Ήταν χειμώνας 1994-1995. Ο Βασίλης Καρράς μεσουρανούσε ως λαϊκός τραγουδιστής έχοντας δίπλα του τον καλύτερο

(και νεαρότερο) βιολιστή της χώρας.

Τον Γρεβενιώτη Ζήση Κασιάρα.

Μία παρέα τριών ανδρών από τα Γρεβενά επισκέφθηκε την αίθουσα του Ξενοδοχείου «Φιλίππειον» Θεσσαλονίκης όπου τραγουδούσε ο Βασίλης Καρράς με τον βιολιστή Ζήση Κασιάρα.

Με την είσοδο της παρέας στην αίθουσα ένας σερβιτόρος τους υπέδειξε το τραπέζι που θα καθόταν.

Ηταν «πρώτο τραπέζι πίστα».

Τις πρωϊνές ώρες όταν ζητήθηκε ο λογαριασμός ο σερβιτόρος με ιδιαίτερη ευγένεια απάντησε: «Το τραπέζι των κυρίων είναι δικό μου…» μου είπε να σας ενημερώσω ο Ζήσης!

Όχι μόνον αυτό. Ο Ζήσης θεωρούσε δικό του προσκεκλημένο κάθε Γρεβενιώτη που επισκεπτόταν τα κέντρα όπου ο ίδιος διέπρεπε ως βιολιστής!!!

Ζησάκο σε χάσαμε πρόωρα και άδικα. Θα σε θυμόμαστε για πάντα όλοι οι Γρεβωνιώτες, όλοι οι Έλληνες φίλοι της μουσικής και του βιολιού.

Γ.ΠΑΠ.