσίας Του ανέτρεψε τεχνηέντως την τέχνη του πολύμορφου απατεώνα, που έβγαλε τον άνθρωπο απ΄την ευτυχία του Παραδείσου.
Κι είναι επίσης απειράριθμοι αυτοί που το Σταυρό Του τον έχουν βακτηρία στο βίο τους.
Κι άλλοι που στη θέα του ανακουφίζονται από τα βάσανά τους κι αντλούν υπομονή και κουράγιο.
Κι άλλοι που στη σκιά του στήνουν μόνιμη σκηνή, για να αποφύγουν το λιοπύρι της ζωής ή να ασφαλιστούν από τις ανεμοθύελλες και τα ξεροβόρια της.

Κι όλοι μας που αγαπούμε το Θεό έχουμε το σταυρό πανίσχυρο όπλο κατά του διαβόλου, ο οποίος τρέμει τη δύναμή του, γιατί πάνω του έγινε η τελευταία και πιο φοβερή συμπλοκή μαζί του .
Κι ο Λυτρωτής του κόσμου ως θύμα νίκησε ολοκληρωτικά το θηρίο που αποπλανά τον άνθρωπο, το σατανά.

Κι αν, παιδί μου, η καρδιά σου — άσε τη λογική — παραμένει ως τώρα στείρα κι ασυγκίνητη μπροστά στη θέα του Εσταυρωμένου Ιησού, πρόσεξε μήπως πρέπει να αναθεωρήσεις πολλά από τα πιστεύω σου και τον τρόπο ζωής σου.
Φαίνεσαι καλοπροαίρετο πνεύμα και λυπάμαι, που δεν έχεις την ευγενή αυτή τρέλα της πίστης στον Εσταυρωμένο, αλλά και Αναστημένο Θεάνθρωπο, για να κάνεις άλμα στο άπειρο και να μπεις στη σφαίρα του Θεού και της χάριτός Του.
Σου εύχομαι όμως να την αποκτήσεις.
Είναι η πιο υπέροχη τρέλα, με την οποία κάνεις ακριβές τρελαμάρες και κατακτάς ανυπέρβλητης αξ’ιας αιώνιες ομορφιές.
Ζιώγα Κατερίνα
Εκπαιδευτικός