Σε συνέχεια από προηγούμενο άρθρο.

7. ΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΗΣ ΩΦΕΛΙΜΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.

Όπως είπαμε πιο πάνω ότι κάθε εμπόρευμα «περιέχει» ή «ενσωματώνει» αφηρημένη ΕΡΓΑΣΙΑ. Πού μπορούμε να τη βρούμε;

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα για ένα παλτό. Πού μπορούμε να βρούμε την αφηρημένη εργασία που εμπεριέχει; Στη φόδρα, στα μανίκια ή στο γιακά; Όχι. Ακόμα και αν ξεφτίσει και γίνει κουρέλι, η αφηρημένη ΕΡΓΑΣΙΑ που περιέχει δεν μπορεί ποτέ να βρεθεί.

Μόνο τα χρήσιμα πράγματα και η ωφέλιμη εργασία μπορούν να γίνουν αντιληπτά από τις αισθήσεις. Ένας βασιλιάς είναι ένας άνθρωπος σαν όλους τους άλλους – στη συμπεριφορά, στην όψη και στην ψυχοσύνθεση. Βλέποντάς τον δεν μπορείς να πεις ότι είναι βασιλιάς – μοιάζει απλός άνθρωπος. Ο μονάρχης θεωρείται όμως από τους υπηκόους του σαν βασιλιάς. Είναι βασιλιάς, γιατί οι υπήκοοί του τον συμπεριφέρονται έτσι.

Οι «βασιλικές» εξουσίες είναι κοινωνικές, όχι φυσικές. Κανείς δεν θα ανακάλυπτε ένα ίχνος της βασιλικής του ιδιότητας στο σώμα ενός νεκρού βασιλιά. Από φυσική και ουσιαστική άποψη ο βασιλιάς είναι ένας άνθρωπος. Οι ουσιαστικές του ικανότητες είναι ανθρώπινες ικανότητες. Από κοινωνική άποψη όμως στις δραστηριότητές του, στον τρόπο που οι άνθρωποι υπακούν σ’ αυτόν, ο βασιλιάς είναι αυτό που  οι υπήκοοί του φαντάζονται ότι είναι.

Οι άνθρωποι τον κάνουν βασιλιά, αντιμετωπίζοντάς τον σαν βασιλιά.

Το ίδιο ισχύει και για την αξία. Κανένα χρήσιμο αντικείμενο (αξία χρήσης) δεν ενσωματώνει υλικά αφηρημένη ΕΡΓΑΣΙΑ. Ένα χρήσιμο αντικείμενο μπορεί να είναι εμπόρευμα – ενσωμάτωση αξίας – μόνο εφόσον ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ σαν εμπόρευμα.

Κοιτάζουμε ένα διαμάντι και τίποτε δεν μας δίνει να καταλάβουμε  πως είναι εμπόρευμα όταν εξυπηρετεί τεχνικές και αισθητικές ανάγκες. Στο λαιμό μιας πλούσιας είναι διαμάντι και όχι εμπόρευμα.

Το εμπόρευμα πρέπει απαραίτητα να είναι αξία χρήσης, ενώ η αξία χρήσης δεν έχει σημασία αν είναι εμπόρευμα ή όχι. Δεν υπάρχουν εμπορεύματα στη φύση. Προσπαθήστε να βρείτε αξία στο βυθό της θάλασσας ή στη ζούγκλα ή στο διάστημα. Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι τίποτε δεν είναι «ανταλλάξιμο». Η Ανταλλαγή αποτελεί μέρος των ανθρώπινων σχέσεων. Η ανταλλακτικότητα είναι εφικτή μόνο στο πλαίσιο των ανθρώπινων κοινωνικών σχέσεων.  Η ανταλλακτικότητα είναι υπαρκτή παρόλο που είναι αφύσικη.

Οι άνθρωποι μετατρέπουν σε ανταλλάξιμα τα χρήσιμα αντικείμενα – παράγοντας για την ανταλλαγή. Όταν η ανταλλαγή γίνεται παγκόσμιος και συστηματικός νόμος της παραγωγής – όπως στην καπιταλιστική κοινωνία – τότε η ανταλλαξιμότητα γίνεται ένα κοινωνικό πραγματικό γνώρισμα των προϊόντων γενικά. Η «στοιχειωμένη» αξία είναι πολύ, πολύ πραγματική. Δοκιμάστε να επιζήσετε στην καπιταλιστική μας κοινωνία χωρίς να πουλάτε ή να αγοράζετε πράγματα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις ΚΑΘΕ ΑΤΟΜΟ στην καπιταλιστική κοινωνία αγοράζει και πουλάει εμπορεύματα.