Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ πενθεί.

Τον Αντώνη –τον κάθε Αντώνη στο

 πρόσωπο του-που τον έσπρωξαν άπειρες

φορές-φανερά ή κρυφά-

προτού τον ρίξουν μια και καλή στη

θάλασσα.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ πενθεί.

Τα ΝΗΜΑΤΑ  πενθούν.

Οι άνθρωποι-όσοι-απέμειναν-πενθούν.

Και κάθε μέρα κάποιος από εμάς πενθεί

για την απόρριψη,

τον εμπαιγμό, την καθολική

προσβασιμότητα στη δυσκολία να

κατανοηθεί το αλλιώτικο και να αγαπηθεί.

Ο Αντώνης δεν κατάφερε, όχι την

προσβασιμότητα στη ζωή, αλλά ούτε και

στο θάνατο του.

Ο Αντώνης δεν θα πάψει να χαμογελά

-και να συγχωρά-

έτσι ανυπεράσπιστο που τον βρήκε ο

θάνατος ,

έτσι έκθετο,

όπως θα παίρναν ένα παιδί-ή ένα σακί-και

θα το ρίχναν στη θάλασσα.

Ίσως θα απορεί.Σίγουρα θα απορεί.

Την οικεία απορία όλων μας.Απορία  άλυτη

Αιώνων.

Γιατί;

Γιατί τόσο δύσκολο να εννοηθεί και να

 αγαπηθεί ο Άλλος.

Γιατί τόσο δύσκολο να χωρέσει .

Αναρωτιόμαστε-με συντριβή-τα ίδια

ερωτήματα κάθε μέρα.

Για το Δ.Σ.

            -Η- Γεν. Γραμματέας                                                                      -Η-  Πρόεδρος

          ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ                                                                ΝΤΕΛΛΑ ΟΛΓΑ