Αγαπητοί φίλοι η πρώτη εμπειρία που είχα από Shakespeare, ήτανε στην όμορφη Καβάλα. Φοιτητής τότε, είχα την τεράστια τύχη να παρακολουθήσω ένα σεμινάριο για την ζωή και το έργο του Shakespeare, με ομιλητές δύο μεγάλους δασκάλους του ελληνικού θεάτρου. Τον Κώστα Φαρμασώνη και τον φίλο μου τον Ηρακλή Λογοθέτη. To backstage εκείνης της εβδομάδας θα μπορούσε να γίνει βιβλίο, όμως άλλο είναι το θέμα μου τώρα.

Η τελευταία εμπειρία που είχα την Πέμπτη 27/7, στο θέατρο Καστράκι. Μια πραγματική Shakesbeerία, που θα μου μείνει αξέχαστη. Η παράσταση του entertainer Γιώργου Μακρή, Shakesbeeries, με guest star τον θρύλο Μάρκο Λεζέ.

Αγαπητοί φίλοι είχα να γελάσω τόσο περίπου 25 χρόνια. Από τότε που είδα στη σκηνή του Δελφινάριου τον ένα, μοναδικό και ανεπανάληπτο Χάρρυ Κλύνν. Μιλάμε για γέλιο μέχρι δακρύων. Όπως και χθες στο πανέμορφο Καστράκι των Γρεβενών. Κλάμα παιδιά, μιλάμε για κλάμα. Οι ατάκες διαδέχονταν η μια την άλλη με κινηματογραφική ταχύτητα. Ο κ. Μακρής ήταν εκεί για να μας κάνει να διασκεδάσουμε, κι αυτό έδινε μια πολύ καλή ενέργεια στο χώρο.

Εντάξει, όταν μπήκε ο Λεζές πέσανε τα τσιμέντα. Προσωπικά ούρλιαζα και χτυπιόμουνα από το γέλιο. Κι αυτό είναι η ουσία του ελληνικού καλοκαιριού τελικά. Να περάσουμε καλά και να χαρούμε. Όχι ως χαζοχαρούμενοι βέβαια, ειδικά στην εποχή που ζούμε, άλλα ως άνθρωποι να ξεσκάσουμε. Όπως ακριβώς το έλεγε μια κυρία στην (πάλι) σκοτεινή κατηφόρα της επιστροφής από το θέατρο:

– ” Ξεσκάσαμε ρε παιδί μου. Ξεχαστήκαμε. Ξέφευγε το έργο αυτό από τα άλλα που έρχονται. ”

Όντως κυρία μου, αυτοί οι τύποι έχουν ξεφύγει. Δεν ξέρω από που το έσκασαν, άλλα ευτυχώς που τέτοιοι τύποι κυκλοφορούν ακόμα ανάμεσα μας. Για να μας θυμίζουν εκτός των άλλων και τα βασικά.

Αυτό που λέω πάντα, είναι ότι η σύγχρονη ελληνική κωμωδία είναι υπέροχη, επειδή οι δημιουργοί της συνήθως την συνδυάζουν με το καλοκαίρι. Με πρωτομάστορα σε αυτό βέβαια, τον αξέχαστο κ. Τσώλη. Η μοναδικότητα της φύσης των Γρεβενών, με το φεγγάρι καμβά πίσω από τη σκηνή, θύμιζε κάτι από την ατμόσφαιρα της κορυφαίας ελληνικής κωμωδίας ” Παρακαλώ γυναίκες μη κλαίτε ” . Εμείς κλάψαμε τελικά φίλε Γιώργο και φίλε Μάρκο. Από τα γέλια. Κατρήθκα κι εγώ κανονικά, όπως σας είπε μια καλή κυρία στην Πτολεμαΐδα.

Άφησα τελευταίο τον Βενιαμίν της παρέας, τον Στάθη Μπαλάφα. Ο ταλαντούχος τραγουδοποιός (γνωστός απo τo Τhe Voice) εμφανίζεται μετά από την παράσταση, δίνοντας ένα δυνατό live που έρχεται σαν επιστέγασμα. Σαν την κάθαρση σε κάθε ελληνικό πανηγύρι. Κι έτσι η εμπειρία ολοκληρώνεται. Μια Shakesbeerία ακόμη λοιπόν…

Y.Γ. Πέρα από το χιούμορ, με εντυπωσίασε η ορθότητα και κυρίως η ειλικρίνεια των πολιτικών και κοινωνικών σχολίων, που έχουν κάποια κείμενα του έργου. Πράγματα που καλό είναι να ακουστούν, απ’ άκρη σ ‘άκρη της Ελλάδας.