Η γιαγιά Στεργιάνου , μία καλοκάγαθη γριά από ένα χωριό στους πρόποδες της Ανατολικής Πίνδου, κατέβηκε στα Γρεβενά, για να πραγματοποιήσει την αγορά αγαθών, μια και άρχιζε το θέρος , σε λίγες μόνον ημέρες και θα χρειάζονταν τρόφιμα και ποτά, για τους θεριστές στα χωράφια.

Περνώντας η γιαγιά Στεργιάνου μπροστά από ένα πολυκατάστημα, με μεγάλη τζαμαρία, πρόσεξε και είδε τις κούκλες, τοποθετημένες σε περίοπτη θέση του καταστήματος, για λόγους κατανάλωσης.

Οι κούκλες ήταν ντυμένες με τα σύγχρονα φορέματα, για να πουληθούν ευκολότερα. Η θεία Στεργιάνου, με την ανάλογη αγωγή του χωριού της, γυρίζει και λέει στις κούκλες: «Καλημέρα κορίτσια ».

Αφού δεν πήρε απάντηση, γυρίζει και λέει νευριασμένη: «Τι δεν κρέντε μουλάρες, τι σας έκανα εγώ και δεν απαντάτε».

Συνεχίζοντας η γιαγιά Στεργιάνου τις επισκέψεις στα μαγαζιά, φτάνει στο μαγαζί, από το οποίο, συνήθιζε να ψωνίζει. Επειδή είδε τα παπούτσια της να έχουν λάσπη λόγω της βροχής που προηγήθηκε, θεώρησε καλό να τα βγάλει, τοποθετώντας τα έξω από την πόρτα εισόδου του καταστήματος και μετά να μπει.

Εκείνη την ώρα περνούσε το αυτοκίνητο περισυλλογής σκουπιδιών, του Δήμου. Θεωρώντας ότι τα παπούτσια είναι για πέταμα, τα πήρε και τα έριξε μέσα στο αυτοκίνητο. Όταν η γιαγιά Στεργιάνου βγήκε από το κατάστημα, αναζήτησε τα παπούτσια της.

Τότε ένας γείτονας, της λέει: «Τα παπούτσια σου γιαγιά τα πήρε ο Δήμος », εννοώντας το αυτοκίνητο απορριμμάτων του Δήμου.

Το μυαλό της γιαγιάς πήγε σε ένα πρόσωπο του χωριού της, με το όνομα Δήμος. Το πρόσωπο αυτό πείραζε συχνά τη γιαγιά Στεργιάνου και γελούσε με τον τρόπο, αντίδρασής της. Όταν λοιπόν άκουσε το όνομα του Δήμου, είπε η γιαγιά: «Βρε τον αντίμαχο το Δήμο κι εδώ ήρθε και με βρήκε»;

Χρίστος Παπαδόπουλος