Η υπογραφή της συμφωνίας χαιρετίστηκε με πανηγυρισμούς, φανερούς από την πλευρά της κυβέρνησης και των υποστηρικτών της και κρυφούς από συμφωνούντες με την παράδοση της κληρονομιάς μας αλλά μη θέλοντες να εκδηλωθούν για ευνόητους λόγους.

Η  συμφωνία θεωρήθηκε ότι θέτει τέρμα σε μακρόχρονη εκκρεμότητα, που δηλητηρίαζε τις σχέσεις δύο γειτόνων λαών και συμβάλλει στην ειρηνική συνύπαρξη στη Βαλκανική. Υποστηρίχτηκε ότι ήταν πλέον χωρίς νόημα η παράταση της εκκρεμότητας, καθώς περισσότερες από 150 χώρες έχουν αναγνωρίσει τη γείτονα ως Μακεδονία. Τέλος τονίστηκε ότι και οι γείτονες υποχώρησαν σε κάποια σημεία, ώστε να επέλθει αξιοπρεπής συμβιβασμός!

Η παραπλάνηση είναι πολύ μεγάλη και η καλλιέργεια κλίματος καθησυχασμού ενός λαού, ο οποίος έχει υποστεί άμβλυνση του πατριωτικού αισθήματος σε μεγάλο βαθμό κατά τις δεκαετίες του εκμαυλιστικού καταναλωτισμού, θα έχουν ασφαλώς συνέπειες, οι οποίες θα εκδηλωθούν ίσως όχι πολύ αργά. Στο άρθρο μας θα επισημάνουμε κάποια στοιχεία στα οποία δεν δόθηκε η δέουσα προσοχή ακόμη και από τους αντιτιθεμένους στην ταπεινωτική συμφωνία.

Το θέμα της συμφωνίας αναθερμάνθηκε στην αρχή του τρέχοντος έτους με τη δήλωση των Αμερικανών ότι η χρονίζουσα εκκρεμότητα θα πρέπει να έχει διευθετηθεί πριν από την σύνοδο του ΝΑΤΟ. Συνεπώς η υποταγή μας στα κελεύσματα των ισχυρών είχε ημερομηνία λήξης. Η ένσταση εκείνων που υποκριτικά εναντιώνονται στην υπογραφή της συμφωνίας είναι ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις διατήρησαν την εκκρεμότητα και δεν υπέκυψαν στις πιέσεις, άρα υπήρξαν καλύτερες από τη σημερινή. Παραβλέπουν οι τηρούντες τη στάση αυτή κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό: Οι προηγούμενες κυβερνήσεις έφεραν στην εξουσία την παρούσα λόγω της επίσης ταπεινωτικής για τη χώρα μας πολιτικής τους και της κατάρρευσης της οικονομίας μας. Συνεπώς δεν απαλλάσσονται της ευθύνης για τα τελευταία συμβάντα. Η παρούσα συγκυβέρνηση ανέλαβε ρόλο αντίστοιχο προς τον ρόλο των συνταγματαρχών, των ενόχων για την προδοσία της Κύπρου. Και χαίρουν οι αναμένοντες να τη διαδεχθούν στην εξουσία, επειδή «αριστερή» κυβέρνηση υπέκυψε και υπέγραψε την εκποίηση τμήματος της ιστορικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς και όχι αυτοί.

Αυτός ο μύθος τη πρώτης αριστερής κυβέρνησης πρέπει να καταρριφθεί πριν παγιωθεί η εσφαλμένη αντίληψη στον λαό μας. Αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί οι κυβερνώντες, τους αποκαλούν όμως και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι αριστερούς. Οι πρώτοι δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι απομακρύνθηκαν τρομακτικά από το όραμα της νιότης τους για μια δικαιότερη κοινωνία και υπηρετούν πλέον τη νέα τάξη πραγμάτων του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου. Βέβαια απόμεινε σ’ αυτούς ισχυρή η ιδεολογία του διεθνισμού όχι όμως του προλεταριακού, αλλά του κοσμοπολίτικου της παγκοσμιοποίησης. Συνεπώς ο ισχυρισμός τους ότι είναι επίσης πατριώτες, όσο και οι επικριτές τους είναι έωλος. Είναι διεθνιστές και το έχουν τονίσει κατ’ επανάληψη. Δεν ισχυρίζομαι ότι όλοι οι αντιτιθέμενοι είναι πατριώτες, καθώς αρκετοί στην αντιπολίτευση τρίβουν τα χέρια τους για την ανάληψη του πολιτικού κόστους από τους «αριστερούς». Πιστεύω ότι στο άρθρο μου εκφράζω όσους ειλικρινά πονέσαμε για την κατάντια της χώρας μας. Οι κυβερνώντες ίσως και να αισθάνονται ένοχοι, που στο παρελθόν φωνασκούσαν με το σύνθημα «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι».

Οι ασκούντες την εξουσία έδωσαν γην και ύδωρ πριν ακόμη ανέλθουν στην εξουσία με τη στήριξη του διεθνούς συστήματος νομής της εξουσίας. Η επίσκεψη του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ δεν ήταν για τουρισμό. Ούτε και η συνάντηση με πλουτοκράτες σε ιταλικό θέρετρο πριν από την ανάρρησή του στην εξουσία έγινε από αβροφροσύνη των «συνοδοιπόρων» της αριστεράς τραπεζικών και επιχειρηματικών κύκλων. Ας θυμηθούμε πόσοι άδολοι πατριώτες ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα μετά τον εμφύλιο πόλεμο στη χώρα μας με την κατηγορία του συνοδοιπόρου του κομμουνισμού! Όλα αυτά τα γνωρίζουν οι ωρυόμενοι σήμερα κατά της συμφωνίας και επιρρίπτοντας ακέραια την ευθύνη στην ενδοτική διαχρονικά στα εθνικά μας θέματα αριστερά. Και όντως υπήρξαν ενδοτικοί οι κομμουνιστές ιδιαίτερα στο θέμα της Μακεδονίας, όταν για πρώτη φορά επινοήθηκε η πλεκτάνη από τον Στάλιν. Αλλά και οι πολιτικοί τους αντίπαλοι υπήρξαν εξόχως ενδοτικοί σε πλείστα όσα θέματα και μάλιστα ως κυβερνώντες.

Η αποδοχή των τετελεσμένων και από την αξιωματική αντιπολίτευση έχει έλθει στο φως από γερμανικά άκρως ανθελληνικά μέσα ενημέρωσης. Η όποια διάψευση πόση ισχύ έχει; Ας ληφθεί υπ’ όψη η στάση ηγετικού στελέχους και συγγενούς του αρχηγού της επί του θέματος. Οι «ευγενείς» Ευρωπαίοι γνωρίζουν να ψεύδονται σε άλλης φύσεως θέματα όχι σ’ αυτά. Ένα κεφαλαιώδες ψέμα τους είναι ότι μας βοήθησαν οικονομικά, ενώ μας ρούφηξαν το αίμα. Ποιος πολιτικός μας τους διέψευσε; Οι όντως πατριώτες, όσοι ανήκουν στον χώρο αυτό, ας αρχίσουν να σκέπτονται πιο προσγειωμένα απαλλασσόμενοι από τον κομματικό φανατισμό που τυφλώνει. Πολλοί, δυστυχώς, πολλοί και στον χώρο τους δεν είναι πατριώτες. Κάποιοι δεν ήταν ποτέ, άλλοι μεταστράφηκαν κατά την περίοδο της αντιπολίτευσης, όταν έπνευσε ο άνεμος του κοσμοπολίτικου διεθνισμού. Όσο για την ελάσσονα αντιπολίτευση αυτή εντέχνως άφησε να μονοπωλήσει την παρουσία του στα τηλεοπτικά παράθυρα ο κατ’ εξοχήν διεθνιστής και αντιπατριώτης, ο θερμότερος υποστηρικτής της συμφωνίας και εδώ και στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, δια του εκπροσώπου του. Οι λοιποί της νέας «αλλαγής» εσιώπησαν ή τοποθετήθηκαν με μισόλογα επί του θέματος. Ετοιμάζονται για την συγκυβέρνηση, αν τελικά το σύστημα παραχωρήσει και δεύτερη τετραετία εξουσίας στο κυβερνόν σήμερα κόμμα, καθώς ο σημερινός εταίρος του μάλλον θα καταποντιστεί. Όσο για το ΚΚΕ εξέφρασε κατ’ αρχήν τη συμφωνία με τις εκχωρήσεις, αντιτίθεται όμως στην ένταξη της γείτονος στο ΝΑΤΟ. Αλλά γι’ αυτόν τον σκοπό συρθήκαμε στη συμφωνία (εννοώ τη χώρα όχι την κυβέρνηση. Αυτή δεν σύρθηκε). Μήπως έχει την εντύπωση ότι δίνει ακόμη ο Στάλιν τις εντολές;

Η συμφωνία έγινε με τυμπανοκρουσίες στη μεθόριο των δύο κρατών. Παρόντες αξιωματούχοι του ΟΗΕ με πρώτο τον ανεκδιήγητο Νίμιτς, ο οποίος επέλεξε την ημέρα των γενεθλίων του  για την υπογραφή, ώστε να μας ταπεινώσει περισσότερο. Ο υπουργός μας επί των εξωτερικών αντί να τραγουδήσει τον ύμνο της τρίτης Διεθνούς «Εμπρός της γης οι κολασμένοι» τραγούδησε πλήρης ευφορίας το «Happy birthday to you», ύμνο σύμβολο της δυτικής υποκουλτούρας. Πάλι καλά. Θα μπορούσε να τροποποιήσει τον ύμνο της νιότης τους σε «Εμπρός της γης οι υποταγμένοι και βολεμένοι»!

Είναι χωρίς σημασία το ότι τη συμφωνία χαιρέτισε πανηγυρικά ο διεθνής τύπος, ο στην υπηρεσία του μεγάλου κεφαλαίου ευρισκόμενος; Είναι χωρίς σημασία ότι στο κλίμα ευφορίας πρόσθεσε τη δική του ο κερδοσκόπος και ραδιούργος στη Βαλκανική Σόρος, άρθρα του οποίου δημοσιεύθηκαν στις στήλες της κυβερνητικής εφημερίδας; Από τόση μεγάλη αγάπη για την ειρήνη διακατέχονται όλοι αυτοί και εκφράστηκαν με τόσο ενθουσιασμό;

Μήπως οι απλοί υποστηρικτές της συμφωνίας πρέπει να αρχίζουν να θέτουν ερωτήματα, όπως βέβαια και οι αντιτιθέμενοι σ’ αυτήν. Θα τολμήσει κάποιος σ’ αυτή τη χώρα να κραυγάσει κάτω το ΝΑΤΟ; Πολύ δύσκολο! Όσο για τους πραγματικούς πατριώτες συνιστώ ψυχραιμία και σύνεση. Καλό είναι, αντί να αναλάβουμε ρόλο διχαστικό, να τονίζουμε για όλους τους σταυρωτές της πατρίδας μας κατά το ανάλογο του Χριστού: «Πάτερ άφες αυτοίς. Ου γαρ οίδασι τί ποιούσι».

«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»