Είχα την τιμή να παραβρεθώ στο Αναπτυξιακό Συνέδριο Θεσσαλονίκης ως μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητήριου Ελλάδος στο Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας συνοδεύοντας τον Πρόεδρο στην εισήγηση του φορέα των Μηχανικών. Είναι αλήθεια ότι στη Θεσσαλονίκη οι φορείς συναντώνται αρκετά τα τελευταία χρόνια και συζητούν την ανάπτυξη της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Και πολύ καλά κάνουνε.

Ως Γρεβενιώτης, αναρωτιέμαι, πολλές φορές έντονα αλλά καλοπροαίρετα, για το αν έγινε ποτέ κάτι αντίστοιχο στην περιοχή μας. Και δεν αναφέρομαι σε μια απλή ημερίδα για λόγους επικοινωνίας, φωτογραφιών και εσωτερικής κατανάλωσης. Ως αναπτυξιακό συνέδριο εννοείται μια Μητροπολιτική Συνάντηση Εργασίας με αρχή, μέση και τέλος. Σε αυτή συμμετέχουν όλοι οι εμπλεκόμενοι φορείς της περιοχής (stakeholders) με σαφείς εισηγήσεις. Ένα τέτοιο σώμα συντίθεται κυρίως από τον Αντιπεριφερειάρχη και τους περιφερειακούς συμβούλους της περιοχής, τους Δημάρχους, τους Αντιδημάρχους και λοιπά στελέχη των Δημοτικών Συμβουλίων, τον βουλευτή και τους πολιτευτές των λοιπών κομμάτων, εκπροσώπους από όλα τα Επιμελητήρια (Εμπορικό, Τεχνικό κτλ), τους Επιστημονικούς συλλόγους (π.χ.  Δικηγορικός, Ιατρικός). Το σώμα αυτό συνεδριάζει μια φορά το χρόνο με προγραμματισμό και απολογισμό, επιδιώκει την ουσία και όχι το φαίνεσθαι και δίνει αποκρυσταλλωμένες απαντήσεις σε τρία βασικά ερωτήματα:

1. Πετύχαμε τους στόχους της προηγούμενης περιόδου και σε ποιο βαθμό;
2. Τι αναπτυξιακούς στόχους έχουμε για την περιοχή μας για την επόμενη περίοδο (βραχυπρόθεσμους, μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους);
3. Με ποιο πρόγραμμα δράσεων και σε ποιο χρονοδιάγραμμα θα επιτευχθούν οι στόχοι που τίθενται;

Το πρώτο ερώτημα αναφέρεται σε απολογισμό της προσπάθειας και αναζήτηση εμποδίων και προβλημάτων. Στη βάση αυτού, το δεύτερο ερώτημα προσδιορίζει το αναπτυξιακό πρότυπο και καταγράφει το πλαίσιο στο οποίο συμφωνείται ότι θα κινηθεί η περιοχή στον πρωτογενή, τον δευτερογενή και τον τριτογενή τομέα αξιοποιώντας τα εγγενή πλεονεκτήματα της και τους διαθέσιμους πόρους (φυσικούς, οικονομικούς και ανθρώπινο κεφάλαιο). Το τρίτο ερώτημα προσδιορίζει ένα πακέτο δράσεων με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, το οποίο δεσμεύονται όλοι οι εμπλεκόμενοι ότι θα στηρίξουν για το καλό της περιοχής.

Δυστυχώς για την περιοχή μας κάτι τέτοιο δεν έχει πραγματοποιηθεί ποτέ (τουλάχιστον από όσο γνωρίζω τα τελευταία χρόνια).Σε κάθε περίπτωση, δεν γνωρίζω να έχει παραχθεί κάποιο απτό αποτέλεσμα από μια Μητροπολιτική Συνάντηση Εργασίας η οποία να πρότεινε αποκρυσταλλωμένες και εφαρμόσιμες λύσεις για τα προβλήματα της περιοχής. Το γιατί, αξίζει να μας προβληματίσει. Η αναγκαιότητα θα γινόταν ακόμα μεγαλύτερη αν σκεφτούμε ότι η ανεργία και η φτωχοποίηση σοβούσαν στην ευρύτερη περιοχή των Γρεβενών και προ της κρίσης, όπως και η διαρκής μετανάστευση του υψηλής ποιότητας στελεχιακού δυναμικού της κυρίως προς την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και πλέον και προς το εξωτερικό. Κατά κοινή ομολογία, το πρώτο και κύριο ζητούμενο είναι να μαζευτούν όλοι οι φορείς της περιοχής μας σε μια αίθουσα και να συζητήσουν, λαμβάνοντας υπόψη και την τάση δημιουργίας εστιών έριδας, πολλές φορές για ζητήματα ελάσσονος σημασίας. Είναι ευνόητο ότι μια τέτοια συνάντηση εργασίας για αναπτυξιακά ζητήματα έχει ως προϋπόθεση το κλίμα σύμπνοιας, διάθεσης συνεργασίας και αποτελεσματικότητας από όλους τους φορείς της περιοχής για το καλό του τόπου.

Κατά την άποψή μου, η περιοχή μας συνολικά πρέπει να αναζητήσει εκ νέου ένα αναπτυξιακό πρότυπο. Δεσμεύομαι να καταθέσω αναλυτικά τις απόψεις μου σε επόμενο άρθρο. Εκτιμώ ότι, «η πόλη των μανιταριών» δε φαίνεται ως σύνθημα (brand name) να επαρκεί από μόνο του. Απαιτείται μια συνολική προσπάθεια και πολλαπλά «brand names» για την κινητοποίηση όλου του δυναμικού της περιοχής των Γρεβενών, της Δεσκάτης, των Βεντζίων, των Ηρακλεωτών, της Γόργιανης, του Θεοδώρου Ζιάκα, των Χασίων, του Περιβολίου, της Αβδέλλας, των Φιλιππαίων, της Σμίξης, του Δοτσικού, της Σαμαρίνας, του Μεσολουρίου. Με απειλή την ανεργία και την απόλυτη φτωχοποίησή της, η περιοχή μας απαιτείται άμεσα να αγωνιστεί για την επαν(ένταξή) της στον ελληνικό, στο βαλκανικό, αλλά και στο διεθνή χάρτη. Και σίγουρα ένα αναπτυξιακό συνέδριο, όπως το περιγράφω παραπάνω, μπορεί να βοηθήσει προς αυτή την κατεύθυνση. Σε κάθε περίπτωση είναι καιρός να κοιτάξουμε μπροστά…

Ο Δρ. Χρίστος Βλαχοκώστας είναι Μηχανολόγος Μηχανικός, μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος/Τμήμα Κεντρικής Μακεδονίας, Αν. Γραμματέας Αξιολόγησης και Επιμόρφωσης στελεχών της ΝΔ.