Mπίζνες, σεξουαλικά σκάνδαλα και μολότωφ-στουπιά σε Μονές: το Άβατο τους μάρανε τελικά…
Καθώς ο …
Πάπας έκανε την πιο φιλελεύθερη δήλωση που έχει γίνει ποτέ, οι δικοί μας συχνά προωθούν το μίσος και τον ρατσισμό.

Αυτά όμως που βλέπουμε στο κονάκι -απ’ τα οποία ανάθεμά με αν έχω βγάλει νόημα κι αν έχω καταλάβει τι συμβαίνει- δείχνουν πως μαζί με κάποιους φωτισμένους, στο Άγιο Όρος βρίσκεται η σάρα και η μάρα, με τον μαύρο μανδύα της απόκρυψης.

Πέρα απ’ τους φωτισμένους, συναντάς τα πάντα: κακοποιούς που βρίσκουν καταφύγιο εκεί και ‘μεταμφιέζονται’ σε καλόγερους, παιδόφιλους, διάφορους που ήθελαν να αποφύγουν το στρατό, αρκετούς παραθρησευτικούς φανατισμένους που είναι έτοιμοι να τσακωθούν για τα πάντα.

Έχουμε επίσης αυτούς που πήγαν γιατί άκουσαν ότι είναι ο Παράδεισος των Γκέι, αλλά και αυτούς που κάνουν ιερές Μπίζνες, και επικαλούμενοι τον Θεό τη γλιτώνουν – ή ελέγχουν και κυβερνήσεις καμιά φορά! Συχνά διαπιστώνει κανείς ότι στο Άγιο Όρος πολλοί μοναχοί θεωρούν τις μονές κτήμα τους: δεν καταλαβαίνουν ότι είναι περαστικοί και απ’ αυτές και απ’ τη ζωή και έχουν χρέος να τις συντηρήσουν για τις επόμενες γενιές, αντί να δείχνουν μικρότητα και να φέρονται με κακία σαν την τελευταία κατίνα ή σαν τον άπληστο λιγούρη.

Δεν καταλαβαίνω τι τους πειράζουν οι γυναίκες στο Άγιο Όρος και πώς ένας σεξιστικός παμπάλαιος κανόνας πρέπει να ισχύει ακόμη.

Οι γυναίκες τους έφταιξαν! Για να έχουν την ησυχία τους και να μην έχουν πειρασμούς, όπως λένε; Ή μήπως, μερικοί τουλάχιστον, για να κάνουν ό,τι αμαρτία θέλουν χωρίς κανέναν έλεγχο γυναικών.

Δεν χρειάζεται να επιτραπούν σε όλο το Άγιο Όρος. Υπάρχουν μονές ή περιοχές που μπορεί να επιμείνουν ότι θα “μολυνθούν” αν βρεθούν εκεί γυναίκες, και μπορεί αυτό, όσο βλακώδες κι αν είναι, να γίνει σεβαστό. Ας μπορούν όμως να κυκλοφορούν όπως και σε κάθε μέρος της Ελληνικής Επικράτειας, να λατρεύουν ισότιμα τον Θεό τους, έστω και σε ένα κομμάτι του Αγίου Όρους.

Δεν νομίζω ότι θα γίνει χειρότερη η κατάσταση εκεί απ’ ό,τι είναι έτσι κι αλλιώς.

Ίσως μάλιστα να δείξουν επιτέλους στις γυναίκες ότι δεν θεωρούν την Παναγία την μόνη γυναίκα πραγματικά άξια λόγου…

ΥΓ. Υπάρχει και η αντίθετη άποψη και μάλιστα και από πιστές γυναίκες. Από άρθρο της Λιάνας Κανέλλη υπέρ του αβατου στο Άγιο Όρος:

Όταν διάβασα στις εφημερίδες πως δύο κοινοτικές κυρίες αξιωματούχοι βγήκαν να μας επιτιμήσουν που επιμένουμε στο Άβατον του «Περιβολιού της Παναγιάς» μας, ανάμεσα σε κάτι φληναφήματα περί ισότητας των δύο φύλων, διακρίσεις κι άλλα τέτοια εκ του πονηρού, όταν τα έργα απάδουν των μεγαλοστομιών, στην αρχή γέλασα. Ύστερα δημοσιογραφικών πονηρεύτηκα, ανησύχησα, για να οργιστώ εντέλει από το ενδεχόμενο να πρέπει να είμαι συνεχώς σε …αγιορείτικη επιφυλακή.

Ήθελα να τις έχω μπροστά μου με ελληνικό κρασί και ψωμοτύρι, σε άγιες νύχτες ανοιξιάτικες, να μυρίζει αγιόκλημα και θυμάρι, να σκάνε μέσα στα ρούχα του ορθολογισμού τους και να τους μιλάω ώρες για τον έρωτα της ελευθερίας.

Να προσπαθώ να τους πω πως για μας εδώ, τους εναπομείναντες και τις εναπομείνασες, ρωμιούς και ρωμιές, ο έρωτας είναι που έφερε το Άβατον του Ορους. Και πως στην κλίμακα των δικών μας αξιών, όπου θα βρεις κομουνιστή να κάνει το σταυρό του και παπά με το ντουφέκι να υπερασπίζεται τα ντουβάρια του και ελεύθερους πολιορκημένους και γυναίκες να χορεύουν κατά γκρεμού και μιαν Ανάσταση ακατανόητη, αφού πεθαίνεις με την πίστη πως ο θάνατος με θάνατο νικιέται.

Τι να τους πω; Πως το Άβατον το σεβάστηκαν επί τετρακόσια χρόνια οι μουσουλμάνοι κατακτητές μας; Πως, όποτε κατατρεγμένος, διωγμένος λαός, γυναικόπαιδα, έτρεξαν να κρυφτούν στο Άγιον Όρος. Το Άβατον ήρθη, όπως με την Αγάπη και για την Αγάπη αίρεται ως και η ελευθέρια;

Θα με κοίταζαν ωσάν κάτοικο άλλου πλανήτη αν τους έλεγα πως, όποιος προσπαθήσει να παραβιάσει το Άβατον θα βρει σ’ αυτό το τρίτο πόδι της Χαλκιδικής ως άπαρτο ανάχωμα, πρώτες και καλύτερες τις γυναίκες αυτού του τόπου που δεν μετράνε την «ελευθερία» και τα «δικαιώματα τους» με το μέτρο που κονταίνει την πίστη των ανδρών τους. Πως δεν συλλογίζονται με το μέτρο των δήθεν δημοκρατών που καμώνονται τους υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αποδέχονται την αποικιοκρατική πολιτική, τα στρατηγικά συμφέροντα με χώρες βαφτισμένες «χώρες του τρίτου κόσμου» και το εμπάργκο στα παιδάκια του Ιράκ, ως το απαραίτητο μέτρο συνετισμού της ηγεσίας τους.

Ποιος θα τολμήσει και κυρίως ποια γυναίκα πολιτικός να αντιπαρατεθεί σε μια στάση ζωής ελληνίδας γυναίκας που ακόμη κι όταν πονάει και δεν καταλαβαίνει γιατί ο γιος της αφιερώνεται στο Χριστό και χάνεται στο «Περιβόλι της Παναγιάς» το μόνο που δε σκέφτεται είναι να αντιπαρατεθεί στη βούληση του Άλλου, πατώντας εκεί όπου η ίδια δοξάζεται ως γυναίκα όσο πουθενά αλλού. Είναι παράλογο, λοιπόν, το Άβατον;

Πόσο; Ίσως. όχι τόσο για μας όσο το… πολιτισμένο γεγονός να υπάρχουν κέντρα διασκέδασης στη Δύση όπου οι πορτιέρηδες αποφασίζουν ποιος μπαίνει μέσα και ποιος όχι, με μόνο κριτήριο την όψη, τα ρούχα και τον… αέρα κοσμικότητας που αποπνέουν. Πώς να το καταλάβει το Αβατον αυτή η Δύση;

Νισάφι πια! Εκτός κι αν αληθεύουν οι πληροφορίες πως τάχαμου η Ουνέσκο για να πατήσει πόδι εκεί όπου της λένε πως υπάρχουν θησαυροί, με σταυροψυχάρεια τερτίπια και κατάλληλη διπλωματική εκμετάλλευση της βαλκανικής πολυεθνικότητας των μονών, μηχανεύεται να θέσει υπό την προστασία της το Άγιον Όρος. Στον τόπο μας κάποιος πρέπει να τους πει όλων αυτών των προστατών πως την προστασία αυτήν εμείς, άνδρες και γυναίκες, τη λέμε νταβατζιλίκι, την απεχθανόμαστε και την πατρίδα ακόμη και με Εφιάλτες δικούς μας, δεν την βγάζουμε στο κλαρί. Τη δε πίστη μας που δεν ξέπεσε ποτέ στην κοσμικότητα των συγχωροχαρτιών, την υπερασπιζόμαστε με αίμα.

Σ’ αυτήν την Ορθόδοξη «πόρτα» του Ουρανού, οι δικοί μας άντρες μάς αφήνουν εμάς τις αγαπημένες τους κέρβερους. Και βρυχώμεθα κάθε που κάποιος ή κάποια βαφτίζει «πολιτική», το ανίερο δικαίωμα να παρεμβαίνει στην ιερότητα της προσευχής που δεν καταλαβαίνει. Αν δε, προσπαθήσει να την …εφαρμόσει κιόλας, δαγκώνουμε.

ΥΓ2. Ακόμα θυμάμαι έναν ανόητο καλόγερο στους Πρωταγωνιστές, απ’ το Άγιο Όρος που ανάμεσα στις άλλες απιθανότητες για το άβατο είπε κι αυτό:

“Οι γυναίκες που παραβίασαν το άβατο όλες είχαν άσχημο τέλος. Η Μαλβίνα Κάραλη ήρθε κάποτε κρυφά στο Άγιο Όρος παραβιάζοντας το άβατο και είδατε πού κατέληξε! Της έστειλε ο Θεός καρκίνο”.

Ο λόγος του Θεού, φίλοι μου. Μόνο στο Άγιο Όρος…

Άρης Δημοκίδης

alexiptoto.com