Το προηγούμενο βράδυ φτάσαμε στο αεροδρόμιο της Ρόδου. Το αεροπλάνο προσγειώθηκε, στο διάδρομο περίμενε ο Κοσμάς.

Μπήκαμε στα αυτοκίνητα και πήγαμε στα ξενοδοχεία.

Το πρωί της 10ης Οκτώβρη ξεκινήσαμε για το Ροδίνι, για την ομιλία.

Η Φώφη Γεννηματά μιλούσε πάνω απο μία ώρα όρθια στο βήμα, για το τι παρέλαβε, τι έκανε, τι ονειρευόταν να κάνει.

Μιλούσε απο καρδιάς σε ενα ακροατήριο που την συνέδεαν πολλά: Η Σύμη, η Ρόδος, τα καλοκαίρια, η αυτοδιοίκηση, οι φίλοι της.

Και όλα εκείνα της δημιουργούσαν θετικά συναισθηματα. Και όλα την γέμιζαν με δύναμη.

Και εκείνη και εμάς.

Μπήκαμε στο αυτοκίνητο για το αεροδρόμιο, κάνοντας απολογισμό και σχεδιασμό. Δώσαμε ραντεβού για την επόμενη ημέρα.

Ήταν η τελευταία δημόσια ομιλία της Φωφης Γεννηματά, σαν σήμερα 3 χρόνια πριν.

Και μπορεί σωστά να έλεγε, ότι τα όνειρα μας είναι πιο δυνατά απο τις αναμνήσεις μας, αλλά και τέτοιες αναμνήσεις δεν θα σβήσουν ποτέ.