Οπωσδήποτε  μας απασχολεί αυτός ο  δημοσκοπικός κατήφορος  που ακολούθησε την εκλογική συρρίκνωση  του ΠΑΣΟΚ και του αφαίρεσε τα 2/3 της κυβερνητικής δύναμής του, σε δύο απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις.

Πλήρωσε ακριβά το τίμημα μιας δύσκολης και μοναχικής πορείας ανάληψης ευθυνών που δεν του αναλογούσαν αλλά και μια σειρά λαθών, τακτικών και στρατηγικών επιλογών.

Φαίνεται ότι και τώρα μόνο αυτό πληρώνει τη «νύφη» της συμμετοχικής διακυβέρνησης!

Για το καλό της Δημοκρατίας θα ήταν προτιμότερη η στήριξη και  η μη συμμετοχή του με τεχνοκράτες ή στελέχη επιρροής !

Η διάσωση της χώρας και οι δύσκολες επιλογές που έκανε,  ουδείς μπορεί να τις αμφισβητήσει.

Αν τώρα αυτό είναι δυσδιάκριτο, όταν καταλαγιάσουν τα πράγματα και πέσει ο κουρνιαχτός, θα γίνει καθαρότερο και αντιληπτό, ιδιαίτερα από αυτούς που σήμερα τραβάνε το σχοινί των άκρων, των λεκτικών ακροβασιών και των φθηνών αντιπολιτευτικών τεχνασμάτων.

Είδαμε σε σύντομο χρονικό διάστημα, τον άλλοτε αντιμνημονιακό υπέρμαχο και  μπροστάρη, τη ΝΔ  του  Α. Σαμαρά, να έχει υποστεί τέτοιες μεταμορφώσεις που έχει καταλάβει αναντίρρητα την θέση που κατείχε πριν ένα χρόνο το ΠΑΣΟΚ! Αυτό που τότε ανηλεώς πολεμούσε και όσα πράττει η ιδία σήμερα, κατηγορούσε!

Οι ανέξοδες κορώνες, οι Οβιδιακές μεταμορφώσεις και οι «τσαμπουκάδες», το μόνο που έπραξαν, ήταν να προσθέσουν έναν ακόμη κρίκο αναξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος, των  πολιτικών και της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, μιας κατάκτησης αγώνων γενεών, αίματος και εθνικών ακρωτηριασμών.

Ποιος μπορεί να πείσει τον χειμαζόμενο λαό και ιδιαίτερα το ενάμισυ εκατομμύριο ανέργων  με την γλώσσα της λογικής, όταν τα αποτελέσματα των έργων τους έφερε πόνο και απόγνωση;

Ποιος μπορεί να πείσει τον νέο επιστήμονα με μεταπτυχιακά διδακτορικά και εξειδικεύσεις ότι μπορεί να έχει μέλλον στον τόπο του;

Ποιος μπορεί να πείσει τον ανήμπορο και μη έχοντα ότι θα υπάρχει ένα χέρι θαλπωρής και βοήθειας, από μια οργανωμένη δημοκρατική, αποτελεσματική, δίκαια Πολιτεία αρχών και αξιών;

Ποιος μπορεί να πείσει τον αυτοαπασχολούμενο, τον μικρό και μεσαίο επιχειρηματία, όταν η κρίση προσθέτει λουκέτα,  η τραπεζική στενότητα γίνεται αγχόνη και η αναχρονιστική, αναποτελεσματική και γραφειοκρατική κρατική μηχανή αξεπέραστο εμπόδιο και τροχοπέδη;

Η σχεδιαζόμενη βαριά φορολογία δεν μπορεί να αποτελεί  μέτρο απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης για την χρόνια και κατ’ εξακολούθηση φοροαποφυγή και φοροδιαφυγή πολλών εξ αυτών.

Αντίθετα τώρα είναι υποκριτική, οριζόντια και άδικη, γιατί δεν δίνει αναπτυξιακή διέξοδο.

Θέλει να αφανίσει την μεσαία και ανυπόταχτη τάξη και να την μετατρέψει σε εξαρτημένη με τις τόσες σύγχρονες  μορφές μισθωτής εργασίας, που έρχονται κατευθείαν από τον μεσαίωνα!

Αυτό αποτελεί τον Δούρειο ίππο, τον μεγάλο κίνδυνο για την Δημοκρατία!

Το ίδιο δεν έγινε και στον αγροτικό τομέα;

Μια χώρα κατεξοχήν αγροτική που έθρεψε και έσωσε με τα πρωτόγονα  παραγωγικά μέσα και τον αστικό πληθυσμό από την πείνα, τις καταστροφές και λεηλασίες της ναζιστικής κατοχής πώς έφτασε στο σημείο με τόσα προγράμματα και πακέτα (ΜΟΠ,1ο,2ο πακέτο Ντελόρ, ΕΣΠΑ κλπ) τόσες επενδύσεις να παρουσιάζει τόσα μεγάλα παραγωγικά ελλείμματα και διαρθρωτικά προβλήματα;

Πως φθάσαμε να εισάγουμε  το 70% -90% σε πολλές κατηγορίες αγροτικών προϊόντων;

Πώς φθάσαμε να απορφανίσουμε το έμψυχο υλικό και να αποδιαρθρώσουμε την μεταποιητική βιομηχανία;

Η ευρωπαϊκή ένωση προϋπέθετε και  συρρίκνωση των απασχολημένων στον αγροτικό τομέα  από το 65% στο 7%.

Η περίσσεια αυτή θα γινόταν εργατικό δυναμικό για την στρεβλή ανάπτυξη των μεγαλουπόλεων της αντιπαροχής και της οικοπεδοποίησης των πάντων, δυναμικό σε άλλους τομείς και υπηρεσίες, δυναμικό ρύθμισης, της προσφοράς και ζήτησης εργασίας, ώστε να κρατάει χαμηλά μισθούς και μεροκάματα και να καθιστά ανταγωνιστική την οικονομία και ελκυστική επενδυτικά τη χώρα.

Θέριεψε το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης , την ανταποδοτικότητα παρεκτοπίζοντας και υπολογιζόμενης μόνο της διεκδικητικότητας του συνδικαλιστικού κινήματος και της ενδοτικότητας του πελατειακού συστήματος,..

Όσο για ανταγωνιστικότητα και επενδύσεις τα βλέπουμε εδώ αλλά και…. στην Αφρική!

Η  επίπλαστη ευφορία, η σπατάλη, η απομύζηση, η απόλαυση  των δανεικών και αγύριστων, η ανέξοδη παροχολογία, η απονομή προνομίων προς κατευνασμό των ισχυρών κοινωνικών  κρατικοδίαιτων ομάδων δημιούργησε  ανισότητες, ελλείμματα παραγωγικότητας, αποδοτικότητας, διαφθορά και χρέη.

Τον λογαριασμό αυτών και πολλών άλλων καλούμαστε να πληρώσουμε σήμερα στα πλαίσια ενός αγώνα δύναμης και εξουσίας  στον παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας που υπερβαίνει τον έλεγχο και τα όρια των εθνικών κρατών και είναι στα χέρια λίγων παιχτών και κατόχων υλικών και άυλων ληστρικών κεφαλαίων.

Αυτός που μπορεί να πείσει και να αναλάβει ευθύνες δεν είναι άλλος κανείς σχηματισμός, παρά η ενιαία μεγάλη δημοκρατική παράταξη.

Πολλοί φρόντισαν να την κοντύνουν…

Να την διασπάσουν….

Ομαδάρχες, ομαδούλες , κινήσεις, ανησυχίες …

Όλοι αυτοί που κάποτε συγκροτούσαν το Αθηνοκεντρικό συνοθύλευμα πανίσχυρων υπουργών, αυλικών, συμβούλων, αργόμισθων και τρωκτικών και σήμερα κόπτονται  και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους γα το ΠΑΣΟΚ, τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, τη χώρα, περισσότερο ενδιαφέρονται για το σαρκίο τους και τα προνόμιά τους!

Ποτέ δεν λογοδότησαν στην συμπαγή και εξαπατημένη βάση και στα θεσμοθετημένα όργανα.

Υφάρπαξαν ψήφο και εντολή σε λευκό χαρτί….

Δυσφήμησαν το ΠΑΣΟΚ και την δημοκρατική παράταξη…

Η ανοχή έχει εξαντληθεί!

Καιρός είναι  αν δεν μας  απαλλάξουν μόνοι τους να απαλλαγούμε ευθύς από αυτά τα βαρίδια.

Κακό κάνουν και στην παράταξη και στην πατρίδα!

Επειδή σήμερα δεν υπάρχει Ανδρέας, Κ. Σημίτης ή Γιώργος  Παπανδρέου να ενώσουν,

Επειδή ο Παπανδρεϊκός κορμός έχει εξοβελιστεί  ή έχει αυτοεξοριστεί,

Επειδή  τα κόμματα είναι εργαλεία μετασχηματισμού κοινωνικών δυνάμεων σε πολιτικών και εκφραστές αυτών των δυνάμεων,

Επειδή τα κόμματα αποτελούν γεννήματα αναγκών της πάλης των κοινωνικών δυνάμεων, εκφραστές αξιών, αρχών και οραμάτων,

Επειδή η μεγάλη αυτή παράταξη διαχρονικά έχει συνδεθεί με την δημοκρατία, την πρόοδο, την ειρήνη, την  σταθερότητα, την εκπλήρωση εθνικών, πατριωτικών και κοινωνικών επιδιώξεων και στόχων,

Είναι εθνική ανάγκη να μείνει ενιαία, να ανασυνταχθεί, να ανανεωθεί, να  αποκτήσει νέο πολιτικό περιεχόμενο, να επαναπροσδιορίσει  στόχους, ταχτικές και στρατηγικές, να καθοδηγήσει και να ηγηθεί μιας πλατιάς Νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, ενός ισχυρού μπλοκ κοινωνικών δυνάμεων και συμμαχιών  για την ανασυγκρότηση της χώρας, την επαναπόδοση της εθνική αξιοπρέπειας και αυτοπεποίθησης, απαραίτητα εργαλεία για μια νέα πορεία διαμόρφωσης της ομοσπονδιακής Ευρώπης των λαών, των Εθνών που έχουν κοινές αξίες κοινή πολιτιστική καταγωγή και παιδεία…

Μόνο εκεί με εξωστρέφεια και διεθνείς ορίζοντες μπορούμε να πετύχουμε!

Οι αρχές της κοινωνικής απελευθέρωσης, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης,  παραμένουν αναλλοίωτες σε αξιακό επίπεδο.

Η ανάπτυξη με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον, ο σεβασμός και η διεύρυνση των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων, του πολιτισμού και της παράδοσης είναι επίσης  ζητούμενα.

Μόνο που πρέπει τώρα να αποκτήσουν περιεχόμενο και κύρια στην πράξη…

Πριν ο κόσμος μας γυρίσει οριστικά την πλάτη!

Αυτό θα πείσει και εκεί θα κριθούμε!

Δεν χρειαζόμαστε συρραφές και συγκολλήσεις κομματικών φυλών και φυλάρχων!

Διάλογο και προγραμματική συμφωνία από μηδενικής βάσεως σε ένα ανοιχτό συνέδριο!

Δεν έγινε τον Μάρτιο του 2012 και είδαμε τα προβλήματα στρατηγικής, συνοχής και εμπιστοσύνης που ανέκυψαν.

Ας γίνει όχι  σε επίπεδο δεξίωσης στην Αθήνα…

Αλλά στη βάση με ορθά δομημένο διάλογο και προτάσεις!

Η ευθύνη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ είναι μεγάλη και ιστορική!

Παρόλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα μπορεί να τα καταφέρει!

Δημήτρης Ψευτογκάς

Υπ. Βουλευτής ΠΑΣΟΚ 2007 και 2009…..

Υπ. Αντιπεριφερειάρχης, Περιφερειακός Σύμβουλος

Υστερόγραφο: 1.Το πρόβλημα του χρέους επιδέχεται μόνο πολιτική λύση! Αυτό το ξέρουν και οι Ευρωπαίοι! Κανένα οικονομικό μέτρο δεν το λύνει!  Ούτε η πτώχευση! Θα έρθει η λύση μόνο όταν έχουμε κοινωνική συνοχή, δύναμη και ευνοϊκές διεθνείς συνθήκες.

Μέχρι τότε είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε διαρθρωτικές αλλαγές που αποφύγαμε 30 χρόνια και ένα σύγχρονο κράτος! Με την θέλησή μας! Όχι με την βία!

Ας το αντιληφθούμε και ας προχωρήσουμε με συναίνεση, διάλογο και όχι κραυγές, κορώνες και ψευδεπίγραφα στερεότυπα και αγκυλώσεις. Θα βρούμε την άκρη μόνοι μας!

2. «…η λαϊκομετωπική κυβέρνηση, όπως έχει αποδειχτεί  ιστορικά, ή η λαϊκομετωπική στρατηγική, συχνά καταλήγει σε αδιέξοδα όταν δεν έχουν ωριμάσει οι αντικειμενικές συνθήκες….. Ο  ρόλος ενός κόμματος στη δημοκρατική αντιπολίτευση δεν είναι θετικός μόνο από τη νομή ενός μεριδίου της κυβερνητικής εξουσίας…. αλλά από τον δημιουργικό προσδιορισμό του μέσα στη συνολική πολιτική της Αλλαγής…» Μάρκος Βαφειάδης, 1984 , «Τι να κάνουμε στις 17 Ιουνίου» εφημ. ΤΑ ΝΕΑ