Η τροφή, το βασικό προϊόν για την επιβίωση του ανθρώπου, ήταν στην αρχή τόσο δυσεύρετη, με αποτέλεσμα ο κόσμος να πεθαίνει από πείνα. Με την γεωργική επανάσταση, οι άνθρωποι άρχισαν να καλλιεργούν προκειμένου να τραφούν, όμως πίσω από την επιτυχία βρισκόταν τα φυτοφάρμακα που φέρουν την ευθύνη για πολλές αρρώστιες. Με την πάροδο του χρόνου στο προσκήνιο εμφανίστηκαν μολύνσεις στις αγελάδες και τα πτηνά, ονομαζόμενες ‘’τρελές αγελάδες’’ και ‘’η γρίπη των πουλερικών’’, αντίστοιχα. Ερχόμενοι ωστόσο στο σήμερα, βλέπουμε τους νέους κυρίως να απολαμβάνουν ποικιλία τυποποιημένων προϊόντων και να τα προτιμούν σε μεγάλο βαθμό από το σπιτικό φαγητό. Συνειδητοποιήσαμε έτσι, ότι στην αρχή μπορούσαμε να πεθάνουμε από πείνα στο εξής μπορούμε να πεθάνουμε από μολυσμένη τροφή.

Ο Έλληνας φιλόσοφος Εμπεδοκλής έλεγε ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος από την ένωση τεσσάρων στοιχείων : αέρας, νερό, γη και φωτιά. Στην ψηφιακή εποχή, η ενημέρωση υπάρχει σε τέτοια αφθονία που αποτελεί σίγουρα το πέμπτο στοιχείο του παγκοσμιοποιημένου μας κόσμου.

Η επικοινωνία λοιπόν μπορεί να ταυτιστεί απόλυτα με τις μολυσμένες τροφές. Συμβαίνει το ίδιο και σε εκείνη. Ιστορικά υπήρξε πολύ σπάνια, σήμερα υπάρχει άλλα όχι ως είδηση, αλλά ως τηλεθέαση, ακροαματικότητα, επισκεψιμότητα. Επιδιώκει μία συνεχόμενη παραπληροφόρηση με μη διασταυρωμένες ειδήσεις, τη δημοσιογραφία των πολιτών να βρίσκεται στο ζενίθ της και τα Fake news να πρωταγωνιστούν καθημερινά στη ζωή μας. Το μέσο πλέον δεν επιθυμεί να μεταδώσει γεγονότα ώστε να πληροφορήσει το κοινό αλλά γεγονότα που θα ‘’ τραβήξουν’’ το κοινό. Όλα αυτά όμως σε κανάλια πληρωμένα από τους υψηλά ιστάμενους ή από ιστοσελίδες κατασκευασμένες με ψευδείς ειδήσεις που θα επιφέρουν τεράστια κέρδη στο αφεντικό τους. Αυτοί είναι και οι λόγοι όπου οι πολίτες ζητούν όλο και πιο έντονα αυτό που ονομάζουμε «οικολογία της ενημέρωσης».

Για να ενημερωθούμε με αξιοπιστία,  θα πρέπει ν απολυμάνουμε τις ειδήσεις και να διεκδικήσουμε την ελάττωση του όγκου της. Λιγότερη ενημέρωση αλλά καλύτερη ενημέρωση. Όπως υπάρχουν βιολογικές τροφές, θα πρέπει να εξασφαλίσουμε και βιολογική ενημέρωση. Θα πρέπει να μπορέσουμε να αγοράσουμε μία εφημερίδα που θα φέρει την ένδειξη: «Εγγυημένα χωρίς ψεύδη». Να μπορέσουμε να επισκεφτούμε μια ιστοσελίδα που να έχει το σήμα: « Χωρίς ανυπόστατες διαδόσεις». Να δούμε μία εκπομπή στην τηλεόραση που να φέρει φωτεινή προειδοποίηση: «Δεν έχει δοκιμαστεί σε πολίτες». Ή να ακούσουμε μία ραδιοφωνική εκπομπή με το εξής σήμα: «Προϊόν πιστοποιημένης ειδησεογραφίας».  *

*Ιγνάσιο Ραμονέ: Η έκρηξη της δημοσιογραφίας