Ξεπροβοδούμε και την προηγούμενη χρονιά ταπεινωμένοι ως χώρα και διασυρμένοι.
Φτωχοί από πιο πριν και φτωχότεροι το 2013.
Με άστεγους, που προσπαθούν να χορτάσουν από τους κάδους απορριμάτων και να προστατευτούν από την κακοκαιρία σε αδιανόητα απάνεμα μέρη.
Με κομμένο σε πολλούς το ρεύμα της ΔΕΗ και χωρίς έτσι να λειτουργούν οι απαραίτητες οικιακές ηλεκτρικές συσκευές, επηρεάζοντας μ’ αυτό τον τρόπο την ποιότητα της ζωής τους.
Με στέρηση της θέρμανσης και του επιούσιου.
Με τους νέους μας άνεργους, μετανάστες, απέλπιδες, ναρκομανείς…
Με τα παιδιά να μην μπορούν υπεύθυνα να βαδίσουν σε γάμο, γιατί δεν έχουν αποκατασταθεί επαγγελματικά.
Με ανθρώπους αξιοπρεπείς, εργατικούς, πετυχημένους άλλοτε επαγγελματίες, να κλείνουν τις επιχειρήσεις τους ή να απολύονται από τη δουλειά τους και, στη διαπίστωση ότι οι οικογένειές τους πετιούνται στο δρόμο, να τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα…
Με πικρόχολα αισθήματα με όλα αυτά για τους θεωρούμενους υπαίτιους και με την αναρχία να κουφοβράζει.

***

2014.
Ξημερώνει με μουδιασμένη την ελπίδα για κάτι καλύτερο.
Mε ευχές μας και αυτές να είναι άτονες.
Με απαισιόδοξη διάθεση.
Με πολλά “μήπως”…
——————————————
Πιστεύουμε ωστόσο πρώτα ότι ζει ο Θεός και δεύτερον ότι ως χώρα ζούμε την εποχή των ξυλοκεράτων, που γεύτηκε και ο άσωτος γιος, όταν αγνόησε τον πατέρα του κι έφυγε πολύ μακριά, για να νιώθει ελεύθερος.
Και που τότε ήταν που κατάντησε ανελεύθερος.
Επαίτης και δούλος σε χοιροβοσκούς.

Έτσι κάπως και η Ελλάδα μας, που κατάντησε να χτυπάει ξένες πόρτες για να επιβιώσει και να παίρνει ξεροκόμματα που της πετούν αφεντικά…

Κλωτσούσαμε την πίστη μας στο Χριστό κι είχαμε πιστέψει πως είμαστε προοδευτικοί, όταν ψευδόμαστε, όταν μοιχεύουμε, όταν έχουμε ελεύθερο σεξ, και μάλιστα απ’ τα 12 και 13 χρόνια, όταν το σύνθημά μας, μ’ όποια μορφή, είναι “άρπαξε να φας και κλέψε να έχεις”, όταν γεννοβολούμε παιδιά με όποιον και όποτε, όταν..,όταν…

Κι είχαμε επίσης πιστέψει ότι να βαδίζουμε με το σταυρό στο χέρι είναι κατάντια…

Τώρα ψάχνουμε τον εαυτό μας ως έθνος, ως κράτος, ως πολιτισμός…

Για να ανακάμψουμε, χρειάζεται κατ΄αρχήν να συνέλθουμε πνευματικά και να επιλέξουμε: ή με το Θεό και τον κλήρο της φυλής μας να είμαστε μεν φτωχοί, αλλά ήρεμοι και ελεύθεροι να κανονίζουμε εμείς τα του οίκου μας ή με την άνομη συμπεριφορά μας απέναντι στο Θεό και τους συνανθρώπους μας, οπότε θα συνεχίσουμε να είμαστε φόρου υποτελείς πνευματικά και υλικά στους ισχυρούς του χρήματος και της ύλης.
Κι όχι μόνο αυτό.
Θα έχουμε παραδώσει και τα παιδιά μας στα πυρωμένα χέρια του Μολώχ, στην ”πρόοδο” του μέλλοντος, που θα είναι η πάσης φύσεως ανηθικότητα, συνέπεια της παρέκκλισης από το νόμο του Θεού.
—————————
Μονόδρομος για την πατρίδα μας: να ξαναβρούμε την ταυτότητά μας, που τη συνιστούσαν τα όμορφα παιδικά μας χρόνια, αν και με πολλές στερήσεις, η αδιάλυτη ελληνική οικογένεια με τη ζεστή φωλιά της,η χωρίς επιφυλάξεις και πονηριά συναναστροφή με τους γύρω μας,η συζυγική αφοσίωση, η καλλιέργεια της εκκλησιαστικής ζωής.

Ξεχάσαμε ή υποτιμήσαμε την Ορθοδοξία μας και καταλήξαμε να παρακολουθούμε κανάλια, που θέλαμε να τους έχουμε εμπιστοσύνη, τα οποία όμως μας κάνουν πλύση εγκεφάλου γι’ αυτό το σκοπό.

Και εκτός αυτού, το μόνο που φαίνεται ότι κληροδοτούμε στη νέα γενιά, όσον αφορά τις ιερές μορφές, είναι η βλαστήμια της Παναγίας Δέσποινας και του Κυρίου μας.

***

Πατρίδα μας,
με τη νέα χρονιά γύρνα σελίδα και γράψε ΟΧΙ σε ό,τι μας αποσυνδέει από το Χριστό και την ιστορία μας.
Σε ό,τι χωρίζει την κοινωνία μας σε αβάσταχτα φτωχούς και σε άνομους πλουτοκράτες.

ΟΧΙ και στη μοιρολατρία.

Ας παλέψουμε όλοι μας πρώτα για μια εσωτερική προσωπική αλλαγή.
Ας μάθουμε να σεβόμαστε και να υπερασπιζόμαστε το καλό και την αλήθεια, όπου και αν υπάρχει.

Κι ας μάθουμε ύστερα να εμπιστευόμαστε και ηγέτες που μας τους συστήνουν η ευσυνείδητη ζωή τους, στηριγμένη στους νόμους του Ευαγγελίου, και η ιδιαίτερη φροντίδα τους για τους αναξιοπαθούντες, όπου κι αν βρίσκονται.

Καλή χρονιά.

Ζιώγα Κατερίνα
εκπαιδευτικός