Ο John Yudkin ήταν Άγγλος διατροφολόγος.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι είχε πολύ λεπτή αίσθηση του χιούμορ. Το βιβλίο του “Pure, white and deadly” δεν αναφέρεται στην ηρωίνη, αλλά στη ζάχαρη.

Κατά τον Yudkin “εάν μόνο ένα μικρό μέρος αυτών που γνωρίζουμε για τη ζάχαρη αποκαλυπτόταν σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο συστατικό χρησιμοποιούμε στη διατροφή μας, θα είχε απαγορευθεί ταχύτατα”.

Το βιβλίο πήγε πάρα πολύ καλά, εκείνος όμως πλήρωσε πολύ υψηλό τίμημα για αυτό. Οι ζαχαροβιομηχανίες αποκάλεσαν το έργο του «προπαγάνδα» και «επιστημονική φαντασία». Τα επιστημονικά περιοδικά αρνήθηκαν να δημοσιεύσουν τις ανακοινώσεις του. Ο ίδιος θεωρήθηκε ένας μοναχικός εκκεντρικός. Πέθανε το 1995 απογοητευμένος και λησμονημένος.

Σας θυμίζει τίποτα το πάθημά του; Ένας σύγχρονος Προμηθέας, αλυσοδεμένος στο δικό του Καύκασο.

Κατά τα λοιπά τα εξηγεί απείρως καλύτερα από εμένα ο Σπύρος Ζωνάκης στο άρθρο του “η πικρή αλήθεια για τη ζάχαρη” (https://www.shedia.gr/media/uploads/%2344.pdf_). Αντιγράφω:

“Όντως, ο «πόλεμος» της ζάχαρης μόνο καινούριος δεν είναι. Πριν από λίγους μήνες, το περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA) αποκάλυψε ότι τη δεκαετία του 1960 η βιομηχανία της ζάχαρης είχε δώσει σε τρεις επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ δεκάδες χιλιάδες δολάρια για να εκδώσουν έρευνα που να συνδέει την καρδιοπάθεια με τα λιπαρά στα γαλακτοκομικά και όχι με τη ζάχαρη. Το Associated Press, από τη μεριά του, είχε αποκαλύψει τον Ιούνιο ότι το λόμπι των ζαχαρωτών είχε πληρώσει ερευνητές για να καταλήξουν στο εξής συμπέρασμα: «Τα παιδιά που τρώνε γλυκά σνακ είναι πιο αδύνατα σε σχέση με εκείνα που δεν τρώνε”.

Θυμάστε τα τζουκ μποξ, που ρίχναμε νόμισμα κι έπαιζε τραγούδι; Τι να κάνουμε, μας διαβάζουν και νέα παιδιά που δεν τα πρόλαβαν (https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A4%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BA_%CE%BC%CF%80%CE%BF%CE%BE).

Περιέργως το διάσημο βιβλίο του Yudkin δεν έχει εκδοθεί στη χώρα μας. Κυκλοφορεί ελεύθερα στο ίντερνετ (https://ia902303.us.archive.org/9/items/PureWhiteAndDeadly19721986ocr/YUDKINJohn-Pure_White_and_Deadly_1972.pdf).

Χειρότερο από τη ζάχαρη είναι το νοθευμένο μέλι. Έχει όλα τα στραβά της ζάχαρης κι από πάνω ό,τι στραβό κι ανάποδο του πρόσθεσε η νοθεία.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Και για να μην ξεχνιόμαστε το τίμημα της ελευθερίας είναι η επιλογή.

Ο Άρης Τάτσης είναι δικηγόρος Άρτας (https://aristatsis.wordpress.com/). Ειδικεύεται σε διαζύγια, τροχαία ατυχήματα και πτωχευτικό νόμο.