Αναμφισβήτητα η είσοδος ενός παιδιού στην ανώτερη ή ανώτατη εκπαίδευση αποτελεί όνειρο και στόχο κάθε γονιού. Προσδοκίες, φιλοδοξίες, ελπίδες αλλά κυρίως κόπος και σκληρή δουλειά τόσο του γονιού όσο και του παιδιού ανταμείβονται ικανοποιητικά.

 Τι συμβαίνει όμως και κυρίως τι συναισθήματα προκαλεί το γεγονός πως το παιδί φεύγει από το σπίτι για σπουδές και θα εγκατασταθεί σε άλλη πόλη;

Πρόκειται για μια μεταβατική περίοδο ένα στάδιο προσαρμογής όπου κυριαρχεί ο φόβος, η περιέργεια, ο προβληματισμός, η ανησυχία. Αξίζει να πούμε πως αυτά τα συναισθήματα βιώνονται ίσως με διαφορετικό βαθμό και ένταση, τόσο από τους γονείς όσο και από τα παιδιά.

Πολλοί λένε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα νέο κύκλο ζωής των παιδιών που περνούν με μιας από την εφηβική ζωή σε κάτι που μοιάζει με ενηλικίωση. Μια ενηλικίωση όπου για το νέο αποτελεί ένα καινούργιο ταξίδι.

Είναι πολλές οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν και αυτό από μόνο του είναι μια πρόκληση. Τα πράγματα που διαφοροποιούνται τώρα έχουν να κάνουν με την κατοικία του νέου φοιτητή, τη ζωή του, την επαγγελματική του εξέλιξη.

Όπως κάθε αλλαγή έτσι και η φοιτητική ζωή προκαλεί έντονα αλλά και αντιφατικά συναισθήματα. Από τη μια η ανησυχία, ο προβληματισμός, η ανασφάλεια από την άλλη η ικανοποίηση, η χαρά, η ανακάλυψη για κάτι που μέχρι ….<<χθες>> ήταν άγνωστο.

Τι είναι αυτό όμως που ¨αναστατώνει¨ τους γονείς ενός φοιτητή, και από την άλλη πως μπορούν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση;

Η αγωνία, η ανησυχία των γονιών, για το νέο ξεκίνημα των παιδιών τους, για το αν θα τα καταφέρουν στις απαιτήσεις του νέου ρόλου τους είναι απολύτως φυσιολογικές. Συνυπάρχουν όμως με το γεγονός πως οι γονείς ανακαλύπτουν πως το παιδί τους μεγαλώνει και ¨ανοίγει τα δικά του φτερά¨ απομακρύνεται από την ¨οικογενειακή εστία¨ προκαλώντας σ αυτούς έντονα συναισθήματα. Πόσο εύκολα ή δύσκολα λοιπόν οι γονείς σ αυτή τη φάση αναγνωρίζουν αυτό που τους συμβαίνει καθώς και τι είναι αυτό που τους προκαλεί επηρεάζοντας φυσικά τη συμπεριφορά τους απέναντι στα παιδιά τους;

Προτείνω ένα πολύ μικρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα.

Ρωτήστε ένα γνωστό ή συγγενικό σας πρόσωπο που έχει γιο ή κόρη φοιτητή. Πόσες φορές μιλάει την ημέρα τηλεφωνικά μαζί τους. Πόσα τάπερ με φαγητό ετοιμάζει και στέλνει την εβδομάδα;

Μπορεί να ακούγεται αστείο, είναι όμως μια πραγματικότητα που καθρεφτίζει όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Η πιο συνηθισμένη αντίδραση των γονιών είναι η συνεχής προσπάθειά τους να διαχειρίζονται καθημερινά ζητήματα των παιδιών τους όπως όταν ζούσαν μαζί. Πολλές φορές θεωρούν τους εαυτούς τους συμβούλους των παιδιών τους. Βοηθά αυτή η στάση του γονιού το νέο/α να μάθει, να ωριμάσει, να αποκτήσει εμπειρίες να στηριχθεί τελικά στα δικά του πόδια;

Είναι απολύτως κατανοητό πως η στήριξη και η βοήθεια προς το νέο φοιτητή είναι το κύριο μέλημα κάθε γονιού. Αρκεί να τηρούνται καποιοι βασικά και στοιχειώδη πράγματα. Όπως π.χ. το γεγονός πως δεν πρέπει οι γονείς να επεμβαίνουν και να διευθετούν ζητήματα τα οποία αφορούν ασήμαντα και καθημερινά μικροπροβλήματα. Είναι καλό και εκτιμάται ιδιαίτερα από τα παιδιά, το να κρατούν οι γονείς τους αποστάσεις, το να μην είναι φορτικοί και κυρίως να αφήνουν σ αυτά τη δυνατότητα να ανακαλύψουν μέσα από την καθημερινότητά τους τα όρια και τις δυνατότητές τους.

Φυσικά αυτό δε σημαίνει έλλειψη επικοινωνίας αλλά αντίθετα υποστήριξη, εμπιστοσύνη, ενθάρρυνση του γονιού προς το παιδί.

Αξίζει να σταθούμε και να τονίσουμε πως σ αυτή την περίοδο το ζευγάρι καλείται να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του. Είναι σημαντικό λοιπόν οι γονείς να αναγνωρίσουν πως μπορούν να βελτιώσουν τη σχέση με το σύντροφό τους, να θέσουν προσωπικούς στόχους, να ¨εκμεταλλευτούν¨ τον ελεύθερό τους χρόνο όπως επιθυμούν.

Αλλά κυρίως να αναγνωρίσουν και να εκτιμήσουν, να νιώσουν υπερηφάνεια για τη διαδικασία εισόδου του παιδιού τους σε μια επιτυχημένη ενήλικη ζωή. Η αποχώρηση των παιδιών από το σπίτι, η έλλειψη καυγάδων- εντάσεων της εφηβικής ηλικίας, η μείωση των καθημερινών προστριβών, μπορούν να δώσουν νέα δύναμη αλλά και βαρύτητα στη σχέση Γονιών- Παιδιών.

Κέντρο Πρόληψης ¨ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ¨

Ν. Γρεβενών

Φανή Ιορδανίδου

Κοιν. Λειτουργός