Δεν πάει πολύς καιρός που ο Μίλτος Τεντόγλου δεν ήταν τίποτα από όλα αυτά που ξέρουμε σήμερα – ήταν μόνο ο «ακροβάτης από τα Γρεβενά». Εκεί μεγάλωσε. Ο πατέρας του Γιώργος Τεντόγλου είναι σεφ, η μητέρα του Ιωάννα Παπαδημητρίου συνταξιούχος δασκάλα. Έχει και μια μεγαλύτερη αδελφή, την Κατερίνα. Οι ρίζες της οικογένειας Τεντόγλου φτάνουν έως τη Μικρασία και τον Πόντο – συχνά στο σπίτι μιλούσαν ποντιακά. Ο Μίλτος ξέρει κάποιες λέξεις. Μιλάει και λίγα γιαπωνέζικα. Του αρέσει πολύ η κουζίνα της χώρας, το σούσι, το ράμεν κ.λπ.

Στην εφηβεία του ζούσε με σνακ και πατατάκια και η διαιτολόγος του ΣΕΓΑΣ τον κυνηγούσε να φάει πρωτεΐνες και φρούτα. Μάταιος κόπος. «Μα αφού εγώ με τα φουντούνια πηδάω» της απαντούσε. Τότε ήθελε να γίνει δοκιμαστής video games. Ή σεφ, σαν τον πατέρα του, ο οποίος το 2012 έφυγε για τη Γερμανία οικονομικός μετανάστης.

Στο μουσικό σχολείο όπου πήγε ο Μίλτος έμαθε να παίζει πιάνο, μπουζούκι, κιθάρα, λίγο μπάσο. Γενικά θεωρεί πως έχει καλλιτεχνική φλέβα – άλλωστε σκιτσάρει υπέροχα. Δεν ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής. Οι δάσκαλοί του τον έβρισκαν έξυπνο, όχι όμως πειθαρχημένο, μάλλον υπερκινητικό. Μικρός έκανε ακροβατικά με το ποδήλατο. Στα 12 του άρχισε να ασχολείται με το παρκούρ μόνο και μόνο επειδή ήταν το μοναδικό άθλημα που δεν χρειαζόταν εξοπλισμό. Έπεφτε βέβαια, είχε συνέχεια μικροτραυματισμούς. Κάποια φορά έκανε και εγχείρηση μηνίσκου. Μετά από δύο εβδομά – δες στεκόταν στην κορυφή της σκάλας κι έκανε ακροβατικά με τις πατερίτσες!

Πώς πέρασε από το παρκούρ στο μήκος; «Ένα από τα μέρη που πηγαίναμε με τους φίλους μου για το χόμπι μας ήταν στο Δημοτικό Στάδιο» θυμάται ο ίδιος. «Μάλιστα, υπήρχαν φορές που οι φύλακες μας έδιωχναν γιατί φοβούνταν μη χτυπήσουμε. Σε μια από τις επισκέψεις μας με είδε ο πρώην προπονητής μου Βαγγέλης Παπανίκος. Μου πρότεινε να δοκιμάσω το άλμα εις ύψος. Πήγα στον στίβο και είδα να κάνει προπόνηση η Ιωάννα Ζάκκα. Έβαλα τον πήχη στο 1,60 μ. Τον πέρασα με την πρώτη προσπάθεια. Τότε ο κύριος Παπανίκος με ρώτησε: “Γιατί δεν ασχολείσαι με το μήκος;”. Έτσι ξεκίνησα». Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα. Στα Γρεβενά δεν υπήρχε κλειστό στάδιο, οι αθλητικές εγκαταστάσεις ήταν άθλιες, τον χειμώνα έκανε πολύ κρύο. Κι ο Μίλτος δεν είχε καμία οικονομική βοήθεια.

«Θυμάμαι ότι στους πρώτους αγώνες» έχει πει η μητέρα του σε μια συνέντευξη στο fosonline.gr«οι άλλοι αθλητές φορούσαν ακριβά ρούχα και παπούτσια και ο Μίλτος τίποτα, κάτι φαρδιές μπλούζες που τις έβαζε μέσα από τις φόρμες για να μην αφήνουν αποτύπωμα στο σκάμμα όπως έπεφτε. Τον κοιτούσα και ένιωθα άσχημα διότι δεν μπορούσα να του παρέχω αυτά που έπρεπε». Ο προπονητής του προσπαθούσε με το ζόρι να τον κρατήσει μες στο γήπεδο. Κρύωνε, κουραζόταν, έπληττε, γκρίνιαζε επειδή έκανε διαρκώς προπόνηση χωρίς να παίρνει μέρος σε αγώνες. Τον δεύτερο χρόνο σταμάτησε κιόλας για κάνα δυο μήνες. Αλλά τελικά επέστρεψε στο σκάμμα.

okmag.gr