Ο Έλληνας μπορεί να επαίρεται ότι ο τράχηλός του “ζυγόν δεν υπομένει” αλλά παρόλα αυτά παραμένει ένα εριστικό, απαιτητικό παιδί που κλαυθμυρίζει συνεχώς, απαιτεί, επαιτεί, αδικείται, απειλεί και αρνείται πεισματικά να μεγαλώσει!

Ακόμα κι όταν γίνει…πρωθυπουργός!

 

Ακόμα κι αν τον λένε Κυριάκο ή Αλέξη!

 

Σε αυτή την χώρα δεν πλήττει κανείς και ποτέ!

 

Ιδιαίτερα σε προεκλογική περίοδο!

Ακόμα και αν η διάρκειά της δεν είναι ο συνήθης βραχύς και πυκνός μήνας αλλά πλησιάζει αυτόν μιας πλήρους εγκυμοσύνης του ανθρωπίνου είδους όπως η παρούσα περίοδος!

Η κρίσιμη παράμετρος στις εκλογές είναι η συμπαγής άγνωστη ομάδα των …αναποφάσιστων!

Μόνο που εδώ υπήρχε μια ξεχωριστή περίπτωση!

Αναποφάσιστος ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός!

Πότε θα κάνει “ξαστεριά” για να κάνει εκλογές;

Από Αύγουστο χειμώνα και από χειμώνα, καλοκαίρι!

 

Ο Κ. Μητσοτάκης το σκέφτηκε στις παραλίες, στα βουνά , στα χιονοδρομικά και το αποφάσισαν τα ….Τέμπη!

Έδωσαν την υποχρεωτική παράταση λήθης των Λωτοφάγων και το πράγμα παρατράβηξε!

Ούτε τα πασχαλινά μικρά “καλάθια” ούτε οι απλησίαστοι οβελίες εισαγωγής , συνέδραμαν επιβοηθητικά…

Ούτε οι έκτακτες “μεταγραφές” ήταν ” κανόνια”.

Η μεταγραφική περίοδος ήταν χωρίς “ηχηρά” ονόματα..

Ψιλολόγι γελοιοτήτων …

Είναι κανόνας οι “μονομάχοι” με αυτόν τον ιδιότυπο τρόπο να δείχνουν τον δρόμο για την κάλπη στους “τυφλούς” που επιλέγουν πάντοτε κυβέρνηση. ανεξάρτητα ακόμα και από το συμφέρον τους!

Ακολουθούν τις ανάγκες!

 

Συνήθως άλλων ,ολίγων και ισχυρών!

 

“Ανάγκα και οι θεοί πείθονται”

 

Μόνο που δεν πρόκειται περί θεών

 

αλλά για μια κρίσιμη μάζα μονάδων που αθροίζονται ή αφαιρούνται στην “αριθμητική” δημοκρατία μας…

 

Διαπιστώνω με θλίψη την συνεχή της σκόπιμη υποβάθμιση και τον έλεγχο της από εξωγενείς και αλλοτρίους παράγοντες και όχι του συνταγματικά κατοχυρωμένου, κυρίαρχου λαού!

 

Αυτή η σκληρή κινητήρια δύναμη μετατρέπεται σε μια διασπασμένη φιλονικούσα Βαβέλ , έρμαιο των προθέσεων μιας ολιγαρχικής μειοψηφίας, αδύναμη και επαιτούσα αντί μιας ενωμένης δύναμης, κυρίαρχης,δημιουργικής και προωστικής !

 

Αφού έτσι έχουν τα πράγματα στην κεντρική πολιτική σκηνή οι επιλογές είναι περιορισμένες….

 

Παιχνίδια αψιμαχιών, συσκότισης, παραπληροφόρησης, συκοφαντίας, κινδυνολογίας επιστρατεύονται στον μεγεθυντικό φακό των κατ’ ευφημισμό Μέσων μαζικής ενημέρωσης , είναι η πρώτη επιλογή!

 

Όλοι αποφεύγουν την επαφή με τον λαό.

 

Αποφεύγουν τη σύγκριση, τα παραστρατήματα,τις κακοτοπιές, την απομυθοποίηση ….

 

Γιατί δεν έχουν το ειδικό βάρος του λαϊκού ηγέτη!

 

Ανασφαλείς υπηρέτες, ματαιόδοξοι, κενόδοξοι αρριβίστες…

 

Ως αμοραλιστές γίνονται, “μίμοι”, “κλέφτες” και “ιδιοποιητές” ιδεών που δεν πιστεύουν, συμβόλων, πολιτικών και πρακτικών!

 

Αδίστακτοι πρώην πολέμιοι και συκοφάντες μετατρέπονται σε πολιτικούς “τυμβωρύχους” και υμνητές!

 

Πλανόδιοι μικροπωλητές πλάνης και εξαπάτησης!

Τα ίδια συμφέροντα, οι “κυβισθήσεις”, οι υποχωρήσεις, οι σκοτεινές συναλλαγές, οι μεταγραφές, μετονομάζονται ευφυώς ως “εθνική αναγκαιότητα” ή “πατριωτική στάση” …

 

Υπερθεματιστές της ήσσονος προσπάθειας,του αθλιότατου πελατειασμού και της ρουσφετοκρατίας…δημιουργούν μια κοινωνία χωρίς συνοχή, χωρίς αρχές και αξίες.

 

Μια κοινωνία ευάλωτη, ποδηγετούμενη…

 

Στη χώρα μας φαίνεται ότι ενώ γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε για κάποιον “ανεξήγητο” λόγο, τελικά δεν το κάνουμε! Τα διλήμματα μας αρέσουν και τα προβλήματα παραμένουν!

 

Δεν μας χαροποιεί ούτε μας αρκεί μια νεα “αριστερή παρένθεση” του Αλέξη ούτε μια “δεξιά” συνέχεια του “απρόβλεπτου” και “χειραγωγούμενου” Κυριάκου….

 

Μας προβληματίζει η πορεία της χώρας, η μετατροπή της σε προτεκτοράτο και τα αδιέξοδα ενός προδομένου και παραπαίοντος λαού από την Σκύλα στη Χάρυβδη…

 

Η χώρα χρειάζεται στιβαρά χέρια, αλλαγή πλεύσης, σημαντικές μεταρρυθμίσεις και αποφάσεις με σχέδιο, όραμα και στρατηγική.

 

Δεν χρειάζεται γελοία επιχειρήματα … περί “κυβέρνησης ηττημένων” ή περί ” άγνωστου Χ πρωθυπουργού”….

 

Οι αναιδείς ενέργειες προστασίας και διάσωσης του κυβερνητικού σχήματος όσο κι αν πολλοί εκλογείς έχουν μνήμη χρυσόψαρου σκοντάφτει σε ένα σκληρό πυρήνα αμοραλισμού που βρίσκεται πολύ χαμηλότερα από την προνομιούχο, ευφάνταστη και χαμογελαστή κεφαλή των ιθυνόντων…

 

Εδράζεται στην προκλητικά επί δεκαετία και πλέον αδειανή τσέπη των υπηκόων!

 

Δημήτρης Ψευτογκάς

 

ΥΓραφο: Τα κόμματά μας, ως θεσμικές συνιστώσες της δημοκρατίας, πρέπει να εκσυγχρονιστούν και να εκδημοκρατιστούν.

 

Να πάψουν να είναι προσωπικά, αρχηγικά φέουδα ή ωφελιμιστικές κοινοπραξίες στελεχών και μηχανισμών.

Πρέπει να γίνουν κόμματα αρχών!

Πρέπει να γίνουν εργαλεία μετασχηματισμού και μετατροπής των κοινωνικών δυνάμεων σε πολιτικών.

Πρέπει να έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα και να υπηρετούν-πέραν των άλλων συμφερόντων κοινωνικών τάξεων και στρωμμάτων -υψηλές πανανθρώπινες αξίες και ιδανικά!

Πρέπει να είναι ανοιχτά, διάφανα και καθαρά!

Να αποτελούν μέτρο πατριωτικής ευθύνης, σοβαρότητας, ανάλυσης, προγραμματισμού , σύνεσης και κυρίως απλής …λογικής!

Οι παλαιές πρακτικές της προσχωρήσεως ή της συνεργασίας βουλευτών που εξελέγησαν με άλλες σημαίες ουδέν το δέον συνεισφέρουν στη δημοκρατία…..